Ik kan niet meer!

Deel 48

POV Imad

Ik ben net thuis aangekomen waar ik al meteen mijn moeder groet "Slama3alykom yemma inou❤️" zei ik met een glimlach, ik gaf haar nog een snelle kus op haar voorhoofd en ging zitten op de bank. "Youssef" riep mijn moeder. Youssef is mijn broer van 24 hij is al getrouwd, maar hij is even een weekje hier omdat zijn vrouw Ouiam (OuiamOuiam2 ) naar Marokko is gegaan om haar familie te zien voor een weekje. Ouiam is 20 en ze is half Marokkaans en half Surinaams, ze is wel gewoon moslims. Daarnaast heb ik nog een broertje van 13 hij heet Hicham. Voor de rest is iedereen Alhamdoullilah gezond en komen we ook niks te kort. Mijn beide ouders leven nog, en zijn ook gewoon bij elkaar.

"Jaa??" Zegt Youssef als hij naar beneden komt lopen. "Ga voor mij naar de winkel!" Zegt ze "kan Imad niet gaan???" Vraagt hij op een zeurende toon. "Nee, ik vroeg het aan jou!" Zei mijn moeder dreigend. Youssef ging meteen een stap naar achter "Oke, oke ik ga wel" zei hij met zijn handen in de lucht. Hij deed zijn jas en schoenen aan en liep naar buiten. Haha ik hou van mijn moeder😍💋.

Ik en Youssef lijken best veel op elkaar, je zou zeggen dat we een 2ling zijn. Maar dan heb je mijn broertje, wij hebben gewoon niks van elkaar.

POV Youssef

Ik loop naar de winkel en haal de benodigdheden die mijn moeder nodig heeft om visbastilla te maken. Die had ze mij net gestuurd. Ik liep naar de filodeeg en stopte het in het mandje. Een meisje rond de 18 keek me verast aan. Ze had een lange rok aan met een leuk wit bloesje, ze was niet lang maar ook niet kort. Ze zag er wel goed uit, maar ik heb mijn Ouiam😍❤️ "Hey" zei ze ongemakkelijk "was best awkward vandaag vind je niet? Hoe dan ook kan ik je straks spreken om 19:30 hier achter de appie, hier mijn nummer" zei ze en overhandigde me een briefje met haar nummer, en zo liet ze me verbaasd achter. Wat bedoeld ze nou????!!!  Ik liep verward weg en rekende snel af.

"Ewa" zei ik tegen Imad en Hicham (broertje) en ik gaf ze beide een boks. Ik liep naar mijn kamer samen met Imad. We ploften neer op mijn bed en gingen een beetje kletsen "Eey weet je wat er vandaag gebeurde?" Zei ik lachend. "Er was zo een meisje rond de 18 of zo en weet je wat ze zei?" Vroeg ik lachend. En zo vertelde ik hem het hele verhaal. Imad was stil en keek me ongemakkelijk aan. "Ik..ik moet je wat vertellen, maar beloof dat je niks zult vertellen, Aan niemand!" Zei hij dreigend en heeeeel serieus. Ik knikte en deed een gebaar van 'praat verder' met mijn hand.

Hij begon me te vertellen dat het Havva is, hoe hij haar heeft ontmoet. EN DAT HIJ HAAR ZWANGER HEEFT GEMAAKT??!!!

Ik was woedend "GA MIJN KAMER UIT TFOE" riep ik kwaad. "Broer, ik heb spijt wollah" zei hij verdrietig. "GA WEG MAN! PRAAT NIET MET MIJ MAN, WAT DENK JIJ TFOE MAN" riep ik weer kwaad. Hij liep teleurgesteld mijn kamer uit en het andere moment hoorde ik de voordeur met een klap dicht gaan.  Tfoe, wat denkt hij wel niet?

Hij Imad, die altijd al respect heeft gehad voor meisjes! Heeft nu zina gepleegd. SubhanAllah ja hoe de shaytaan te werk gaat!

POV Imad

Shit man, waarom heb ik het verteld?! Het is nu 19:30 dus ik ga naar Havva. Ik moet wel snel zijn anders gaat ze misschien weg, maar de appie is gelukkig heel dichtbij en voor ik het weet ben in er al.

"Hey uh, die jongen hè, die je vandaag sprak dat was mijn broer" zei ik ongemakkelijk "owh" zei ze schuldig. "Luister! Je weet dat ik zwanger ben. Maar de beste oplossing is toch gewoon trouwen?!" Vraagt ze snel. Ik kijk haar met grote ogen aan, en weet even niet wat ik moet zeggen!

POV Lina

Amira en ik zitten heerlijk te kletsen tot dat de deur open gaat. We verstoppen ons meteen onder de dekens, want we dragen kort en we hebben geen hoofddoek aan! "Rustig ik ben het maar!" Zei Chaima. We kwamen opgelucht onder de dekens vandaan en knuffelden Chaima gelijk. "Hoe is het met hem?" Vroeg Amira medelijdend. "Het gaat al wat beter met hem, de dokters hebben hem wel in een kunstmatige coma gezet.  Ze weten natuurlijk nig niet wat er aan de hand is, maar zodra ze hem uit zijn coma hebben gehaald dan kijken ze of hij nog wat herinnerd" zei ze wat blijer. We glimlachte en we gingen weer liggen en een beetje kletsen. En die 2 varkens vielen al weer in slaap (Chaima en Amira)

Ik probeerde ook te slapen maar dat lukte niet. Ik voelde me echt niet op mijn gemak en had vreselijke dorst. Dus besloot ik om naar de keuken te gaan en een bekertje water te drinken.

Na gedronken te hebben wilde ik naar boven gaan maar iemand hield me van achter vast. Ik schrok me rot en ik slaakte een gil (is dat een zin?) iemand  draaide me om en ik glimlachte, het was Foudel maar. "Hey kleintje wat die jij hier?" Vroeg hij. "Ik weet niet, ik heb dorst en ik voel me echt raar ik weet niet wat?!" Beantwoordde ik zijn vraag zuchtend. Hij trok me in een knuffel en gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Het komt wel goed" glimlachte hij. Ik glimlachte terug "dank je" zei ik met een brede glimlach. "Yallah nu naar boven hè?!" Lachte hij. En zo liep ik weer naar boven.

POV (dat betekent trouwens Point of view, voor het geval jullie dat niet wisten) Samir

(Volgende dag)

Ik ga Tugba spreken.

Sorry heeel saai deel, maar ik had zin om wat te plaatsen! Hebben jullie trouwens nog leuke boeken???

Oo je en school is bijna klaar, vandaag moest alleen toetsen inzien. En wat hebben jullie gister trouwens gedaan? Ik ging naar me nicht, neef, nichtje, oma en opa😍