TAKİPÇİ

45.BÖLÜM-SUÇLU

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen,iyi okumalar :)

Sanırım baya geç oldu ancak biraz tıkanmış ve kendimi okuyup izlemeye ve geliştirmeye vermiştim,yaz tatilim boyunca otuz roman bitirdim ve  yirmiye yakın yabancı dizi izledim(bölümler 1 saat) her neyse kendimi daha iyi hissediyorum, umarım edebi açıdan da gelişe biliyorumdur :)

YORUMLARINIZ DEĞERLİ,BAKIP BAKIP GÜLÜMSETİYORSUNUZ <3

**

Bazen duyduğunuz şeylerin gerçek olduğuna inanmak istemediğiniz şeyler olur,bilirsiniz doğru olduğunu ancak kabullenemezsiniz ya,tam olarak öyle işte.

Gözlerimi yumdum ve bir süre hayatımın bundan sonra nasıl ilerleyeceği ile ilgili senaryolar yazdım kafamda. Ne yapacaktım? Nasıl devam edecektim? Edebilecek miydim?

"Katil aslında..Tarık berfin" Bunu yapmış mıydı gerçekten? Annemi....öldürmüş müydü? Annemin değerli canına o mu kıymıştı? Görkem ilk konuşmaya başladığında işe kendi adını da katacak diye o kadar korktum ki,tamam saçmaydı ama katil başından beri yanındaydı deyince..

Peki onu..onu nasıl yakalayacaktım? Anneme yaptıkları ve suçsuz bir adamı içeriye tıktığı için nasıl yargılayacaktım? Nasıl yapacaktım,ne yapacaktım? Kafayı yemiş gibi hissediyordum,ben hep katilin yanındaymışım meğer,katili hayatımıza ben sokmuşum meğer aslında...aslında hepsinin sorumlusu benmişim meğer.

Ağlamaya başladım,deliler gibi.

Ağladım,ağladım sonra sustum. Görkem elini sırtıma koymuş sıvazlıyor ,diğer ıslak yüzüme gelen saçları tutuyordu,muhtemelen domatese dönmüştüm.

Yutkundum ve " P..peki elinde delil var mı? Yani onu yakaladığımızda direkt hapse attırabilir miyiz?" çok gergindim ne yapacağımı bilmiyordum,Tarık'tan her daim nefret etmiştim ama yine de o beni seviyordu,sevdiği kadının annesini...öldürecek kadar zalim birisi miydi? Bu kadar mı beter olmuştu? Başta üzgün olmamın sebebi başkaydı lakin tam şuan fark etmiştim,annemin ölüm sebebi bendim,belki de annemin katili bendim demem daha doğru,katil hep dibimdeydi,katil benim bedenimdi.

Görkem ayağa kalktı ve yanımdaki sandalyeye oturup eliyle omzumu sıvazladı,ağlamam gerekiyordu bir miktar ağlıyordum da ama artık onun yanında ağlamak istemiyordum,olurda bir şey olursa beni ağlamalarımla,hıçkırıklarımla anımsamasını istiyordum,bana acımasını hiç istemiyordum tam şuan.

"Var ama ona sen itiraf ettirmelisin Berfin,bunu onun ağzından duymak daha iyi olur,yoksa parası sayesinde kurtulabilir,bilirsin olanların gücüne kimse laf edemez,lakin eğer elimizde onun itiraf ettiği bir video olursa her şey daha rahat olur,videonun gizlenmesine fırsat vermeyiz. Dediğimi anlıyorsun değil mi?" Haklıydı,tüm bu sözleri onun ağzından işitmem gerekirdi,onun hapse girdiğini görmeden gün yüzü bulamazdım ben.

"Tamam,ne yapmam gerek peki?" Görkem hafif bir tebessüm ile yüzüme doğru yapışan saçları kulak arkama attı ve konuşmaya başladı.

"Pekala,plan şöyle.."

**

Şuan ne hissettiğimi bilmiyordum,yalnızca içimde çok kötü bir his vardı. Art arda öğrendiğim acı gerçekler kalbimde büyük bir kaos yaratmıştı,kötüydüm,çok kötüydüm, şuan berbat hissediyordum, aslında her şey başından beri doğruymuş,ben gerçekten de...gerçekten de annemin katiliymişim meğer.

Annemin ölümüne sebebiyet veren kişi benmişim de haberim yokmuş.

Şimdi nasıl yaşayacaktım ben? Nasıl devam edecektim hayatıma? Annemin şuan yanımızda olmamasının tek sebebi bendim, babamın suratına nasıl bakacaktım? Ona saplantılı manyak bir adamın bana aşık olduğunu ve annemin karşı çıktığı için bir gece ansızın sevdiği kadını, çocuklarının annesini ondan koparışını nasıl izah edecektim ?