Εχουν περασει 3 μηνες απο την τελευταια φορα που μιλησα με τον Χαρρυ. Στο κινητο. Που με αφησε ξεκρεμαστη και εγω του το ειχα κλεισει στα μουτρα.
Για λιγο καιρο ημουν ενα ρακος. Ημουν απογοητευμενη και θυμωμενη μαζι του αλλα και με τον εαυτο μου. Στο σχολειο, στην αρχη, ερχοταν. Καθοταν στην ιδια θεση, στο διπλανο μου θρανιο και εκανε συνεχεια το ιδιο πραγμα. Με κοιτουσε.
Μαλλον προσπαθουσε να μου μιλησει με τα ματια του. Αλλα εγω δεν τον αφηνα. Κανα δυο φορες με ειχε βρει μονη στο ντουλαπακι μου και ερχοταν δηθεν για να με ρωτησει για τις εργασιες που ειχαμε να κανουμε.
Δεν μπορουσα να του συμπεριφερθω ονως σαν να μην ειχε συμβει τιποτα. Επρεπε να σταματησω να ασχολουμε μαζι του. Να κανω σαν να μην με ενδιαφερει.
Το κουδουνι της ταξης χτυπα και πραγματικσ αισθανομαι τα σωθηκα μου να τρεμουν. Ουτε σημερα ηρθε.
Πλησιαζω το ντουλαπακι μου καθβς σκεφτομαι τα Χριστουγεννα που πλησιαζουν απειλητικα σε 2 εβδομαδες.
Τα δωρα των Χριστουγεννων ειναι παντα προσχεδιασμενα πριν απο 1 μηνα. Το κανω για να μην ψαχνω τελευταια στιγμη και εν τελει δεν βρισκω τιποτα.
Στην μαμα φετος θα παρω μια σειρα με αφρολουτρα και κρεμες με αρωμα καρυδας (το survivor μου μεσα😢) συν τα ψητα μπαλακια με αρωμα ροδονερου που ειναι το αγαπημενο της σνακ.
Στον μπαμπα- <<Γεια>> μου λεει καποιος απο πισω μου και τιναζομαι λες και πατησα καμια διακοσαρια καρφια. Γυριζω και βλεπω το τελευταιο ατομο περιμενα να εμφανιστει.
Τον Χαρρυ.
<<Τι θες;>> τον ρωταω κοφτα και γυριζω για να βγαλω μερικα βιβλια απο το ντουλαπακι μου.
Μενει σιωπηλος, κατι πολυ παραξενο εκ μερους του. Γυριζω νευριασμενη και χτυπαω με αρκετη δυναμη το ντουλαπι για να κλεισει. <<Τι θες, γαμωτο;>> φωναζω και πλεον με ακουνε ολοι.
<<Συγνωμη>> ψιθυριζει.
Οκ. Μαλλον δεν ακουσα καλα.
<<Τι ειπες;>> ρωταω ξαφνιασμενη.
<<Συγνωμη, γαμω>> λεει δυνατα και εγω μενω αφωνη.
Παιζει να ειναι η πρωτη φορα που λεει συγνωμη σε καποιον. Δεν ειναι το στιλ του μαλλον. Δεν θα υποκειψω ομως.
<<Για ποιο λογο μου ζητας συγνωμη; Που με πηγες στο παρκο για να το κανεις μαζι μου και να το ευχαριστηθεις και να λες σε ολους οτι "πηγα με παρθενα" ή για το επομενο πρωι που σε πηρα τηλεφωνο και εσυ αρχισες να μου λες αρλουμπες ενω εγω περιμενα να σου μιλησω για να σου πω ποσο ωραια με ειχες κανει να νιωσω;>> του ψιθυριζω εξωφρενων.
Χαμογελαει και ερχεται ακριβως μπροστα μου. <<Ωστε σου αρεσε ε;>> μου ψιθυριζει στο αφτι και η ζεστη του ανασα με ανατριχιαζει.
Τον χαστουκιζω. <<Αι στο διαλο, Χαρρυ>> γυρναω και με μεγαλα βηματα φευγω. Καλα τι εκανα; Πηγα και εκανα σεξ με καποιον που δεν ξερει τι παει να πει συναισθημα;
Καθως προχωραω θυμαμαι την σελιδα μου και μου ερχεται η εμπνευση για το 3ο σημαδι.
Νουμερο 3: Προτιμαει το "face-to-face" συγνωμη απο ενα απλο μηνυμα.
