We are different.

Κεφαλαιο 41.

Aris POV*

6 το απογευμα.
Δεν την παλεβω αλλο εδω μεσα. Θελω να βγω. Να παρω τον Μιχαλη;
Βρισκω το ονομα του στις επαφες μου. Εχουμε να βγουμε πανω απο μια εβδομαδα. Με την Αριεττα δεν έβρισκα χρονο για να βγω με την παρεα. Θα λεει πως τον ξεχασα.

"Ελα ρε μεγαλε που χαθηκες;"

"Sorry Μιχαλη, θα σου πω. Θες να βγουμε;"

"Ναι. Ελα απο το σπιτι μου και θα παρουμε και τους αλλους να παμε για καφε."

"Ενταξει. Ξεκιναω."

Κλεινω το τηλεφωνο. Αλλάζω μπλούζα και βάζω τα παπούτσια μου. Κλειδωνω και κατεβαίνω στην πιλοτη. Βάζω μπρος το αμάξι και φεύγω για το σπίτι του τρελού. Ο Μιχάλης και εγώ είμαστε φίλοι χρόνια. Πριν μπω στο συγκρότημα. Από το γυμνάσιο.

Είμαστε κάνα δεκάλεπτο στο σπίτι του Μιχάλη και περιμένουμε τους άλλους να περάσουν απο εδώ. Δεν είπα στον  Jimmy και στον Βαγγέλη. Θα τους πάρω τηλέφωνο σε λίγο.
Εξήγησα στον Μιχάλη γιατί χάθηκα. Με έβρισε λίγο γιατί λέει πως κολλάει και γίνομαι ΜΔ. (Δεν ηθελα να το πω...:(... ). Δεν έδωσα σημασία. Νιώθω πράγματα για την Αριεττα οπότε δεν θα κάνω μαλακίες για να την χάσω. Και μου λείπει.. Δεν έχουμε μιλήσει με το κορίτσι μου αφού έφυγε. Πρέπει να την πάρω τηλεφωνο, αν και περιμενα από εκείνη. 

Βουίζει το κινητό στην τσέπη μου. Κατα φωνή.

Arietta's POV*

Τον παιρνω τηλέφωνο. Δεν μιλήσαμε σήμερα αφού έφτασα Ρόδο. Βλακεία μου που δεν τον πήρα. Μου λείπει.

"Μωρό μου." Το στομάχι μου κάνεις κύκλους μόλις ακούω την φωνή του να με καλεί έτσι. Με είπε μωρό του. Αχ.

"Τι κανεις;"

"Καλά είναι εσυ; Πως είναι η μέρα σου εκεί;"

"Μια χαρά! Είμαστε με την παρέα μου από εδώ για μπάνιο στην θάλασσα."

"Α ωραία! Εγώ στο σπίτι του Μιχάλη και σε λίγο θα πάμε για καφέ και με τους άλλους. Πως ήταν το ταξιδι;"

"Μια χαρά. Μου λείπεις..." κάνω ναζιάρικη την φωνή μου.

"Και εμένα μωρό μου."

"Εναξει. Φεύγουμε τώρα πρέπει να κλείσω. Φιλιά. Να προσέχεις." Λέει μετά από πολλά λεπτά που μιλάμε και λέμε διάφορα. 

"Εντάξει. Να προσέχεις και εσύ. Φιλιά πολλά. Α, και χαιρετίσματα στα παιδιά. Τα λέμε!"