Κεφαλαιο 26.

626 53 5
                                    

Συγνωμη αλλα με το σχολειο και ολα αυτα δεν γραφω καθολου συχνα και ετσι αργω.. συγνωμη..

Τελειωνουμε με την δουλεια και ετσι πηγαινω στο αμαξι μου.
Δεν εχουμε μιλησει με τον Αρη, μονο για την δουλεια. Ειναι ολα φυσιολογικα αλλα υπαρχει μια εντασει μεταξυ μας. Την νιωθω.

"Αριεττα;" τον ακουω να με φωναζει καθως πλησιαζω το αμαξι μου.

Γυριζω και τον κοιταζω με ενα μικρο χαμογελο.

"Εμμ γεια." Βαζει το χερι του στο κεφαλι του.

"Χεευ" λεω και συνεχιζω να χαμογελαω. Μου χαμογελαει και εκεινος.

"Ολα καλα;" Αραγες ντρεπεται οσο ντρεπομαι και εγω αυτη την στιγμη;

"Ναι.. εσυ;" τραβλιζω λιγο καθως μιλω. Η καρδια μου χτυπαει δυνατα και γρηγορα και νονιζω πως θα εκραγει. Ειναι και αυτος ο κομπος στο στομαχι που με ενοχλει.

"Ναι.. " κοιταζουμε και οι δυο σε διαφορετικες κατευθυνσεις.
Του ριχνω καποιες ματιες για να τσεκαρω και οταν τα ματια μας συναντιουνται κοιταμε ξανα αλλου αβολα.

Ειμαι ακουμπισμενη στην πορτα του αυτοκινητου μου και περιμενω... δεν ξερω τι περιμενω. Αλλα ειμαστε αρκετη ωρα ετσι και κατι πρεπει να γινει.

Δεν εχουμε ολο τον χρονο να καθομαστε ετσι, χωρις να λεμε τιποτα..

"Αντιο Αριεττα..!" Λεει τελικα. Φευγει καπως αποτομα και χωρις αλλη λεξη μπαινει στο αμαξι του και φευγει.

Εφυγε. Καπως.. περιεργα. Αποτομος. Εκανα κατι;

**

*Μια μερα μετα*

"Και αυτο ειναι το μπανιο!" Δειχνω τα μερη του μικρου μου διαμερισματος στην καλυτερη μου φιλη.

"Πολυ ωραιο το σπιτι σου Αρ." Μου χαμογελαει γλυκα.

"Σε ευχαριστω τρελη!" Της χαμογελαω.

Πραγματικα μου εχει λειψει τοσο πολυ. Ειχα να την δω αρκετο καιρο.. ουτε καν θυμαμαι. Απο οταν ηρθα Αθηνα. Που δεν ξανα γυρησα.

Μου λειπουν και οι γονεις μου. Θα τους λειπω και εγω.

Μα τωρα τι; Ειμαι μεγαλη και παιρνω τον δρομο μου σιγα σιγα..

Πρεπει να σκεφτω ποτε θα παω Ροδο να τους δω. Τους εχω πεθυμισει πολυ.

Η Δημητρα πηδαει πανω μου και με ριχνει στο κρεβατι καθως εγω τακτοποιω την βαλιτσα της.

We are different.Where stories live. Discover now