Χίλια συγνωμη που έκοψα το προηγούμενο κεφάλαιο τόσο απότομα. Υπάρχουν λόγοι που το έκανα αυτό, δεν χρειάζεστε να σας τους αναλύσω 😣.
____________________________________
"Είστε συγγενείς;" με ρώτησε ο μαλάκας γιατρός.
"Όχι." Έκανε ένα βήμα πισω και κούνησε το κεφάλι του, ανοιγοκλεινοντας τα μάτια του.
"Φίλη;" ρώτησε και μέσα στην αγωνία μου είχα την διάθεσή να του ρίξω μπουνιά.
"Πολύ στενή φίλη. " τόνισα την κάθε μου λέξη.
"Της κάναμε κάποιες εξετάσεις για να δούμε τι συμβαίνει. Φοβόμασταν αρχικά για εσωτερική αιμορραγία με το χτύπημα αλλά από ότι φαίνεται είναι καλά. Επισης, με το χτυπημα του αερόσακου φοβηθηκαμε για τυχόν πρόβλημα στους πνεύμονες, αλλα δεν υπάρχει κανένα. Έχει ήδη διαφύγει τον κίνδυνο. Θα την βγάλουμε από την εντατική και θα την μεταφέρουμε σε κανονικό δωματιο, έχει μόνο λίγα αιματώματα στο κεφάλι και στο σώμα της. Επίσης, έσπασε το πόδι της, το καλάμι της χαμηλά." Έδωσε ένα συγκρατημένο χαμόγελο. Ακούμπησα την πλάτη μου στον τοίχο ανασαίνοντας βαριά. "Η φίλη σας στάθηκε τυχερή που δεν έπαθε κάτι σοβαρό." Είπε και έκανε ένα βήμα για να φύγει. Κοίταξε τον Νίκο δίπλα μου. Επίσης λέω τα νέα σε εσάς επειδή δεν έχει εμφανιστεί κανένα συγγενείς, μας έδωσε τις πληροφορίες ο νεαρός που βρισκόταν μαζί της. Ειδοποίησαν όμως συγγενείς." Εγνεψα σε ένδειξη ευχαριστώ.
"Έχει ξυπνήσει;" ρώτησα πριν φύγει.
Μου έριξε μια τελευταία ματιά. "Όχι ακόμα, περιμένουμε από λεπτό σε λεπτό."
"Θα μπορέσω να την δω;" ρώτησα αγωνιώντας. Ο Νίκος δίπλα μου δεν έλεγε τίποτα, φοβόταν όπως και εγώ αλλά προσπαθούσε να δείξει χαλαρός.
"Όταν μεταφερθεί αλλού σίγουρα." Έγνεψα άλλη μια φορά και έφυγε. Έκατσα στις μπλε καρέκλες που υπήρχαν ακουμπησμενες στον τοίχο, κουρασμένη. Ο Νίκος ηταν ετοιμος να μιλήσει, αλλά σταμάτησε όταν βγήκε μια νοσοκόμα από το δωμάτιο. Τότε μόνο κατάλαβα πως υπήρχαν τζάμια στο δωμάτιο ώστε να μπορούμε να δούμε μέσα. Τόσο χαζη;
Πεταχτήκαμε και οι δύο και την πλησιάσαμε. Μας χαμογέλασε στοργικά. Το όνομα στο ταμπελάκι της έγραφε Ολυμπία.
"Γεια σας. Υποθέτω πως είστε φίλοι της Δήμητρας." Μας χαιρέτησε ευδιάθετα. "Εχετε ενημερωθεί για την κατάστασή της;"
"Ναι, μόλις μας μίλησε ο γιατρός που την είδε " μίλησε ο Νίκος.
"Α πολυ ωραία." Συνέχισε να χαμογελάει κοιτώντας μια εμενα και μια τον αδερφό του Jimmy δίπλα μου. "Μπορώ να σας βοηθήσω κάπως;"
YOU ARE READING
We are different.
Fanfiction"Δεν περίμενα ποτέ να ζήσω το όνειρο μου." τον κοίταξα στα μάτια. Με κοίταζε και εκείνος γλυκά. "Ποιο ήταν το όνειρο σου;" μου χαμογέλασε πονηρά. "Εσυ!" κοίταξα αλλού. "Και αν με χάσεις; Αν γίνει κάτι και το όνειρο γίνει εφιάλτης;" μου είπε και μο...
