ARKA DÖRTLÜ

*Bölüm 37*

İYİ OKUMALAR...

Multimedya: İNCİ

Doruk'tan;

Değişen duygularıma ve ruh hallerime ben bile şaşırır oldum. Eski Doruk'u düşünüyorum tavrından ödün vermeyen, annesi dışındaki hiçbir kızı ya da kadını umursamayan o kişiyi... Ve bir de son zamanlar da duygularını dışa vuran, bir kız için endişelenen onu merak eden ve hayatında olduğu için mutlu olan kişiyi... Tek bedende iki farklı karakter... Ve zamanla değişen duygular. Bu değişimden mutlu muyum? Evet kesinlikle mutluyum.

Yurda doğru ilerlerken gördüğüm kişi yüzünden her zerremin gerildiğini hissedebiliyordum.

-Doruk.

-Ne var?

-Üslubunu yumuşatmanı öneriyorum.

-Benim üslubum sizi ilgilendirmez Handan Hanım. Ne istiyorsun?

-Ben sadece Arya'yı bıraktığını gördüm. O iyi mi? Yani şey bir problem yok değil mi?

-Bundan sana ne! Ha eğer kötü olsaydı şuan anne ve babasının yanında olurdu. Yani ailesinin!

-Onun annesi benim Doruk. Kızımı merak etmem çok doğal.

-Güldürmeyin beni Handan Hanım. Eğer onun annesi olsaydınız onu bırakmazdınız ve şuan yanında olurdunuz. Siz ne yaptınız? Onu bıraktınız! Buda yetmezmiş gibi benim ailemin hayatına el attınız. Babam ile annemin şuan bu durumda olmalarının tek sebebi sizsiniz! Nesiniz siz? Aile bozucu falan mı?

-Doruk!

-Kendi ailenizin hayatını bozduğunuz yetmiyormuş gibi birde benim ailemin hayatını mahvettiniz.

-Çok ileri gidiyorsun Doruk! Sus artık!

-Ne oldu Handan Hanım? Gerçekleri duymak bu kadar mı kötü hissettirdi?

-Hiç bir şey düşündüğün gibi değil. Annen ile babanın ayrılmasının sebebi ben değilim. Bu suçlamalarını asla ama asla kabul etmiyorum.

-Biliyor musunuz ister kabul edin ister etmeyin umurumda bile değil.

- Bu kadar umursamaz biri olduğunu bilmiyordum. Umarım kızımı üzmüyorsundur. Eğer kızımı üzersen Doruk...

-Ne olur Handan Hanım? Söyleyin... Ne olur...

-Çok...

-Merak etmeyin ben onu sizden daha çok düşünüyorum. Şimdi önümden çekilin.

-Doruk?

-İyi günler Handan Hanım!

-Peki... Görüşürüz.

Handan Hanım arabasına doğru giderken bende yürümeye başladım. Üç dört adım atmışken duyduğum tuhaf bir sesle arkamı döndüm. Etrafıma baktığımda kimseyi göremedim. Önüme dönüp tekrardan yürümeye başladım.

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

1 saat sonra;

Handan ile konuşmam aklıma geldikçe çıldıracak gibi oluyordum.

-Yeter be abi.

-Doruk? Neyin var kardeşim.

-Hiçbir şeyim yok.

-Tabi 1 saattir bir o yana bir bu yana giden de benim. Yani abi biraz daha dolanmaya devam edersen üstüne kusacağım. Bende ki de mide. Seni takip etmekten feleğim şaştı.