We are different.

Κεφαλαιο 1.

Δυσκολη η χθεσινη μερα και τωρα πρεπει να ετοιμαστω για να παω στην εταιρια.
Αφου ειμαι ξυπνια κανα 10λεπτο και εχω χαθει στις σκεψεις μου αποφασιζω να σηκωθω, να ντυθω ωστε να φυγω για την δουλεια.

Μπαινω στο μπανιο και κανω ενα γρηγορο ντουζ.

Ανοιγω την ντουλαπα μου και διαλεγω μετα απο λιγη σκεψη μια γαλαζια αμανικη απλη μπλουζα και το σκουροχρωμο εφαρμοστο και ελαστικο τζιν μου.
Βαζω τα επισης μπλε σταρακια μου και παιρνω την τσαντα μου βαζοντας μεσα το κινητο και τα κλειδια μου.
Βγαινω εξω και κλειδωνω την πορτα.
Μπαινω στο αμαξι και οδηγω προς τον προορισμο μου.

Κοιτω το ρολοι μου σαν περπατω στον διαδρομο προς το γραφει της μανατζερ μου. Ουφ. Ειναι 8 ακριβως. Δεν αργησα.
"Καλημερα" λεω αφου χτυπα την πορτα και μπαινω μεσα. "Καλημερα" λεει και εκεινη χαμογελαστη. "Πως εισαι απο εχθες;" με ρωταει ευγενικα. "Αρκετα καλα. Υπεροχα θα ελεγα. Κοιμηθηκα καλα και ειμαι ξεκουραστη. Εσυ;"
"Και εγω καλα. Εχθες ησουν τελεια και το κοινο ανταποκριθηκε ωστε να μαζεψεις αρκετα λεφτα στο πρωτο σου live." ειπε μην χανοντας το χαμογελο απο το χειλει της και μου εδειξε την καρεκλα μπροστα απο το γραφειο της για να κατσω.
"Οριστε ο φακελος με τα χρηματα απο εχθες. Το ποσο που σημφωνησες με την εταιρια ειναι μεσα." προσθεσε. "Ευχαριστω πολυ" ειπα και πηρα τον φακελο στα χερια μου. Δεν εκανα ζτον κοπο να τον ανοιξω. Δεν χρειαζοταν. Με την Sofi απο τοτε που αρχησαμε να συνεργαζομαστε, εναν μηνα περιπου εχουμε ερθει πολυ κοντα και εχουμε δεθει. Ειναι πολυ γλυκια και καλη. Με βοηθαει αρκετα.
"Θα ερθουν καποιοι που δουλευουν στην εταιρια μας να σε συγχαρουν. Ισως τους ξερεις.. Λογικα. Ειναι τραγουδιστες και εκεινοι! Βασικα ζιγουρα τους ξερεις. Να εισαι ευγεβικη οπως παντα. Να κανεις φιλιες και καλες γνωριμιες τωρα στα πρωτα σου βηματα. Θα ειμαι και εγω εδω. Μπροστα. Απο λεπτο σε λεπτο θα ειναι εδω. Κανε οτι θες...." ειπε κοιτοντας με. "Θες να μιλησουμε για εσενα; να μαθω περισσοτερα πραγματα για εσενα;" με ρωτησε. "Φυσικα. Τι θελετε να με ρωτησετε;"

"Εμ... ποσα αγορια ειχες μεχρι τωρα; "
Κομπλαρα καπως στην ερωτηση αλλα δεν διαστασα να απαντησω.
"2" απαντησα.
"Μαλιστα..." ειπε και κοιταξε χαμηλα. "Εχεις καλες σχεσεις με αυτους; γιατι τελειωσε;" με ρωταγε παντα δισταχτηκα εφοσον η κουβεντα δεν ηταν και η πιο ανετη που εχουμε κανει μεχρι τωρα. "Ηταν παιδικοι ερωτες. Στο σχολειο. Και ολοι τελειωσαν για ασημαντους λογους. Οπως και οι περισσοτεροι σχολικοι ερωτες. Δεν ηταν σοβαροι. Παιδικοι ερωτες... " ειπα.
"Α ναι καταλαβα. Και δεν εκανες καποια σοβαρη σχεση; Τωρα δεν θελεις μια; Δεν σου αρεσει καποιος;" με ρωτησε συνεχομενα.. " Οχι. Δεν χρειαστηκα. Δεν ηθελα καποια σοβαρη σχεση. Οχι δεν θελω. Εννοω αν μου τυχει κατι απροοπτο φυσικα και δεν θα εχω προβλημα για ερωτα αλλα με την δουλεια που εχω ειναι αρκετα δυσκολο. Και τωρα οχι δεν μου αρεσει καποιος." Ειπα και χαμογελασα.
Το να χαμογελω ηταν στον χαρακτηρα μου. Ημουν παντα ενα χαμογελαστο κοριτσι. Οσοι με ηξεραν με χαρακτηριζαν ως ενα παντα χαρουμενο κοριτσι και οι περισσοτεροι μιλαγανε για το χαμογελο μου. Μου αρεσει να χαμιγελω. Νιωθω πως το χαμογεκο προκαλει μια θετικη ενεργια και μου αρεσει να την μεταφερω στους ανθρωπος γυρω μου. Μαλιστα, οταν βλεπω ανθρωπους που δεν χαμογελανε, ειναι συνεχεια με την κακη κουβεντα στο στομα και με κοιτανε με μισος επειδη εγω χαμογελω, χαλιεμαι. Με νευριαζουν πολυ. Δεν τους συμπαθω τετοιος ανθρωπους...

"Ωραια.. Ξερεις οι ερωτησεις που σου κανω ειναι σημαντικες. Στον χωρο που βρισκεσαι ειδικα σε μια τετοια χρονικη στιγμη για εσενα πρεπει να ξερουμε οι ανθρωποι που δουλευουμε μαζι σου τα προσωπικα σου και να σε συμβουλευουμε. Και εσυ πραγματικα τωρα δεν χρειαζεσαι ερωτες. Με καταλαβαινεις;" ειπε σοβαρα.
"Μαλιστα" της ειπα. "Και αν ερωτευτω;" ρωτησα γιατι απλα ειχα την απορια. "Θα δουμε τι θα κανουμε. Στην αρχη θα εχεις κρυφη σχεση αλλα με τον καιρο θα φτιαξουμε την ιστορια οπως εμεις θελουμε για το δικο σου καλο. Και αν γινετε αυτος που θα θες να ειναι τραγουδιστης, ή ηθοποιος ή τελος παντως καποιος διασημος. Ισως χρειαστει και να φτιαξουμε μια ψευτικη σχεση. Ειναι αναγκη καποιες φορες φια την δουλεια."
"Ενταξει" ξανα ειπα σκεπτομενη οσα συζητησαμε προηγουμενος.

Και ετσι σαν να ηταν στημμενο, μολις τελειωσαμε την κουβεντα μας χτυπησε η πορτα. "Περαστε" ειπε η Sofi και η ππρτα ανοιξε....

701 λεξεις.. αχααμ.
Ποιους θα συναντησει η Αριεττα πολυ συντομα;

Α και κατι ακυρο!! Το ονομα "Αριεττα" σας αρεσει;
Εμενα ναι.. εφοσον το ονομα μου ειναι Μαριεττα και το εκανα ετσι ωστε να γερνει λιγο στο δικο μου...
Ο τροπος που γραφω πως σας φαινεται;

οκεεευ.
Τελειωνω. Φιλια και καλη συνεχεια! ☆☆☆

Vote ☆ παρακαλω πολυ;
Ευχαριστω♡