Benim Uğruma

26) GERİ DÖNDÜM

Meraklandıran ve sıkıntılı olan bölümler geliyoor 😁

Elif Yiğit Mete ve Cansu pes etmiyor siz edecek misiniz yoksa onlarla mı olacaksınız 👊🏻

Destekleri görelelim lütfeen😍

Ponçikkalplere selaam olsun 🐾

İyi okumalaar 💘

Bazen bir anda aklımıza düşen merak cenderesi bizi nerden nereye sürükleyebiliyordu. Sabrım her geçen saniye katlanılmaz derecede zorlanıyordu ve karşımda duran Mete'ye odakladım kendimi. Ne anlatacaktı, Elif neler yaşamıştı? Meraktan kafamın içinde dönüp dolaşan sorulara bir dur demek adına Mete'ye baktım. Düşünceli duruyordu ve bu halleri hiç hoşuma gitmiyordu aksine korkuyordum. Duyacaklarım iyi şeyler değildi bunu biliyordum ancak içimdeki büyük bir korku diplerden kanat çırpmış ve havalanmaya başlamıştı adeta. Susmak bilmeyen iç sesimi durduran ise kulaklarıma gelen Mete'nin sesi olmuştu.

"Elif ile Cansu sayesinde tanıştık. Ben polislik eğitimi alıyorken tanışma fırsatımız oldu. Çok derine girmek istemiyorum. Elif'in üniversite yılları pek kolay geçmedi." Dedikten sonra duraksadı derin bir nefes aldı ardından devam etti. "Genç kız olarak yaşadıkları basit şeyler değildi. Kısım kısım farklı dönemlerde birçok piç kurusu tarafından takip edildi. Amaçları sevgi veya aşk değildi bunu biliyordum. Zamansız gelen telefonlar almaya başladı. Gece olduğu gibi cevapsız kalan aramalardı. Bir defasında kaçırıldı farklı bir dönemde olmuştu yine. Olaylar büyümeden de bulunmuştu çünkü Elif'i kaçıranda ona takıntılı biriydi ve kendini bir şekilde belli etmişti." Durdu ve nefes aldı.

Anlatırken gözlerinden geçen farklı duygular vardı. Kindi. Nefretti. Öfkesi büyüktü ama bastırıyordu. Bense kendime gelmek adına dişlerimi sıkarak öylece Mete'ye bakıyordum. Devam etti konuşmaya.

"Sonuç olarak adım atmaya korkar bir hale geldi. Ailesi yanındaydı ancak onlarla iletişime geçmiyordu. Konuşmuyordu dahası ağzını bıçak açmıyordu. Yıllarca yurt dışında işlerinin başındaydılar ve Elif bu nedenle kendisini eksik hissediyor olsa dahi onlara söylemiyordu dolayısıyla bizimle kalmak istedi ben, Cansu ve Elif bir süre beraber yaşadık. Elif'e destek olup kendisini yalnız hissettirmemeye çalıştık. Bir süre evden dışarı adım atamadı ancak bir dolu emeklerimizle kendine gelmesini sağladık. Kısa ancak zor olan bu çabalarımız sonuç bulduğunda kızları yalnız bıraktım ve ikisi beraber yaşamaya başladı. Şimdi her şey bitti gitti derken tekrardan böyle bir olay yaşarsa eğer kendisi kaldıramayacak duruma gelir. Çok hassaslaştı dahası gördüm gece gözündeki o korku kırıntılarını gördüm." Susmustu tekrardan. Ne diyebilirdim. Şu anda esip gürlesem Elif'in yaşadıklarının önüne geçebilir miydim? Ancak bundan sonrasında yanından ayrılmayacaktım. Yalnız değildi. O zamanda değildi şimdi de olmayacaktı. "O yüzden demem o ki Elif'in yanındayken çok dikkatli olmalısın aksi taktirde yatağa bağlı yaşamak zorunda kalırsın." Elif'i bu şekilde sahipleniyor oluşu beni içten bir şekilde gülümsetmişti. Yaptığı tehtide karşın da eş zamanla başımı onaylar bir şekilde hareket ettirmiştim.

"Hey! İki dev." Diyerek ortamın tüm atmosferini anında değiştiren Elif odaya geldiğinde söyledikleri karşısında şaşkın bir şekilde Mete ile birbirimize baka kalmıştık.

ELİF'ten Devam...

Güzel bir uykunun kollarından her ne kadar çıkmak istemiyor olsam da gözlerim kapalı bir şekilde yattığım yerden doğruldum ve güzelce kollarımı gererek kendime gelmek amaçlı esneme hareketleri yaptım. Tam olarak Yiğit'in odasını sahiplenmiş olduğumu fark ettim. Burada olduğum süre zarfında odasının önünden dahi geçmiyordu.