사랑해 (SEBAEK FanFic)

37. Bölüm

Baekhyun dudaklarını Sehun'un dudaklarıyla birleştirip özlemle öptü. "Seni özledim Baekyhun" Sehun dudaklarını emen dudakların arasından fısıldadı. Özlem iki insanı kahrından boğabilirdi değil mi? Saçma sebeplerden kavga edip pişman olurdu insanlar değil mi?

"Sehun bir daha lütfen benim dışımda birine gitme." Baekhyun acınası bir tonda fısıldayıp karşısındaki bedene sıkıca sarıldı. Sanki her an kalkıp gidecek gibi hissediyordu. Sehun'u kaybedecek gibi hissediyordu.

*Sehun'un Ağzından*

Yavaş hareketlerle Baekhyun'u altıma alıp sırtını yatakla buluşturdum. Çok güzeldi. Aynı zamanda çok yakışıklıydı da. "Seninle sadece sevgili olarak kalmak istemiyorum Baekhyun" anlamsızca birkaç şey fısıldayıp ellerimi Baekhyun'un bacaklarına indirdim. Çok yumuşak bir o kadar da ince bacakları vardı. Son zamanlarda hızla kilo kaybedip sürekli spor yapıyordu. Korksam da önlemeye çalışsam da beni dinlemek yerine daha da çabalıyordu. Hastalanacaktı ve ben bundan çok korkuyordum.

"Baekhyun beni istiyor musun?" ciddi bir tona bürünerek sorduğumda başını sallayarak onayladı. "O zaman bana eski kilona döneceğine dair söz vermeni istiyorum" Baekhyun kaşlarını çatıp gözlerini Sehun'un gözlerinden ayırdı.

"Hayır öyle bir şey olmayacak Sehun" Baekhyun sadece fanların sözüne inat fazlasıyla kaybettiği kiloyu geri almamakta kararlıydı.

"O zaman iyi geceler Baekhyun ben yatıyorum." Kendimi Baekhyun'un üstünden çekerek ona arkamı döndüm ve gözlerimi kapadım. Birkaç saniye sessizliğin ardından Baekhyun'un kıpırdanma sesleri ve hemen ardından da belimde hissettiğim kollarıyla sessizlik geri geldi. "Özür dilerim Hun" birkaç saniye sessizliğin ardından "Sen de haklısın. Çok fazla kilo verdim ama kaslarımı da kaybetmek istemiyorum." suratını sırtıma gömdü.

Beni biraz da olsun anlaması çok iyi bir şeydi. Belki böylelikle aramızdaki sorunları kaldırabilirdik. Zaten çiftlerin yüzde doksanının kavga sebebi bu değil miydi?

"Bir gün gülersin, bir gün ağlarsın

Bir gün bulursun kendini yerde

Ama belli olmaz, hayat bu inanılmaz

Zengin de olsak aynı fakirde

Bir mucize tanrım bize

Hayat biraz gülsün diye

Günah değil ayıp ne de

Tanrım bize mucize

Melek de olsak şeytan da olsak

Toprak da olsak aynı ateşte

Bir mucize tanrım bize

Hayat biraz gülsün diye

Günah değil ayıp ne de

Tanrım bize mucize"

Baekhyun beni omzumdan tutup kendine döndürdü. "Özür dilerim Sehun"

"Kilo alacağına dair söz vereceksin önce" ellerini tutup gözlerimizi birleştirdim. "Söz vermek zorunda mıyım?" dudaklarını büzerek sorduğunda kaşlarımı çattım. "Evet zorundasın."

"O zaman söz veriyorum Hun" söyleyip hemen ardından dudaklarıma gömüldü. Tutku ve özlemle öpüyordu. "Senden ayrı kalmak istemiyorum Hun." Gülümseyerek söylediğinde ben de gülümsedim. "Neyse vaktimizi bunlarla harcamamalıyız değil mi?" Baekhyun tekrar dudaklarımızı birleştirdiğinde onu üstüme çektim.