All around the world

Éénenzestig

Zondag, Rotterdam

Lizzy's POV:

Ik kijk tevreden naar de prachtige, licht blauwe jurk die aan mijn deur hangt als ik uit bed stap. Gistermiddag is Kaj naar huis gegaan en heeft Annemay me opgehaald, en toen zijn we samen naar de stad gegaan om een jurk uit te kiezen voor de bruiloft van papa die volgende week zaterdag plaatsvindt.

Opgewekt en blij sta ik onder de douche een paar minuten later. Ik kan nog steeds niet geloven dat het goed is, of goed gaat komen, tussen Kaj en mij. Ik schaam me rot als ik denk aan vrijdagavond, maar ik ben zo blij dat hij me geholpen heeft. Wat moet ik toch ook zonder hem?

Om 10 uur stipt zit ik aangekleed en opgemaakt aan de keukentafel met Luna en papa. Luna heeft een heerlijk ontbijt gemaakt, en ik vertel eerlijk mijn verhaal over vrijdagavond. 'Laat dit een belangrijke les voor je zijn, dat drugs de oplossing niet zijn.' Reageert papa bezorgd. 'Ik weet het pap, ik zou het ook nooit uit mezelf doen, het gebeurt niet weer, dat beloof ik.' Hij aait over mijn natte haar en geeft me een kus op mijn wang. 'Dat weet ik.'

'Kaj, jongen!' Papa lijkt enthousiast te zijn als Kaj de keuken binnen komt. Kaj glimlacht en doet zijn jas uit. 'Koffie?' Vraagt Luna hem. Ik kijk naar hem en schenk hem een glimlach. 'Ja, lekker.' Mijn vader overvalt hem met vragen terwijl we koffie drinken met zijn vieren.

'Zullen we gaan?' Vraag ik hem als ik terug kom van het toilet. 'Prima.' Ik pak mijn jas en trek mijn laarsjes aan. Ik besluit om geen tas mee te nemen en stop mijn sleutels, pinpas en telefoon in mijn jaszak. 'Heb een fijne dag schat, tot later.' 'Doei pap, Luna!'

'Je hebt een eigen auto?' Ik stap verbaast bij Kaj in een zwarte Volkswagen Polo. 'Ja zeker, goed hé? Je moet ergens beginnen.' Zegt hij lachend. 'Wat leuk!' Hij start de auto en rijdt de straat uit. 'Ja, ik ben er echt blij mee. nu ben ik niet meer zo afhankelijk van mijn ouders.' Tijdens de rit naar Rotterdam brengen we elkaar op de hoogte van de standaard dingen van de afgelopen tijd, school, familie, vrienden, hockey..

'Here we are.' In de parkeergarage houdt Kaj de autodeur voor me open. 'Gentle.' Grijns ik. Ik trek mijn jas wat verder dicht als ik de koude wind voel en loop achter Kaj aan naar buiten. Hij loopt dicht tegen me aan en pak voorzichtig mijn hand vast. Ik kijk hem aan en glimlach bescheiden. Het voelt alsof ik opnieuw verliefd word.

Twee uren lang lopen we samen rond. 'Zullen we gaan lunchen?' Vraagt hij me. 'Goed plan.' We lopen een klein café in en gaan bij het raam op een rustige plek zitten. Ik bestel een verse muntthee en een broodje en kijk uit het raam. 'Vind je het leuk om weer in Nederland te zijn?' Vraagt Kaj me. 'Ja, natuurlijk. Papa gaat trouwen, Annemay wordt moeder, ik miste alles ook wel hoor. Australië is zo anders. Ik was ook best eenzaam af en toe.' 'Hmm.' Hij knikt en roert door zijn koffie. Ik zucht nerveus.

'Ik weet wat je nu denkt, Kaj, maar ik heb echt geen gevoelens meer voor die andere persoon. Dat heb ik achter me gelaten.' Aarzelend kijkt hij me aan. 'Mag ik er meer over weten?' 'Wat wil je weten?' 'Hoe oud was hij?'

Ik kan wel door de grond zakken, wat heb ik mezelf aangedaan?

'28.' Zeg ik zacht. 'Wat?' '28.' Ik staar naar mijn thee. 'Jezus hé, hoe kom je überhaupt bij zo iemand?' 'Via school.' 'Het was een leraar? Ik kan dit niet geloven.' Zucht Kaj. Ik sta op. 'Ik moet even naar de wc.' Snel zoek ik een weg naar de toiletten en ik sluit mezelf in het hokje op. Ik laat mijn hoofd snikkend in mijn handen vallen. Misschien had ik het nooit moeten vertellen..

'Lizzy?' Ik schrik op en begin driftig de mascara onder mijn ogen weg te vegen. 'Ja?' Roep ik, mijn stem slaat over. 'Gaat alles goed? Ons eten is er.' 'Ik kom zo.' Als de deur dichtvalt ga ik uit het toilet en kijk ik in de spiegel. Je ziet overduidelijk dat ik gehuild heb. Laten we er op hopen dat hij er niks van zegt.

'Heb je nou gehuild?'

Fuck. Ik neem snel een hap van mijn eten. 'Het is niks.' 'Lizzy.' 'Ik zeg toch dat het niks is!' Antwoord ik kwaad. 'Ik dacht dat ik juist degene moest zijn die verdrietig is.' Mompelt hij. 'Wat wil je daar mee zeggen? Denk je dat dit leuk voor mij is?' 'Je hebt er zelf voor gekozen.' Antwoordt hij. Ik knijp in mijn handen om me in te houden. Ik antwoord niet en eet mijn broodje op.

'Ik betaal wel.' Voor hij reageert sta ik op en loop ik naar de bar. Ik geef de man het geld en loop terug naar onze tafel om mijn jas te pakken.

'Vandaag is niet bedoeld om ruzie te maken.' Zegt hij als we door de winkelstraat lopen. 'Ik heb er gewoon heel veel moeite mee.' Antwoord ik. 'Dat snap ik heus wel.' 'Ik vind het echt verschrikkelijk wat ik gedaan heb, ik haat mezelf, maar ik kan het niet meer terug draaien.' 'Dat weet ik, maar daarom kunnen we het toch wel bespreekbaar maken?' 'Ik vind het moeilijk om er over te praten omdat diegene niet altijd juist met mij omgegaan is.' 'Je kropt dingen op Lizzy, dat doe je altijd.' Ik haal mijn schouders op en ga er verder niet op in. Ik zucht diep en stap de Nikkie store in.

'Bedankt voor vandaag.' Zeg ik als we weer in de auto zitten. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik meen het.' 'Ben ik echt de enige voor jou, Liz?' Hij kijkt me twijfelend aan. 'Ja, dat ben je. Hoe kan ik het bewijzen?' 'Je verzint altijd wel weer iets.' Lacht hij. Ik leg mijn hand op zijn wang en draai zijn gezicht mijn kant op. Voor hij iets kan zeggen druk ik eigenwijs mijn lippen op die van hem. Deze liefde pakt niemand van me af.