All around the world

Drieëntachtig

Zaterdag, Dubai, Hilton Dubai Jumeirah

Lizzy's POV:

'Lieverd?' Ik schrik op als ik twee warme handen op mijn schouders voel. Ik zit op het balkon met mijn muziek in te genieten van het prachtige uitzicht. Vlug haal ik mijn oordopjes uit mijn oor.

'Wat is er?' 'Zullen we zo naar het zwembad gaan? Je zit hier al een uur.' Kaj glimlacht naar me. 'Ja, natuurlijk.' Ik sta op en maak mijn weg richting de badkamer om mijn bikini aan te trekken.

Een kwartiertje later slenteren we met zijn tweeën richting het zwembad. Kaj hangt onze handdoeken over de bedjes en loopt richting de bar om drinken te halen. Ik trek mijn jurkje uit en ga op mijn rug liggen. Ik smeer wat olie over mijn benen en mijn buik uit.

'Hier.' Kaj geeft me een glas en gaat naast me liggen. 'Dankje.' 'Jammer dat we morgenavond al weer weggaan.' Biecht hij op. 'Inderdaad.' Ben ik het met hem eens. 'Ik heb het gevoel dat we hier meer van elkaar genieten.' Zegt hij na een poosje. 'Dat komt omdat we er op ingesteld zijn hier, ik geniet in Australië ook van je.' Ik buig me voorover om hem een kus te geven. Hij knikt tevreden en doet zijn ogen dicht.

Terwijl Kaj zich laat bijkleuren in de warme zon laat ik mezelf in het zwembad zakken. Doelloos zwem ik wat rondjes. Als ik mezelf even later uit het water hijs zit Kaj rechtop. Hij kijkt naar me. Ik spetter plagend wat water op hem. 'Jij durft.' Met een zwaai tilt hij me op. Lachend houd ik me aan hem vast. Zoals verwacht springt hij in het water met mij over zijn schouder. Lachend kom ik weer boven. Konden we hier maar voor altijd blijven samen.

Na een uur besluiten we om uit het water te gaan en wat te gaan eten, Kaj zijn horloge geeft half 2 aan en we waren nog van plan om naar het adres te rijden die we van de bankbeheerder gekregen hebben. In de hotelkamer aangekomen stap ik met bikini en al onder de douche. Kaj komt vlug achter me aan. Ik trek mijn bikini uit en grijns naar hem.

'Je bent verbrand.' Hij tikt zacht op mijn neus. Ik giechel en duw mijn lichaam tegen hem aan terwijl we onder de warme douche staan. Terwijl ik mijn armen in zijn nek leg zoent hij me op mijn lippen en houdt hij zijn hand gretig op mijn billen.

Na een hele poos bevrijd ik mezelf uit onze intieme zoenpartij om mijn haar te wassen. 'Is het ver rijden?' Vraag ik als Kaj de douche dicht draait en we ons afdrogen en aankleden. Ik ga voor een simpel Levi's shortje en een blauwe top. 'Nee, het is redelijk dichtbij. Ben je zenuwachtig?' Ik stop de belangrijkste spullen in mijn tas en laat mijn natte haren over mijn schouders hangen. 'Ik weet het niet.' Geef ik toe. Ik laat mijn make-up loze gezicht voor wat het is en pak de sleutel van de hotelkamer. 'Zullen we gaan?'

Terwijl ik wat slokken water uit een flesje drink kijk ik naar buiten. Kaj heeft de airco in de auto op zijn hardst, het is bloedheet buiten. Hij staart gefocust voor zich uit. 'Ik geloof dat je er hier af moet.' Merk ik op. Hij knikt en geeft zijn richting naar rechts aan. 

Als de navigatie aangeeft dat we op onze eindbestemming zijn aangekomen staan we voor een gigantisch, wit huis. Een zwembad in de achtertuin is zichtbaar. Het huis wordt omringt door een zwart hek. Om eerlijk te zijn krijg ik er een akelig gevoel van als ik er naar kijk. 

'Ik denk dat ik beter alleen kan gaan.' Zegt Kaj. 'Ik vertrouw het niet voor 100 procent. Ik ga verhaal halen en jij wacht hier op me.' 'Oke.' Knik ik. Kaj geeft me een geruststellende zoen op mijn wang. Ik knijp kort even in zijn bovenbeen en kijk toe hoe hij richting het grote huis loopt.

Terwijl ik in de auto geconcentreerd naar het huis kijk denk ik na over de afgelopen jaren. Stel dat ik mama weer terug zie, wil ik dat wel? Ik kan me weinig van haar herinneren en ik ben altijd met papa geweest. Ik heb geluk met hem, met Luna en Annemay, met Feline, Nova, Kaj, met iedereen.. 

Ik schrik wakker van een dof geluid. Verward kijk ik op. Ik zit nog steeds in de auto. Als ik op de klok kijk zie ik dat het al een uur later is. Het geluid was een voordeur die dicht viel, Kaj komt richting de aanslenteren. Als hij weer bij me in de auto stapt zet ik mijn zonnebril af en kijk ik tot mijn grote verbazing in een betraand gezicht. Ik slik moeizaam. 'Kaj? Waarom huil je?' 'Lizzy..' Is het enige dat hij uitbrengt. 

Ik schud aan zijn arm. 'Kaj! Vertel op, wat is er?' Ik raak licht in paniek. 'Ik wou dat ik dit nooit hoefde te vertellen, het spijt me zo.' Zegt hij. Hij pakt mijn beide handen vast. 'Ik weet niet..' 'Zeg het, alsjeblieft.' Smeek ik hem. Ik merk op dat hij flink adem neemt. 

'Je moeder, ze is dood. Ze is aangereden.' 

Het voelt net alsof alles om me heen wegvalt. Alsof ik alleen op de wereld sta. De woorden waar ik bang voor was komen als een dreun in mijn gezicht, een steek in mijn hart. Het maakt me misselijk. Ik sla mijn hand voor mijn mond, gooi de autodeur open en geef over op het grind. 

'Lizzy, zeg toch iets.' Huilt Kaj als ik voor me uit staar. 'Wanneer? Hoe, door wie?' 'Iets meer dan een jaar geleden. Ze is gewoon van de weg geduwd door een andere bestuurder, ze was op slag dood.' 'Door wie?' 

Kaj graait in een van zijn zakken en haalt er een foto uit. 'Door Kyle. Dit is hem.' De foto wordt onder mijn neus gedrukt.

'Maar, dat is Ethan. Ethan Ross.'