"Δεν καταλαβα γιατι χωρησατε!!" Γελαω καθως μου εξηγει τον μικρο τσακωμο τους οσο της εδινε τα πραγνατα της στο σπιτι της και εγω περιμενα στο αμαξι.
"Ξανα λεω. Ειναι ηλιθια. Τα ειχαμε 6 μηνες και εχουμε χωρησει γυρω στις... 14 φορες; Την βαρεθηκα. Ειλικρινα μονο να γκρινιαζει ξερει. Στο μονο πραγμα που ριναι καλη ειναι στο κρ.... ξερεις!" Γελαει και εκεινος οδηγοντας το ομορφο και καθαρο αμαξι του.
"Αχαα.. Και ποιο ηταν το τελειωτικο χτυπημα;"
Ξερω πως κανω αδιακριτες ερωτησεις μα την τελευταια ωρα νιωθω πολυ πιο ανετα με τον Αρη. Χαμογελαει, γελαει, γρλαμε και εχουμε και οι δυο κεφιανμε τις συζητησεις μας.
Ετσι και αλλιως και εκεινος μου ανοιγετε για την σχεση του. Μακαρι να γινοταν το αγορι μου.
"Βασικα στο μπαρ ημασταν κομπλε. Φασωνομασταν και λοιπα. Οταν γυρισα σπιτι με περιμενε και μου ξεκινησε ξαφνικα φασαρια. Νευριασε λεει επειδη δεν της αφιερωσα τραγουδι σημερα ενω αφιερωσα σε εσενα."
Κοιταω με ορθανοιχτο στομα και γουρλωμενα ματια τον Αρη. Τι ειπε μολις τωρα;
"Δηλαδη εγω φταιω που χωρησατε... Ωχ, Αρη συγνωμη."
Νιωθω τυψεις. Ποτε δεν ηθελα να ειμαι ο λογος που θα χωρησει ενα ζευγαρι, εστω και αν νην τους θελω μαζι.
"Πας καλα; Πρωτον, δεν φταις εσυ που αυτη ειναι ηλιθια και ζηλευει. Και δευτερον, σε ευχαριστω γιατι μου δδωσες αφορμη να χωρησω. Τι νομιζεις; Δεν την ηθελα αλλο."
Τα λογια του με ανακουφιζουν αλλα και παλι νιωθω ασχημα. Δηλαδη χωρησαν επειδη μου αφιερωσαν ενα τραγουδι. Ομως μου το αφιερωσαν ολοι μαζι. Οπα; Το ειχα ξεχασει.
"Σε ευχαριστω πολυ για το τραγουδι. Συγκινηθηκα!"
Ελπιζω να μην αναφερει την τρυφερη και μαγικη στιγμη μας. Τοτε που με κοιταγε και κραταγε το χερι μου ψηθυριζοντας πως με αγαπαει και λεγοντας του το και εγω.
Ειναι αρκετα ντροπιαστικο και δεν ξερω καν αν το εννοουσε.
Εδειχνε να το εννοουσε οχι μονο σαν αυτο που μου ειχε πει στην καφετερεια. Οχι σαν ενα ευχαριστω στις θαυμαστριες που τον στηριζουν. Απλα το βλεμα του ελεγε αλλα. Ομως και παλι! Δεν παιζει να εννοουσε κατι τετοιο. Σαφως, οχι με τον τροπο που θελω εγω.
"Σιγα βρε Αριεττα. Εμεις ευχαριστουμε που ηρθες κιολας."
"Νυσταζω..." προσπαθω να αλλαξω συζητηση λεγιντας κατι που ισχυει.
"Και εγω. Δεν εχω κοιμηθει καθολου και ειμαι με εναν καφε μετα απο λιγο μεθυση. Θες να σε παω σπιτι σου;" Θελω να του ποσο θα το ηθελα και να του ζητησω να ερθει και εκεινος μαζι μου.
YOU ARE READING
We are different.
Fanfiction"Δεν περίμενα ποτέ να ζήσω το όνειρο μου." τον κοίταξα στα μάτια. Με κοίταζε και εκείνος γλυκά. "Ποιο ήταν το όνειρο σου;" μου χαμογέλασε πονηρά. "Εσυ!" κοίταξα αλλού. "Και αν με χάσεις; Αν γίνει κάτι και το όνειρο γίνει εφιάλτης;" μου είπε και μο...
