Κεφάλαιο 39.

619 44 0
                                    

"Ναι μαμά!"
Της λέω για εκατοστη φορά και στριφογυριζω τα ματια μου. Ευτυχώς δεν μπορεί να με δει μέσα απ'το τηλέφωνο.

"Εντάξει, τα πήρες ολα;"

"ΝΑΙ ΜΑΜΆ!" Φωνάζω.

"Πρέπει να κλείσω για να μπω στο αεροπλάνο. Τα λέμε σε δύο ώρες!"

"Εντάξει. Γειά!" Ακούω την ευχάριστη φωνή της και φαντάζομαι την αντίδραση της όταν με δει μετά από 3 μήνες.

Φερθηκα πολύ σκάρτα που δεν πήγα να τους δω όλο αυτό το διάστημα. Ήμουν στον κόσμο μου, κολλημένη με την δουλειά που ούτε καν τηλέφωνο δεν τους έπαιρνα.

Κοιτάω τον Άρη που με χαϊδεύει στο μπράτσο και του χαμογελάω. Μου χαμογελάει και πλησιάζει στο πρόσωπο μου. Με φιλάει με πάθος και για ώρα. Η Δήμητρα έχει σίγουρα ενοχληθεί και βαρεθεί να περιμένει ποτέ θα σταματήσουμε το μεγάλο διαρκείας φιλί μας.

Απομακρύνεται τελικά, με φιλάει στο μάγουλο και υστερα στο κούτελο.

"Καλό ταξίδι. Να προσέχεις!" Μου λέει γλυκά και τρυφερά. Είναι τόσο κοντά στο πρόσωπο μου που νιώθω την καυτή ανάσα του να χτυπάει και να μου προκαλεί διάφορα συναισθήματα, κάνοντας με να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου. Νιώθω τα πόδια μου να γίνονται ζελες και πιστεύω πως θα λιώσουν και θα πέσω κάτω.

"Ευχαριστώ. Και εσύ να προσέχεις." Λέω ναζιάρικα και του δίνω ένα πεταχτο φιλάκι στα χείλη.

"Θα μου λειψεις." Προσθέτω.

"Και εμένα."

"Παμε;" αναστενάζει αγανακτισμένη η Δήμητρα απο πισω μου.

"Παμε." Λέω κοιτάζοντας ακόμα τον Άρη. Του κάνω μια σφικτή αγκαλιά και τον φιλάω για μια τελευταία φορά.
Θα μου λείψει αυτές τις μέρες.
Και ας είμαστε μόνο μια εβδομάδα μαζί. Θα μου λείψει γιατί θα είμαι μακριά του πάνω από 7 μερες. Και δεν ξέρω τι θα κάνει εδώ μόνος του... Δεν θέλω να κάνει πράγματα βέβαια που θα με πληγώσουν αν τα μάθω.

Ανεβαίνουμε τις μακρυές σκάλες και δίνουμε τα εισιτήρια μας. Γυρίζω για άλλη μια φορά και κοιτάζω τον Άρη από μακριά. Με κοιτάζει και σηκώνει το χέρι του αποχαιρετώντας με. Του χαμογελάω και μπαίνω μέσα σο αεροπλάνο.

Βρίσκουμε τις θέσεις μας και καθόμαστε δίπλα δίπλα με την Δήμητρα. Αυτές τις μέρες πάνε όλοι διακοπές και είναι θαύμα πως βρήκαμε εισητηρια.

We are different.Where stories live. Discover now