TAKİPÇİ

11.BÖLÜM-KAN

Daima adlı kitaba bakmayı unutmayın <3

*
Yine yalnız kuş olamazdım Görkem gidince Burcu'ya "Ben geleceğim.." deyip Görkem'in peşinden koşmaya başladım. Avm'nin çıkışına gelince direk az ilerideki arabasına yöneldi,arabaya yetişemezdim evet ama başka bir şey yapabilirdim. Yutkundum ve biraz daha ileri yürüdüm,Görkem arabayı çalıştırıp ilerlediği ilk an arabanın önüne atladım ve o durmak zorunda kaldı. Yaptığım şey riskliydi ama olmuştu. Araba tam dibimde durunca yutkunarak korkuyla baktım Görkem'e.

İlk defa sinirli görmüştüm onu,normalde ifadesiz kalmayı tercih ederdi ama şuan cidden sinirliydi.
Geri çekilip ilerlemesine izin vermeden yolcu kapısını açtım ve kendimi içeri attım.
Görkem'in beni indirmesini bekliyordum ama o son gaz ilerlemeye başladı.
Peki şimdi ne diyecektim? 

"Kızmayacak mısın?" eğer bu soruyu sormasaydım içimde kalacaktı,hem öldürecek hali yoktu sorup kendimi rahatlatmak varken neden içimde tutacaktım ki?
"Hayır çünkü sana kızmaya vaktim yok arabayı durdurmama sebep olman bile bir vakit kaybı benim için" dedi ve sonrasında hiç konuşmadı. Biraz da korkmuştum aslında, hangi cesaretle arabaya bindiğimi binmiyordum ancak anın verdiği heves ile kendimi burada bulmuştum işte.

Bende Görkem'i incelemeyi seçtim. Saçlarından başladım incelememe
Simsiyahtı saçları,bembeyaz teni ile o kadar uyum içindeydi ki bu uyumu kıskanmıştım çünkü ben hep ortada kalmıştım,saçlarımdan tut ten rengime kadar.
Ayrıca yeni fark ettiğim bir özelliği de kulağının biraz altında minik bir beni vardı. Araba tahminimce on dakika sonra durunca afallayarak önüme döndüm ,o sırada Görkem hızlıca konuştu. "Berfin sakın arabadan çıkma olur mu seni buraya getirmem bile o kadar riskli ki ve mümkünse uzanıp gözlerini yum dışarıdan birisinin seni görmesine izin verme lütfen" kapısını açtı ve çıkıp ilerlemeye başladı söylediği şeye uyamayacağımı o kadar iyi biliyordum ki..