YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

51.BÖLÜM

_ Burası mı ağrıdı?

Buna bir alnış şaşkınlıkla cevap veremezken daha sonra ona üst taraftan bakmaya devam edip başını salladı.

_ Hmm..

Kerem dudaklarını yeniden karnına yerleştirip yavaş yavaş öpmeye devam ederken Zeynep nefesini tutmuş bekliyordu. Bir süre sadece bu olayın şaşkınlığını ve keyfini sürerken kızının sesini duymasıyla kendine gelip Kerem'in kollarından tuttu ve kendine doğru yeniden yukarı çekti. Bu olayın bozulmasını istemezdi ama kızı vardı. Dudaklarını dudaklarına götürüp öptükten sonra yavaşça ayrıldı.

_ Geçti.

_ Güzel.

Birbirlerine gülümserlerken kocasını biraz ittirdi kalkması için ve onunla birlikte kalktı. Onunla ayrı kalmak istemiyordu ama oylamak da istemiyordu.

Kerem onları öpüp sarıldıktan sonra Ufuğa da haber vermiş ve arabasına binip şirkete geçmişti. Zeynep ondan sonra hazırlanmış ve Yağmuru aradıktan sonra çıkmıştı ve arabaya binmişti. Ufukla konuşurken çok sürmeden onların evine gelmiş ve inmişti. Kendi evlerine veya çevresine benzemiyordu. Daha çok ev vardı, daha işlek bir yerdi. Ama karşısındaki ev çok güzeldi ve tatlıydı. Hava hâlâ soğukluğunu göstersede kar yağmayı bırakmış ve arada yağmurlar yerini almıştı. Daha fazla durmadan ilerledi ve küçük kapıyı itip devam etti.
Kapının önüne gelince ise zili çaldı ve açılmasını bekledi. Kısa süre sonra Yağmur ile karşılaşınca gülümsedi.

_ Hoşgeldiniz. İçeri gelin, soğuk dışarısı.

Zeynep hemen içeri girerken Yağmur kapıyı kapatmış ve onlara dönüp sarılmıştı.

_ Hoşgeldiniz tekrardan. Ayy, Duygum da gelmiş.

Yağmur Duyguyu kucağına alırken Zeynep onunla birlikte salona doğru ilerlemişti.

_ Hoşbulduk. Nasılsın? Bebiş nasıl?

_ Ay iyiyiz valla, siz geldiniz daha da iyi olduk. Özledim sizi.

Koltuğa otururlarken Duyguyu da kucağa oturtmuştu.

_ Bizde seni özledik gelelim dedik.

_ Çok iyi yaptınız. Bende yanlız kalmak istemiyordum zaten.

Duygu Yağmura gülücükler saçarken Yağmur ona sarılıp öpüyordu, ellerini tutuyordu.

_ Teyzeciğim, sen ne kadar tatlısın.

_ Benim de teyze olmama az kaldı.

_ Sorma Zeynep ya, hergün daha fazla hissediyorum. Acayip birşey. Bir de cinsiyetini öğreneceğiz ya nasıl heyecanlıyım anlatamam.

_ Anlayabiliyorum inan. Ama güzel şeyler bunlar. Çok güzel şeyler. Bende çok iyi hatırlıyorum. Önce onun heyecanı sonra cinsiyetinin sonra doğumunun sonra doğum gününün. Duugumun doğum gününe de az kaldı. Hemde çok az.

Yağmur başını Duygu dan kaldırıp sesi sonuna doğru kısılan Zeynep'e baktı. Anlattığında Duyguyu doğurduğunda babasını kaybetmişti. Gözlerini bir anlığına ondan kaçırırken yeniden buluşturdu ve sessizce konuştu.

_Ne kadar az?

_ İki gün sonra.

Dudaklarını birbirine bastırırken Duyguyu yere bıraktı ve hızlıca Zeynep'e yaklaşıp sıkıca sarıldı. Zeynep gözlerini kapatıp ona karşılık verirken bir süre sessizce sarıldılar. Yağmur ağlamamak için kendini zor tutsada ağlamıyordu o üzülmesin diye.

_ Ben... Çok üzgünüm inan. Çok çok zor olmalı. Keşke elimden bir şey gelse. Ne kadar bilmesemde bir anne olarak zorluğunu anlayabiliyorum. Ama unutma Kerem hep yanında. Duygu hep yanında. Sonra ben de varım. Bende hep yanındayım, Can var. Bizleri unutma olurmu. Hep yanında olduğumuzu bil. En çokta kızının ve kocanın. Sakın unutma.