TAKİPÇİ

31.BÖLÜM-KİBRİT

*

Kocaman boş bir kutunun içerisinde yalnızlıktan başka yapabileceği tek şey karanlığa özlem dolu bakışlar atmak olan eskimiş ayıcığın konumunda bulunan kişi bendim,yalnızlık hiç bu kadar canımı yakmamıştı aslında,daha önceleri de defalarca yalnız kalmıştım ben ve buna alışıktım ama bu sefer ki yalnızlığım daha farklıydı.

"Sana zarar vermem,bunu biliyorsun peki o zaman suratın neden bu denli asık kelebek?" İğneleyici ses tonu git gide kulağımı yaklaşırken yer kalmamış araba koltuğunda daha da ilerlemek için cebelleşiyordum,yeni alınmış olduğunu belli edecek kadar temiz,parlak ve çiçek bahçesi gibi kokan araba normal şartlarda kesinlikle böyle hissettirmezdi.
Bu arabaya binince yolculuğunuz boyunca huzurlu bir şekilde olmalıydınız.
Sertçe yutkundum ve bacaklarıma bakmaya devam ettim,yan tarafımda bulunan adama bakıp daha fazla sinirlenmek istemiyordum,o yüzü gördükçe vahşi tarafım zihnimi ele geçiriyor ve bir kurt misali suratını dağıtma isteğim tavan yapıyordu.
Bana hitap ettiği isimler bile sinir bozucuydu,ben kelebek değildim ama o bana kelebek diyordu,bir kelebek kadar narin ve güzel olduğumu.

Her daim tehditkar olan ses tonunu işitene dek dönmemiştim ona.
" Cevap vermemek hep kaçış noktan olmuştur kelebek,peki şimdi sus ne de olsa eve gittiğimizde her şey hakkında.. rahatça konuşacağız" yutkundum ve kısa bir anlığına tüylerimi diken diken eden bu adama baktım.
Saçlarını hafifçe yana yatırmış ve kendisini daha karizmatik göstermeyi sağlamıştı,mavi gözleri de yüzüne ayrı bir hava verirken dışarıda geçerken onu gören bir kadın Tarık bey için fazlasıyla yakışıklı ve karizması olan birisi derdi büyük ihtimalle,çünkü ilk gördüğümde bende öyle demiştim.
"Ne düşünüyorsun?" cevap verme gibi bir niyetim yoktu,kesinlikle ama kendimi fazla baskı altında hissediyordum,kısa da olsa bir şey söyleyip bir daha konuşmamak.