All around the world

Zevenenzeventig

Donderdag, Sydney, Australië

Lizzy's POV:

'Eet toch iets Liz.' Kaj laat zijn ergernis duidelijk merken wanneer ik mijn nog volle ontbijtbord voor me uit schuif. 'Ik heb echt geen trek.' Jammer ik. 'We moeten zo een paar uur in de auto, je moet iets eten. Je eet al zo weinig.' Pusht hij me. Ik zucht vol overgave en neem met moeite een hap van mijn broodje.

Het is nog redelijk vroeg en de ontbijtzaal van het hotel is vrij rustig. Kaj en ik gaan straks naar het adres dat we gekregen hebben in Brisbane, en ik weet niet of ik ooit zo nerveus geweest ben.

'Laat ook maar zitten dan.' Hij grist het bord bij me weg en loopt ermee richting de afwas. Daarna wenkt hij me. Ook Kaj is niet gerust op wat we gaan doen, ik merk het aan alles. 'Sorry.' Fluister ik als we op de hotelkamer zijn om onze spullen te pakken. Ik sla mijn armen om zijn middel en wil hem een kus op zijn lippen geven maar hij duwt me opzij. 'Nu even niet.' Verbaast kijk hem na.

Ongeduldig wacht ik voor het hotel tot Kaj aan komt rijden in de auto die we gehuurd hebben. Even later komt hij aanrijden in een klein, wit autootje. Hij toetert en ik stap vlug in. Zonder iets te zeggen doe ik mijn gordel om. Hij start de motor en volgt de weg die de TomTom hem wijst.

Een hele poos staar ik uit het raam. Ik denk na over alles wat er kan gebeuren. Misschien is mama er wel, misschien ook niet. Misschien woont hij daar wel niet meer, of hij is toevallig buitenshuis. Ik vraag mezelf af of dit wel zo'n goed plan was. Wat als ik teleurgesteld word?

'Pieker niet zo.' Het is het eerste dat Kaj zegt in een uur. Ik rol met mijn ogen. 'Ga je nog chagrijniger doen? Want dan mag je me er direct wel uitzetten!' Ik snap dat het voor hem ook lastig is maar dat is geen reden om zich zo te gedragen. 'We doen dit voor jou, hoor.' Bijt hij terug. 'Oh, nu heb ik het weer gedaan!' Het is weer stil.

Plots parkeert hij de auto naast de weg. 'Ik ga een blokje om.' Hij stapt uit en klapt de deur dicht. Geërgerd zucht ik en ik laat mezelf achterover vallen. Waarom doet hij toch zo? Ik besluit om even te gaan slapen, zodat we elkaar ook niet irriteren. Ik ga er van uit dat hij me wel wekt als we op onze bestemming aankomen.

'We zijn er, kom je?' Abrupt word ik uit mijn slaap gerukt. 'Ja, ja.' Mompel ik verward. Ik hijs mezelf overeind en stap uit de auto. De felle zon brandt op mijn schouders. Ik kijk om me heen en zie een verlaten huis verderop staan. 'Dit is het?' Vraag ik verbaasd. 'Blijkbaar.' Kaj zet zijn zonnebril op en begint te lopen. Ik loop snel achter hem aan. 

Mijn hart bonkt in mijn keel als Kaj op de bel gedrukt heeft. Het duurt even, en ik friemel ongeduldig aan mijn jurkje. Plots gaat de deur met een zwaai open. Een man van rond de 60 staat voor onze neus. Is dit de minnaar van mijn moeder? Ik kan het me niet voorstellen. 

'Can I help you?' Vraagt hij met een Australisch accent als Kaj en ik niks weten uit te brengen. 'Uhm.' Begin ik stotterend. 'We're looking for someone.' De man kijkt me vragend aan. 'Kyle Neville.' Zeg ik dan. De man schudt zijn hoofd en wil de deur dicht gooien maar Kaj steekt zijn voet er tussen. 'It's really important.' Zegt hij. De man zucht en rolt zijn ogen. 'Get inside.' Ik glimlach dankbaar als ik hem passeer. We volgen hem naar de woonkamer waar een vrouw van ongeveer dezelfde leeftijd aan tafel zit. Ze kijkt verbaasd als ze ons ziet. 'Who are they?' Vraagt ze haar man. 'I know this looks very weird, but we're looking for someone and it's very important.' Zeg ik als ik ga zitten. 'Oh, no, Kyle?' 'Yes.' Antwoorden Kaj en ik in koor. 

'Where are you guys from?' 'The Netherlands.' 'Jullie zijn Nederlands?' De vrouw gaat over in het Nederlands. 'U bent Nederlands?' Reageer ik. De man komt terug met koffie en gaat bij ons zitten. 'Ja, we zijn een paar jaar geleden naar Australië gegaan om te reizen en vorig jaar hebben we dit huis gekocht.' 'Van Kyle?' 'Ja, dat klopt. Hij woonde hier.' 'Weet u waar hij nu is?' 'Waarom willen jullie dat eigenlijk weten?' Mengt de man zich in het gesprek. 

'Hij is de geliefde van mijn moeder. Ze heeft mij en mijn vader verlaten voor hem en ik heb haar nooit meer terug gezien.' 'Audrey.' Zegt de vrouw zacht. 'Nu zie ik het, je lijkt sprekend op haar. Ze was bij de verkoop van dit huis.' Ik slik moeizaam. 'Wat erg voor je.' De vrouw streelt over mijn arm en ik glimlach. 'Om eerlijk te zijn hebben we geen idee waar hij is. Hij is hier weggegaan omdat hij in Sydney een gigantisch penthouse gekocht heeft, maar ze zouden eerst op vakantie gaan, naar Dubai.' 'U heeft nooit een adres gekregen?' 'Nee kind, had ik dat maar.' De teleurstelling is groot. 

'Het spijt me, ik wou dat ik jullie verder kon helpen. Het enige dat ik weet is dat hij een penthouse heeft gekocht in het centrum, maar er zijn er zoveel.' 'Het geeft niet, bedankt dat we bij u binnen mochten komen.' Ik glimlach nog even en stap dan in de auto.

'Lizzy, ik..' Begint Kaj maar ik onderbreek hem. 'Laat me alsjeblieft even. Je hebt je de hele dag als een zak gedragen, nu is het mijn moment. We zitten op een dood spoor, besef je je dat?'