Armed and Dangerous

Kabanata 3

Austrianna

"U-Uhm, hello po, Kuya Zach," ilang kong sambit at bahagyang itinaas ang kamay upang iwagayway iyon.

Lalo tuloy umangat ang sulok ng labi nito dahil sa narinig. Narinig ko ang pagtikhim nito at bahagyang dumikit sa akin.

"How old are you?"

"Ha?" agad kong sambit dahil hindi ko gaanong naintindihan ang sinabi niya. Lumaki ako na hindi gaanong pinagtutuunan ng pansin ang Ingles sa paaralan, mga simpleng salita lang ang alam ko, kaya't hindi ako gaanong nakakaintindi ng maramihan. Isa pa, nanggaling ako sa kabundukan.

Napansin ko ang pagsilay ng ngiti nito na tila ba natutuwa pa sa pagka-anga-anga ko.

"Ang ibig kong sabihin, ilang taon ka na? Pansin ko na napakabata mo pa tingnan at maliit. Kasing laki mo lang ang ate ko na lagpas bente anyos na, nakakalito," paglilinaw niya habang bahagyang natatawa na ikinatango ko.

"Kinse anyos pa lang ho ako. Tatangkad pa raw po ako, hindi raw po ako maliit," paliwanag ko upang huwag niya akong asarin—kung sakali. Wala naman kasing nakakatawa kung magkasing laki lamang kami ng ate niya raw. Huminga ako nang malalim at isinuksok din ang mga kamay sa bulsa ng suot kong jacket.

"Kaya pala," rinig kong bulong nito na ikinatingala ko rito. "Alam kong hindi ka anak ng mag-asawang iyon. Sino ang mga magulang mo?"

Sandali akong napatigil sa paglalakad nang matalisod ako. Agad naman itong huminto at takang tiningnan ako habang nakahawak sa braso ko.

"Mag-ingat ka..."

Sa pagka-nerbyos ay agad akong bumalik sa paglalakad, kakamot-kamot dahil sa kahihiyan. "S-Sila'y nakatira sa kabundukan, at kapatid lamang ni ina ang Nana Ethel ko," wika ko't dumistansiya nang kaunti rito. Masiyadong nakakailang ang kaunting espasiyo na naghihiwalay sa amin.

Napatango-tango ito at muling namulsa. "Kung ganoon, ano'ng ginagawa mo rito? Dito ka ba nag-aaral?"

"Uhm, opo. Dito po ako pag-aaralin ng mga Tita ko po. May gulo po kasi sa probinsiya namin kaya kinailangan po akong palipatin dito ni ama," wika ko at isinuksok muli ang mga nanlalamig na kamay sa bulsa ng jacket ko.

Mayamaya'y nag-angat ako rito ng tingin nang humalakhak ito. "Tsk. Masyadong magalang na bata. Ayokong ginagalang mo ako nang ganiyan."

"Gusto n'yo pong bastusin ko kayo?" gulat kong tanong na ikina-angat ng sulok ng labi niya. Nang mapagtanto ang sinabi ay napatakip ako ng bibig at yumuko. Maka-ilang ulit akong humingi ng pasensiya rito na tinawanan niya lang.

Diretso lang itong tumingin sa unahan habang may maliliit na kakaibang ngisi sa labi. "Yes, but not here and not now. Napakabata mo pa. Saka mo na lang ako bastusin kapag nasa kama na kita..."

"P-Po?" Hindi ko masyadong naintindihan dahil mahina lamang ang pagbigkas niya ng mga sinabi niya. "Ano po ang sabi n'yo?" muli kong tanong dahil hindi ito naka-imik nang ilang sandali.

Pagkaraan ay muli itong napangiti habang iiling-iling. Nagbaba ito ng tingin sa akin.
"Wala, I just don't like it-I mean, hindi ko lang gusto na masyado kang magalang sa akin. Limang taon lang naman ang tanda ko sa iyo, puwede na rin. Puwede mo akong tawaging kaibigan, huwag lang 'kuya' or what. Mas lalong hindi ko gusto iyon."

Napanganga ako at lalong tumingala rito habang nakangiti. "Talaga? May kaibigan na akong sundalo?" mangha kong wika. Mabait naman pala siya at puwedeng tawaging kaibigan. Hindi tulad ng pakilala ng pamilya ko sa tulad nila. Mayamaya'y napanguso ako. "Pero baka hindi kayo magkasundo ng pamilya ko. Kasi kayo-kayo ang nagpapatayan at palaging magkaaway, e." Lumaylay ang balikat ko sa kaalamang iyon.