Tweeëndertig

654 49 11
                                    

Woensdag, Amsterdam

Lizzy's POV:

Na een uur van zwijgen en twee uur lang discussiëren zit hij nog steeds in onze keuken. Het is inmiddels twaalf uur geweest, en ik gaap uitgebreid.

'Je kan niet een maand niets van je laten horen en dan opeens doodleuk in mijn keuken zitten, dat kan gewoon niet.' Begin ik opnieuw. 'Het is niet de eerste keer dat ik overweeg om langs te komen, geloof me.' 'Waarom liet je dan niets van je horen? Had je het te druk met andere meiden?' Ik leun tegen het aanrecht en sla mijn armen over elkaar. Hij rolt zijn ogen voor de zoveelste keer deze avond. 'Lizzy, hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik niet met andere meisjes bezig ben geweest de afgelopen tijd. Ik wil jou.' Ik lach nep. 'Dat had je je moeten bedenken voordat je het uitmaakte, via WhatsApp notabene!'

'Wat moest ik dan?! Ik word gek van het feit dat ik je kwijt ga raken.' 'Dat doe je niet, niet als je in me gelooft!' 'Ik kan toch niet 3 jaar op jou gaan zitten wachten?' 'Dat is wat mensen die écht van elkaar houden doen.' 'Oh kom op!' Weer een lange stilte.

'Ik wil dat je weggaat.' Zeg ik na een tijdje. 'Wat?' 'Je hoorde me wel, ga naar huis. Ik kan dit niet.' 'Lizzy..' 'Kaj, alsjeblieft.' Hij kijkt me aan maar ik ontwijk zijn blik. Hij staat op en loopt zonder iets te zeggen de keuken uit. Als ik even later de deur hoor dichtvallen begin ik te huilen. Luna komt in haar pyjama de keuken binnen. 'Meisje toch.' Mijn vader komt er ook bij en pakt een glas water voor me. 'Hij maakt het me zo moeilijk.' Snik ik. 'Rustig maar, jullie zijn allebei gewoon in de war, en erg verdrietig. Ik denk dat je lekker naar bed moet gaan.' 'Mag ik bij jullie slapen?' Vraag ik zacht. 'Tuurlijk schat.' Mijn vader doet de lichten uit en ik ga naar mijn slaapkamer om mijn pyjama aan te trekken. Ik leg mijn telefoon in de keuken aan de oplader, poets mijn tanden en ga naar mijn vader zijn slaapkamer. Ik kruip in het bed en mijn vader legt de warme dekens over me heen. Knus lig ik tussen ze in. 'Vroeger sliepen we altijd zo, met Annemay.' Zeg ik dan. Mijn vader lacht zacht. 'Ja, jarenlang. Dan werd ik wakker zonder dekens en lagen jullie er als burrito's in opgerold.' Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. 'Ik mis mama.' Fluister ik. 'Ik ook Lizzy, ik ook.'

Dezelfde morgen wekt Luna me. 'Wakker worden Liz, je moet zo naar school.' Ik rek me uit en kruip diep onder de dekens, het is zo lekker warm hier, en zo koud buiten het bed.. 'Hoe laat is het?' '9 uur, je vader heeft school gebeld dat je naar de tandarts bent zodat je nog even wat langer kon slapen, dus je hoeft er pas om half 11 te zijn.' 'Echt? Wat lief!' Ik blijf nog even en verlaat dan het warme bed om te gaan ontbijten en onder de douche te gaan. Als ik klaar ben trek ik een zwarte broek en een grijze trui met rode letters aan. Ik borstel mijn haar en doe mijn standaard make-up op. Daarna pak ik mijn schooltas in en trek ik mijn Uggs aan. 'Ik breng je, hoor!' Roept Luna vanuit de keuken. Ik pak mijn telefoon en doe mijn jas aan en loop dan achter Luna aan naar beneden.

'Hé Liz! Hoe ging het bij de tandarts?' Ik ga tussen Nova en Feline inzitten bij Engels. 'Ik was niet bij de tandarts.' Zeg ik zacht. 'Kaj was gisteravond bij ons.' 'Omg, echt waar?' 'Daarom was hij zo chagrijnig vanochtend.' Mompelt Feline. Ik knik. 'Maar we hebben alleen maar gediscussieerd over hetzelfde, ik trek het echt niet meer. Hij blijft het me verwijten, dat ik wegga. Dus ik heb hem weggestuurd. Maar ik voelde me super naar, daarom heeft papa school gebeld.' 'Jouw vader is echt een koning.' Merkt Nova op. 'Mijne stond om 6 uur bij mijn bed omdat ik moest gaan hardlopen.' Feline en ik lachen. 'Attention ladies!'

Na school zijn we met zijn drieën bij mij thuis. Als we onze thee opgedronken hebben ploffen we met zijn drieën op mijn bed. Ik kijk op als Nova haar truitje omhoog schuift en er een gigantische bloeduitstorting op haar heup verschijnt. 'Wat heb je daar?' Zeg ik. Ze trekt haar truitje omlaag. 'Gestoten aan de trap.' Feline en ik kijken elkaar aan. 'Nova.' Zeg ik dan. 'Vertel op, we zijn je beste vriendinnen.' Ik sluit de deur en ga weer op mijn bed zitten. 'Oké, maar jullie mogen dit echt, aan niemand vertellen. Dan kan ik geen vriendinnen meer met jullie zijn.' Zegt ze serieus. 'Beloofd.'

'Oké, toen ik laatst terug kwam van het uitgaan zou ik eerst bij Dioni slapen maar we hadden een beetje ruzie gemaakt en toen besloten we om ieder thuis te slapen. Toen ik thuis kwam hoorde ik mijn moeder haar stem, maar het was al half 5. Dus ik ging zachtjes naar boven, en toen ik door het slot keek zag ik haar.. Fack, dit is zo gênant. Oké, ik zag haar met de vader van Dioni. Zoenend.' 'NOOOOO!' Roept Feline. 'Stil!' 'Dat was dus wat ik ook wou zeggen, maar ik ben snel naar m'n kamer gegaan en heb er de hele nacht wakker van gelegen. Papa was in Lissabon dus die weet van niets, maar toen was Dioni eergisteren bij ons en toen heb ik het aan hem verteld, en hij werd zo boos op me, hij zei dat ik ziek in m'n hoofd ben en toen heeft hij me geduwd. En toen botste ik tegen de tafel op, vandaar die plek.'

'Holy shit! Je moeder gaat gewoon vreemd met de vader.. Van je vriendje.' 'Stop, ik moet bijna overgeven.' Zegt Nova. 'En nu?' 'Nou, Dioni wil me niet spreken en ik ben nu van plan om het tegen mijn moeder te zeggen, dat ik het heb gezien. Ik wil niet dat mijn relatie met hem uitgaat door haar.. Hun!' 'Dat zou ik ook doen, ja.' Zeg ik dan. Mijn telefoon trilt op het voeteneind. Ik kijk Nova en Feline aan als ik het bericht lees.

16.20 - Kaj: Kom alsjeblieft bij me

__________________________
Nog eentje omdat ik jullie zo lief vind!
Welterusten en een fijn weekend ❤️
Emma-Loraine

All around the worldWhere stories live. Discover now