39.BÖLÜM-YALNIZ

3.5K 317 34
                                    

Yalnız olmak her defasında aynı hissettirmiyor.
Evet üzgün oluyorsunuz, her şeyi yere atıp kırmak, bağırıp çağırmak istiyorsunuz,fakat bir süre sonra da bunların gereksiz olduğunu fark edip öylece duruyorsunuz.
Şuan bulunduğum durumda bu sanırım,yaşıyorum ama sadece nefes aldığımdan.
Kafamda kendi kendimi defalarca öldürdüm fakat hala buradayım,başladığım işi tamamlamak zorundayım.
Katili bulmak zorundayım ve bu işi sırf Görkem gidiyor diye bırakamam,bırakmayacağım da.
Görkem'i en son üç gün önce hastanedeyken gördüm,sonra babamdan duyduklarım,Burcu,Kağan hepsinden teker teker bir saatlik hayat dersleri aldıktan sonra odamda yalnız başıma uzanıyordum.
Tarık iki kez daha gelmiş ve baban tarafından ağır diller ile reddedilmişti,suç bende değildi bu yüzden babam da en fazla birkaç kez bağırıp gidiyordu.
Fakat tam şuanda Tarık ile buluşmak durumundaydım,katil ile ilgili çok büyük bir gelişme bulduğumdan bahsetmişti ve şu an ben umurumda olan tek şeyde buydu katil ile ilgili bir şey var,yakalanmasına çok az kalmış olabilir,istemesem de şu an Tarık'a güvenmek zorundayım.

Kafamı yavaşça yastıktan kaldırdım ve kendime gelmek adına on saniye kadar esnedim.telefonum   neredeydi..?
Biraz zorlansam da ayağa kalkmayı başardım ve odamı üstten üstten de olsa telefonumu görebilecek kadar taradım,yerde bulduğum telefonumu elime aldıktan hemen sonra ekranını açtım ve gelen mesajlara baktım.
Tarık(20)
Cevapsız arama
Tarık(9)
Ah beni merak eden tek insan Tarık olamazdı değil mi? Ama gelen başka mesaj yoktu.
Kısa bir hayal kırıklığının ardından mesajlara baktım.
"Berfin,neredesin?"
"Berfin cevap verir misin lütfen merak ediyorum"
"Başına bir şey gelmiş olamaz değil mi? Katili yakalamamıza çok kısa bir süre kaldı,fare kapana giriyor Berfin"
"Berfin..sen iyi misin?"
"Seni bulmaya geliyorum"
Bunun gibi on beşe yakın mesaj daha vardı,en son ki mesaj ise bir saat önce yollanmıştı.

TAKİPÇİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin