Ik kan niet meer!

Deel 52

POV Tugba

Ufff Samir is weg! Maar ik weet zeker dat hij straks bij me gaat smeken, maar dan is het zijn eigen schuld, moest hij maar niet vreemd gaan!

POV Lina

Er kwam een dokter de kamer binnen "Mevrouw **** mag alleen maar vloeibaar eten eten voor een week, voorral soep is goed" zei ze, en ze overhandigde Foudel het briefje.

Na nog wat testjes te hebben gedaan mochten we eindelijk naar huis. Ik had nog wel heel veel pijn, dus ik liep meteen naar de auto terwijl de rest bij Marouane ging kijken. Ik wilde wel, maar ik had zo veel last van mijn buik. Ik zat in de auto en ik deed meteen mijn ogen dicht. Ik voelde opeens dat ik 3 keer werd aangetikt op mijn rug "AAAAAHH" schreeuwde ik. ik wilde de auto openen maar net op dat moment zag ik Amir, Foudel, Samir, Nassim, Chaima en Amira. Amir en Foudel renden naar me toe, waarschijnlijk hoorde ze me gillen.

Amir deed de deur in een ruk open en keek me geschrokken verbaasd aan. "Wat was er aan de hand?" Vroeg hij geschrokken. "Ik werd drie keer aangetikt" zei ik bang, nu ik het zo vertel lijkt het niet eng. Ik zag hoe Nassim bezorgd naar Foudel keek. "Je was gewoon bang, er was vast niks" zei Nassim met een glimlach. Ik schoof op, zodat Amira en Chaima konden zitten, Amir en Samir zaten vooraan, en Nassim en Foudel? "Waar moeten wij gaan zitten?" Vroeg Nassim. "In mijn kontgat" riep Samir, hij stak zijn middelvinger op en reed weg. Ik moest super hard lachen. "HAHAHAHAAAHA, EIGENLIJK IS DIT NIET GRAPPIG HAHAH" lachte ik. Samir reed terug naar Foudel en Nassim "haha, nee grapje kom" lachte Samir. "Maar nu even serieus, waar moeten wij gaan zitten?" Vroeg Nassim. "Ja Lina kan op mijn schoot, ik ben toch haar broer" zei Foudel. Ik knikte en ging op zijn schoot, Nassim moest zich tussen ons proppen wat aardig lukte.

We waren aangekomen, ik plofte meteen neer op de bank. "Chaima, Amira maken jullie de soep?" Vroeg Nassim, ze knikte en gingen meteen aan de slag met de soep. Nassim plofte naast me neer en deed de tv aan. Ik voelde mijn ogen steeds zwaarder voelen, totdat ik in slaap viel.

Ik voelde hoe ik wakker werd gemaakt door Amira "ja?" Vroeg ik slaperig. "De soep is klaar" zei ze glimlachend. "Owh dank je" glimlachte ik en ik gaf haar een kus op haar wang.

2 weken verder

We zijn al 2 weken verder en we zijn al weg van  België! Met mij gaat het helemaal goed en Marouane is ook al uit ziekenhuis, alleen we weten nog steeds niet hoe het komt?! Amira en Foudel hebben een hele goede band samen😍 en ja dat was het denk ik wel. Dat gevoel dat ik bang ben en zo, dat heb ik niet zo vaak meer Alhamdoullilah.

POV Foudel

"Lina ik ga weg naar Amira" zei ik terwijl ik van de bank opstond. Ze zuchtte en ze keek meteen weg. "Is er iets?" Vroeg ik. "Ja! Je geeft me helemaal geen aandacht, het is alleen maar 'Amira Amira Amira'" riep ze boos. "Hey nu ga jij heel snel normaal doen, want wat jij zegt klopt voor geen meter! Ik geef jou heeel veel aandacht!" Sprak ik haar waarschuwend toe. Ze keek me kwaad aan, dit is niet de Lina die ik ken? Niet alleen door haar gedrag, maar haar gezicht? Ze keek me al de hele tijd aan? Net toen ik wat wilde zeggen  *PATS* ze gaf ze me een niet normaal harde klap! Ik keek haar kwaad aan en ik spande me kaken. Ik pakte haar handen strak vast "Wat is er met jou? Je gaat hier blijven, en je gaat het huis niet uit, begrepen?!" Riep ik boos. Voordat ze kon antwoorden deed ik de deur met een klap dicht.

"Salama3alykom" groette ik Amira "Wa3alykom al Salam, is er iets je lijkt boos?" Vroeg Amira lachend. "Lina" zuchtte ik. We waren trouwens in de mac. "Wat is er met haar?" Vroeg ze bezorgd. "Ik vertelde haar dat ik naar jou ging, en toen keek ze me kwaad aan. Ze zei dat ik haar geen aandacht meer geef? Net toen ik wat wilde zeggen gaf ze me een hele harde klap? Gewoon zomaar?! Ik weet niet of je het hebt gezien, maar sinds ze in het ziekenhuis zit is haar gezicht veranderd?" Vertelde ik haar zuchtend. "Wow" was het enige wat ze uit kon brengen. We waren beide een beetje stil totdat zei begon te praten "Maar je geeft haar toch wel veel aandacht?" Vroeg ze met opgetrokken wenkbrauw "ja" zei ik kort.