ARKA DÖRTLÜ

*Bölüm 13*

Bana korkuyla bakan Arya' ya;

"Tamam, bak sen sadece sakin ol ve düşünmemeye çalış. Yalnız değilsin Arya ben varım "dedim. Arya bir süre öylece yüzüme baktı. Nefes alışverişleri düzelmişti. Sonra gülümsedi ve "Sen varsın. Evet" diyerek tekrar bana sarıldı. Hadi ama o kollar benim boynumdayken buradan çıkış planları yapamazdım.

Bir süre ikimizde hareketsizce kaldık. Arya bana sarılmayı bırakıp etrafa korku dolu gözlerle baktı. Artık buradan çıkmalıydık. Çünkü Arya hiç iyi görünmüyordu. Kapıya gidip vurmaya başladım. Hadi ama biri bizi duymalıydı. Cebime baktım telefonum yoktu. En son çantama koymuştum ve çantamı buraya gelirken Cem'e vermiştim.

-Arya telefonunu ver bizimkilerden birini arayalım da haber versinler görevliye gelip bizi buradan çıkarsınlar.

-Benim telefonum yanımda değil. O olaydan sonra hiçbir şey almayarak eve gitmiştim telefonumda burada kaldı. Ecem veya Güneş'te olmalı.

-Kaldık yani. Neyse bizimkiler veya sizinkiler fark eder herhalde ortada olmadığımıza gelip bizi bulup çıkarırlar. Sen iyi misin?

-Evet iyiyim.

- Hadi gel yerde oturma sandalyelerden birine geç.

Dediğimi ikiletmeden kalktı ve sandalyelerden birine oturdu. Normalde bu kızın benim dediklerimin tersini yapması gerekirdi. Yani bu birkaç haftadır konu ben olduğumda öyle yapıyordu. Bende yanındaki sandalyeye geçip oturdum. Öylece pencereden dışarı bakıyordum. İkimiz de sessizdik. Sonunda bu sessizliği Arya bozdu.

-Teşekkür ederim.

-Neden?

- Hem ödevi yapıp ikimiz adına verdiğin için hem beni sakinleştirdiğin için.

-Aslında ödevi ben yapmadım Cem'e yaptırdım. Seni sakinleştirmeye gelince pek bir şey yapmadım sadece konuştum işte.

- Olsun ben yine de teşekkür ederim. Bir şey sormak istiyorum.

- Sor.

- Seni kütüphanede ilk defa görüyorum. Aslında daha önce de görmüştüm ama o zamanda tartışmıştık. Neyse. Normalde hiç gelmiyorsun. Neden geldin ve beni nasıl buldun?

- Cem bir kitap almış onu geri vermeye geldim kendini pek iyi hissetmiyor. İçeride kimsenin olmadığını fark edince çıkacaktım ki sen garip sesler çıkardın.

- Kötü bir rüyaydı.

Anladım dercesine kafa salladım. Yine sessizliğe bürünmüştük. Arya kalkıp bir kitap aldı. Onu okumaya başladı. Kitaplarla pek ilgilenmediğimden ben dışarıyı izlemeye devam ettim. İnsan hiç arkadaşını merak etmez mi ya 1 saattir buradayız. Gösteririm ben o Cem'e. Kafamı Arya'ya çevirdiğimde bana bakıyordu.

-Ne oldu?

-Aaa, şey... Ben özür dilerim.

-Neden?

- Geçen gün Güneş'in söyledikleri yüzünden özür dilerim. Bak ben gerçekten üzgünüm. Onun söylediklerini dikkate alma. Benim için üzüldüğünden saçmaladı.

-Sakin ol Arya. Merak etme dikkate almıyorum o gıcık arkadaşını. Çenesi gerçekten fazla düşük ve sinirlendiğinde ne söylediğini bilmiyor.

-Dikkate almadığına sevindim. Güneş iyi bir kız ama işte bazen saçmalayabiliyor.

-Ben acıktım ya burada yiyecek bir şeyler yok mudur?

-Saçmalama Doruk. Kafeteryada değiliz, kütüphanedeyiz.

- Offfff, çantanda bir şeyler yok mu?