All around the world

Negenenzeventig

Zondag, Sydney

Kaj's POV:

Met een klap valt de deur achter haar dicht. Ik weet zeker dat ze op de trap gaat zitten. Ik weet dat ik haar gekwetst heb en mijn woede wordt omgeruild voor verdriet. Emoties die ik al binnenhoud sinds de dag dat ik er achter kwam dat ze met een ander geslapen heeft. Ik weet dat ze kan horen dat ik huil en ik weet dat dat haar nog meer pijn doet, maar om eerlijk te zijn kan het me niet zoveel schelen.

Lizzy is de liefde van mijn leven, dat weet ik zeker. Dat ik nooit meer zo'n lief, elegant, bescheiden maar eigenwijs en mooi meisje vind als haar is een feit. Alle liefde die ik haar geef krijg ik van haar terug, ik weet nog goed dat we voor het eerst met elkaar zoenden. Ik weet ook nog goed wanneer ik haar voor het eerst zag, bij ons thuis om met Feline huiswerk te maken. Toen we eindelijk verliefd op elkaar waren kon ik niet wachten om van alles met haar te delen. Elkaars verhalen, eigenschappen en levens. We hebben dezelfde vrienden, doen vaak leuke dingen met elkaar en gaan samen op vakantie. We waren elkaars eerste keer, en ik weet het nog goed. Haar lieve gezicht met een zenuwachtige maar ook opgewonden blik in haar ogen. Het brengt me bij het beeld dat ze het met een ander doet, een ander die haar overal aanraakt, een ander die haar lichaam aanbidt en haar zoent. Hoe kon ze toch? Sinds dien is het nooit meer zoals die eerste keer geweest.

En uur later voelt het alsof mijn tranen op zijn en mijn hoofd bonkt. Ik besluit om maar te gaan slapen. Ik kleed me uit en ga in het bed liggen. Ik ruik Lizzy haar vertrouwde geur in één van de kussens en zucht diep. Ik vraag me af of ze hier nog komt liggen vannacht.

Midden in de nacht word ik wakker door de deur die krakend opengaat. Ik ga overeind en druk het nachtlampje aan. 'Kaj..'

Daar staat ze. Haar haren zijn bij elkaar gepropt in een knot bovenop haar hoofd, ze heeft een trui van haar zus aan en draagt alleen een roze string. Haar lange, blote benen glimmen in het licht. Aan haar rode wangen en kleine oogjes zie ik dat ze gehuild heeft. Aarzelend kijken we elkaar aan. 'Kom maar.' Zeg ik tenslotte. Ze knikt, doet de deur achter zich dicht en gaat op de rand van het bed zitten. Ze laat haar hoofd hangen en begint te snikken.

'Het heeft geen zin om direct te huilen.' Zeg ik. Het typisch iets voor Lizzy om direct in de slachtofferrol te kruipen zodat ik haar makkelijker vergeef. 'Waarom huil je eigenlijk?' Verbaasd kijkt ze me aan. 'Jij bent degene die achter mijn rug afspreekt met degene waar je tig keer mee naar bed geweest bent en je liegt er over tegen me. Zou ik niet degene moeten zijn hier die huilt?' 'Denk je dat ik geen verdriet heb?!' Brengt ze huilend uit. 'Ik geloof best dat je verdriet hebt maar je hebt het zelf gedaan.' Houd ik vol. Ze reageert niet en verbergt haar gezicht in haar handen.

Als ze een kwartier later nog niks gezegd heeft slaak ik duidelijk een zucht en ga ik weer liggen. 'Als je daar verder niets op te zeggen hebt ga ik slapen.' Ik draai me op mijn zij. 'Wat ben jij een eikel!' Ze gaat staan. 'Sorry?' Zeg ik ongelovig. 'Ik snap het best dat je verdrietig bent maar je praat er zelf nooit over!' Ze laat gefrustreerd haar armen zakken. 'Nee jij begrijpt het ook echt!' Antwoord ik kwaad. Weer is ze stil. Ik doe het licht uit en ik hoor hoe ze op de grond gaat zitten en opnieuw begint te huilen. Het breekt mijn hart, het liefst til ik haar op en leg ik haar bij me.

'Ik heb het ook nooit zo gewild.' Huilt ze zacht. Er rolt een traan over mijn wang. 'Het spijt me.' Haar stem klinkt gebroken. 'Het spijt me zo verschrikkelijk.'

Het is de druppel. Ik kom overeind en hurk in het donker bij haar neer. 'Kom.' Mijn stem trilt en ik help haar overeind. We gaan naast elkaar zitten, op de rand van het bed en ik doe het licht opnieuw aan. Met tranen in mijn ogen kijk ik in haar ogen die me vertellen dat ze verdriet heeft. 'Heb ik het verpest?' Vraagt ze zacht. Ze legt haar hoofd tegen mijn schouder en ik sla mijn arm om haar heen. 'Nee, dat heb je niet. Denk je nou echt dat ik je laat gaan? Ik ben gewoon zo teleurgesteld, je had eerlijk moeten zijn. Begrijp je dat het raar over komt voor mij dat je stiekem met hem afspreekt?' 'Ja, dat weet ik, maar als ik eerlijk had gezegd dat ik hem zou bezoeken had je me nooit laten gaan en dat weet je. Maar ik zweer het dat er niks gebeurd is, je moet me geloven.' Smeekt ze me. 'Kijk me eens aan.' Zeg ik. Ze veegt haar wangen droog en kijkt me aan.

'Ik vraag het je nog een keer, is er iets gebeurd tussen jullie vandaag?' 'Nee, we hebben niks gedaan en dat beloof ik je.' Antwoordt ze. Ik knik en besluit om me er bij neer te leggen. Als Lizzy echt van me houdt dan liegt ze hier niet over. 'Sorry.' Mompelt ze voor de zoveelste keer. Ik druk een kus op haar haren. Voorzichtig maakt ze zich los uit mijn armen en gaat ze op mijn schoot zitten met haar benen om mijn middel geslagen. Afwachtend of ik haar weiger kijkt ze me aan. Ik glimlach en trek haar trui over haar hoofd waaronder ze verder niks draagt. Verlegen slaat ze haar ogen neer. Nog zo iets waarom ik zo gek op haar ben, ook al heb ik haar zo vaak naakt gezien, het maakt haar verlegen als ik haar zo in me op neem. Ik druk het licht uit en leg mijn handen op haar billen. Voorzichtig duwt ze me op mijn rug.

'Ik hou van je.'