TAKİPÇİ

47.BÖLÜM-İTİRAF

Merhabalar! Oy ve yorumları unutmayın lütfen :) <3

*

Tarık gözlerini birkaç kez açıp kapattı,burada olduğumdan emin olmak istiyordu.

"Buradayım..merak etme.." Rolüm icabı onu kıvama getirmek zorundaydım,birçok şey vat edecektim ki itiraf etsin, gerekirse..annemi bile kötüleyecektim,o itirafı almak için elimden geleni yapacaktım.

"Berfin..ben gittin diye..çok korktum.." gülümsemeye başladım.

"Biliyorum aşkım..çok üzgünüm,seni bıraktığım için..ben kendimde değildim..gerçekten..senin beni nasıl sevdiğini fark edemediğim için çok pişmanım" Yüzündeki gülümseme sinirimi daha da bozuyordu ama belli etmemek zorundaydım,bende gülümsemeye devam ettim.

"Gerçekten mi? Berfin..ben ne desem bilmiyorum..şuan çok mutluyum" ona doğru yaklaştım ve yanına oturdum.

"Kaza..nasıl oldu?" Elini kafasına götürdü ve kaşlarını çattı hatırlamaya çalışıyordu.

"Tam hatırlamıyorum..sen beni arayınca adamlarımı arkamda bırakıp arabama atladım..sonra fazla hız yaptım,arabanın teki çarptı"

"Ah Tarık..iyi misin? Ben..seni bu halde görmek..ağlamak istiyorum..seni böyle görünce..anladım ki aslında ben seni seviyormuşum.." Şimdi kusacaktım,tiksintimi içimde tutmak zordu. İyi rol yapıyordum,oyuncu mu olsaydım ne?

"Be-Berfin.. sen ciddi misin?" gülümseyerek kolumu tuttu,bana değmesi bile iğrençti..

"Evet aşkım....bundan sonra seni bırakmayacağım" yüzüme öyle bir bakıyordu ki ,nasıl aşık olmuştu bana? Ben şuan yetişkin sayılıyordum evet ama o bana aşıkken söylediğine göre beni çok daha önceden tanıyormuş..pedofili miydi bu adam?

"Ah Berfin..bugünün gelmesini o kadar uzun süre bekledim ki..seni çok seviyorum" Hareket etmekte zorlandığı için rahattım bana hiçbir şey yapamazdı.

"Tarık...seninle bir şey konuşmak istiyorum,aslında uzun bir süre önce açacaktım bu konuyu"

Kaşları çatık bana bakıyordu. "Anlat tabii ki sorun ne?"

"Aslında ben.." Bu cümleyi..nasıl söyleyecektim? Allah'ım kendimden nefret ediyordum,bu lanet adamdan o sözleri duymak için bunu diyecek olmaktan. Anne..beni affet.

"Annemi hiçbir zaman sevmemiştim.." Bir anda şaşkınlıkla baktı bana.

"Annem..bana şiddet uygulardı hep...ama dışarıdan herkes bizi normal sanırdı.. O öldüğünde...bir gram üzülmemiştim.." Sesim tekledi,lanet olsun...annemin kemikleri sızlıyor olsa gerek..

Dudağımı kanatana kadar ısırdım.

"Gerçekten mi? Anneni sevmiyor muydun?"

"Evet o kadından hep nefret etmiştim,öldüğünde üzülmek ne kelime..mutluydum,özgür olacağım için.."

Bir anda bana bakışı değişti,rahatlamış gibydi,pislik..

"Şaşırdım doğrusu"

"Kimseye belli etmedim,bir tek sana söylüyorum.."

"Bana güvenmene sevindim aşkım" Aşkım mı? Allah'ım kurtar beni bu ızdıraptan.

"Sana bir şey daha soracağım..lütfen dürüst ol.." Gülümsemeye devam etti.

"Açıkçası bunu fark ettiğimde bende şaşırdım ancak dedim ya onu zaten sevmiyordum.." İyice meraklanmıştı.

"Annemi...annemi öldüren kişi..aslında hapisteki kişi değil değil mi?" Bir anda beti benzi attı,beklemiyordu bunu.