29.BÖLÜM-HİSLER

4.4K 346 47
                                    

Medya-Berfin
Charlie puth&selena gomez-we don't talk anymore
**

Görkem arabayı sürerken sürekli aynadan arkaya bakıyordu ve bu içimde şüphe uyandırmıştı,bir şey mi oluyordu ki?
Ancak yine de bir şey dememiştim,ilk başta hastaneye uğrayıp gözüme baktıracak-tık ve hastaneye gelmek üzereydik.
"Bir sorun mu var?" kaşlarımı çatmış sorumun cevabını beklerken Görkem "Hayır,yok" demekle yetindi.
Anlamıyordum beni öpen kendisiydi ancak şimdi soğuk davranan da oydu.
Konuşup kavga etmeyi göze alamadığımdan sustum.
Bulunduğumuz konuma en yakın hastane olan Üsküdar devlet hastanesine ulaşınca Görkem araban çıktı ve ben onu seyrederken çıkmayı unuttuğumdan camıma tıklattı,dikkatimi dağıtmıştı ne yapabilirim?

"Üzgünüm" diyerek arabadan çıkarken elimi tuttu ve "Beni seyrettiğin için neden üzgün olasın ki? Hayır sorun değil beni izliyor olman rahatsız edici değil"
Üsküdar devlet hastanesinin etrafı yeşilliklerle doluydu ve bu hastane bence huzur veren bir ortamdaydı,ağaçlar,temiz hava..
Görkem'in elimi tutmasına çok takılmadım,bu hoşuma gitti.
Hastaneye giriş yaptığımızda artık insanlar suratıma dikkat  etmediklerinden Görkem ile hızlıca girdik içeriye.

"Bakar mısınız? Enfeksiyon hastalıklarına bakan bölüm nerede?" Görkem pat diye konuya dalınca kadın biraz şaşırıp kısa bir süreliğine bana baktı ve "Sol taraftan ilerleyin lütfen sonra kendiniz bulursunuz zaten" Görkem kadının cevabı üzerine yutkundu ve geri çektiği elini tekrar elimle birleştirdi,benim gözüm ağrıyordu evet ancak acil doktoru da bakamaz mıydı neden illa enfeksiyon hastalıklarının bakmasını istiyordu? Gözüm o kadar kötü görünüyordu?
*
"Ve sola bakın lütfen..." doktorun dediği gibi bakışlarımı sola çevirirken ışık gözümden çekilince direk Görkem'e baktım,düşünceli bir şekilde beni seyrediyordu,hatta derin düşüncelerin pençelerinde olduğundan onu seyrediyor oluşumu fark etmedi bile.

TAKİPÇİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin