Ik kan niet meer!

Deel 39

POV Lina

Adam was al weg. Ik zat nog steeds in het zelfde kamertje maar suf om me heen aan het kijken. Mijn gedachten dwaalden af naar Ramzi (die broer die was overleden) Ik mis hem zo erg😭 Hij leek erg op mij, en was ook maar een jaartje ouder. Hij leek net op mijn 2lingsbroer. We hadden zo een mooie band samen❤️ Maar het was niet dat ik en Ramzi een sterker band hadden dan met Foudel, gewoon allemaal hetzelfde.

Flashback#

(Lina was 15 Ramzi 16 en Foudel 17)
Ramzi was geconcentreerd tv aan het kijken, totdat ik hem van achter liet schrikken. Hij liet een kleine gil horen, waardoor ik moest lachen. En daarna moest ik nog harder lachen doordat hij me zat te kietelen, ik huilde het uit van het lachen "hhahaha oke hahah Ramzi sss hahahha st hahahaha stop hahahah" zei ik lachend. Na dat hij me eindelijk had losgelaten trok hij mij in een keer op de bank naast hem. Hij had zijn arm om mij heen geslagen waardoor ik automatisch mijn hoofd op zijn borstkast rustte en we tv aan het kijken waren. Even later vloog ik voor heel even in de lucht, doordat er iemand op de bank plofte. Ik keek naast me en zag Foudel zitten "dikzak ik vloog gewoon" zei ik lachend. Hij keek me aan en glimlachte en nam een slokje van zijn cola. Ramzi liet me even los "ga je weg? Blijf alsjeblieft het was net zo gezellig" vroeg ik "haha nee ik kom zi even naar de keuken" zei hij. Ik knikte. En even later kwam hij de keuken uit met 3 zakken chips, heel veel Red bull, niet normaal veel Milka repen etc. Ik vraag me echt af van waar hij dat haalt? Ik wist niet eens dat we dat thuis hadden, waarschijnlijk verstopt hij het gewoon. Net als vroeger, ik had hem een keer betrapt met chocola eten onder het bed zodat wij niet met hem zouden eten😂❤️  hij kwam weer terug naast me zitten. En maakte de chips open, ik wilde net mijn hand erin steken. Totdat mijn hand werd geslagen, ik keek naast me en het was Ramzi. Ik keek hem vragend aan "dat is van mij!" Zei hij dreigend ik lachte "sorry" zei ik. "Geeft niks kleintje" zei hij en lachte naar me. "Ey Ramzi niet zo gierig doen, en geef je zusje wat! En mij ook natuurlijk" zei Foudel. "Hahah jij wilt gewoon dat ik jou geef, maar omdat ik zo lief ben. Mogen jullie pakken, maar een handje" zei hij. Ik pakte me handen vol chips, en 3 milka repen  en 2 Red bull's. Ik bedoel hij zei hand. Ramzi keek me nep boos aan "jij zei een hand" zei ik mompelend. Hij lachte naar me en at gulzig verder. Toen hij klaar was sloeg hij zijn vertrouwde zachte en 'gespierde'arm over me heen. En hij gaf me een zacht kusje op mijn wang. "Ik hou van je lieverd" zei hij zacht "Ik hou ook van jou, maar wat is de reden?" Vroeg ik verbaasd. "Gewoon ik kan me geen leven zonder je stellen" zei hij lief. Ik keek hem heel lief aan "ik ook niet" zei ik. Ik gaf hem een kus op zijn wang. Foudel kwam dichter bij ons aan zitten."en ik dan?" Vroeg Foudel. "Haha we houden ook van jou" zei ik. Hij lachte naar me, en nam een dekentje en sloeg hem over ons heen. Hij gaf me ook een kus op mijn wang, en ook hij sloeg zijn arm om me heen. Ik word verwend vandaag😂❤️ Me ouders kwamen even later de woonkamer binnen, en zo keken we met z'n allen op de bank tv. Ik werd steeds slaperiger en viel tegen Ramzi's borstkast in slaap. Ik voelde hem de hele tijd mijn haren strelen. 

Einde flashback#

Ik heb nu pad begrepen uit het verhaal van Foudel dat Foudel in de drugs ging, omdat hij Ramzi mistte. Ik merkte er niks van, omdat hij niet zo vaak bezig was. Maar nu dat papa dood is, ging hij veel meer werken voor geld. Ik wil nog altijd dat hij eruit gaat! Terwijl ik aan Ramzi dacht liet ik een paar tranen vallen. ik had het zelf niet eens door maar de deur werd opengemaakt. Voor me zag ik een bezorgde Adam staan, ik moest wel helemaal naar boven kijken 1: Omdat hij lang is 2: Ik zit ook nog eens.

"Gaat het wel?" Vroeg hij geschrokken. Ik knikte zwijgend terwijl er een traan naar beneden viel. Hij hurkte naast me "kom ik ziet toch dat er wat is, vertel het mij maar gewoon" zei hij zacht. "Het is gewoon! Ik mis Ramzi, zijn zachte lieve woorden, zijn knuffels, bezorgdheid. Echt alles" zei ik huilend. Hij gaf me een medelijdende blik. "Kom nou, doe maar rustig lieverd. Ik weet dat je hem mist, maar je gaat hem zo echt niet terug krijgen" zei hij zacht. Ik knikte "dankje" zei ik zacht. Hij gaf me een klein lief glimlachje. "Geen dank" zei hij zacht en lief.