YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

62.BÖLÜM

_ Sen benim sence öz oğlum olmayabilirsin ama bizim öz oğlumuzsun Kerem. Sana hiç bir zaman bir aile veremedik hâlâ da veremiyoruz biliyorum ama sen bizim canımızsın. Kendini benim yerime koysana. Senin öz olmayan bir çocuğun olsaydı.

O an Kerem durdu ve daha içten gülümsedi. Duyguyu öz olmayan olarak adlandırmamıştı bile, hiç bir zaman. Şimdide öyle yapmamıştı aksinr ne kadar içine işlediğini tamamen kanınından canınından olduğunu bir kez daha anlatmıştı.

_ Senin yaptığını yapmazdım. Yaşamadan bilemezsin deme bilirim. Yapmazdım. Duygu benim canım. Benden ötede. Üstüne herşeyi değiştireceğim kızım. Karım... Herşeyim Ahmet Sayer. Anladın mı pek bilmiyorum ama herşeyim. O ben demek. Eksikmişim onunla kızımla ve şimdide bebeğimizle tamamlandık. Onlara olan sevgimi böylesine hissederken bana oğlum veya canım deme. Değilim.

_ Öylesin, oğlum. İnanmamakta buna güvenememekte çok haklısın ama ister inan ister inanma öylesin. Sen bizim oğlumuzsun.

_ Benim babamın adı Akın, baba. Sana baba diyorum ama sen babam değilsin. Ama babamsın da işte. Bana belli bir yaşa kadar baktın. Yinede babamsın ama babam olduğunu çok bastırma olur mu. Ama babamsın.

_ Kerem, sen... Sen tıpkı babana benziyorsun oğlum. Tıpkı Akın gibisin. Sana bakınca onu görüyorum. Ve artık daha net.

Yine burukça ama daha çok gururla gülümsedi.

_ Gurur duyuyorum.

_ Bende. Babana benzediğin için seninle gurur duyuyorum, oğlum. Bu yüzden benimde oğlumsun işte. Kerem Sayer olduğunda, herşeye karşı geldiğinde benim oğlumsun.

_ Senin de oğlunum ama bundan gurur duymuyorum, baba.

_ Biliyorum, ama ben seninle duyuyorum. Sen hissetmesende güçlü olduğunu her gün de gurur duydum. Şimdi seninde bir ailen var. Onları bunlardan uzak tutmak istiyorsun. Öfken her zamankinden daha büyük, çaresizliğinde.

_ Çaresiz değilim, mecburum. Beklemeye mecbur bırakıyor.

_ Beklemek zorundayız oğlum. Bununda altından kalkacağız. Şimdilik beklemek ve ailemizi korumak zorundayız. Metanetli olmak zorundayız. Ailemiz için.

*****

Belli sınırda sinirinin hafiflediğini hissediyordu. Sonunda karşıdan duydu karsının sesini.

_ Akın.

Dedi sanki konuşulanları biliyormuş gibi. Bunu gülümsetmiş ve içini sıcacık yapmıştı.

_ Güzelim. Nasılsın ?

_ İyiyim hayatım. Sen nasılsın?

_ Bende iyiyim, öyle olmaya çalışıyorum ve senin sesini duydum sanırım şuan da mükemmelim.

Karısının birde karşıdan güldüğünü duyduğunda herşeyi unutmuştu.

_ Şimdi en mutlu kişiyim.

_ Bende öyleyim, senin mutlu olduğunu duydum en mutlu kişi benim.

_ Sen hep mutlu ol. Güzelim ben sana bir şey söyleyeceğim.

_ Dinliyorum canım.

_ Babam şirkete geldi. O da olayları biliyor. Mesajlar ona da gidiyormuş. Biraz konuştuk burada annemde o da Duyguyu çok özlemişler bir de bebeğimizi öğrenmişler, akşama gelmek istiyorlar.

Zeynep önce yutkundu fakat geçmişi denilenleri anında attı kafasından. Kerem'in babasıyla arası düzeliyordu ve buna çok sevinmişti.

_ Tabii. Gelsinler hayatım. Ben hazırlarım, Nurgüle yardım ederim. Çok isterim gelmelerini.