YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

33.BÖLÜM

_ Tamam ama söyle şuan yapmam gereken bir iş var. Akşama doğru bir kaç bir şey söyleyeceğim. Şimdi değil. Israr ederlerse iptal olur.

"Camın önünden çekilip telefonu masaya attı ve ceketini çıkarttıp oturdu. Dosyayı açıp incelemeye başladı. Şirketle ilgilenildiği için herhangi bir sorun bie aksilik yaşanmamıştı ve bu da ona rahatlık vermişti. Tüm dosyaları kısa sürede bitirdikten sonra yapması gerekenleri yaptı ve sonunda başını kaldırıp kalktı. Telefonunu cebine atarken ceketini giydi ve dosyaları alıp çıktı. "

_ Al bakalım bunları. Hemen bilgisayara geç bir eksik olduğunda haber verirsin.

_Tamam Kerem bey fakat aşağıda...

_ Biliyorum. Ordu yine dayanmış kapımıza.

_ Evet. Konuşurlarken evlilikten çocuktan bahsediyorlardı. Bana düşmez ama gerçek mi? Yok sa asılsız bir şey mi?

_ Gerçek. Kısa zaman önce evlendim ve bir de kızım var.

"Yasemin'in gözleri bu itiraf ile büyürken eski haline dönmeye çalıştı. "

_ Hayırlı olsun efendim.

_ Sağol. Belki bir gün bu kalabalık burda yokken görürsün. Neyse ben çıkayım da kurtulayım biran önce. Sende fazla bekleme bilgisayara gir çık.

_ Tamam Kerem bey. Teşekkür ederim. İyi akşamlar.

" Kerem aşağıya biran önce bitmesi dileğiyle indi ve kapıdan çıkar çıkmaz kendine dönen kameralara mikrofonlara sorulara yöneldi. "

_ Kerem bey; evli olduğunuz doğru mu?

_ Çocuğunuzun olduğu iddia ediliyor. Bir açıklama yapacak mısınız?

_ Neden babanızla ortak yürütülen şirketten ayrıldınız? Bu şirket size mi ait?

"Kendine yöneltilen binbir çeşit soru arasında sıkılırken bunalırken hemen cevapladı. "

_ Arkadaşlar böyle yaparsak cevaplayamam. Kısa bir açıklama yapacağım; Evet evliyim, yeni evlendim. Evet bir kızım var. Biliyorsunuz babamla ortak yürütüyorduk ve şirket bana ait değildi. Bende kendi şirketimin başına geçmeye karar verdim. Artık tüm işler benim imzamla bu şirketten devam edecek. Şimdi izin verirseniz evime gideyim.

" Kerem ilerlemeyi denerken yine soru yağmuruna tutuldu. "

_ Eşiniz kim? Tanıdığımız birisi mi?
_ Kızınızı ve eşinizi göstermeyi düşünüyor musunuz?

" Kerem onları geçip arabasına ilerlemeye çalışırken cevapladı. "

_ Özel hayatımı bu kadar bilmeniz yeterli. Sonuçta özel hayata saygı duyulmalı.

" Yöneltilen diğer soruları duymazken artık biran önce eve gitmek istiyordu. Sonunda arabasının içine girdiğinde rahat bir nedes verdi ve korumaların açtığı yoldan hızla ayrıldı. Bunaltıyordu bu olaylar onu. Eve doğru ilerlerken gözü kenardaki oyuncakçıya takıldı ve geçtiği yere geri dönüp indi arabadan...."

" Zeynep istediği herşeyi hazırlandıktan sonra masayı da hazırladı ve Duygu ile yukarı çıkıp kızının ve kendinin üstünü çıkartıp banyoya girdi. Kısa bir duşun ardından hızlıca üzerlerini giyinip saçlarını kuruttu. Gözü aynada ki yansımasına takıldığında şöyle bir baktı kendine. Kot pantolon ve kazak ikilisi. Her zaman olduğu gibi. Farklılık olmadan. Gözlerini devirip çekildi aynanın önünden ve kızını aldı kucağına. Odadan çıkmıştı ki kapı çaldı. Derin bir nefes aldıktan sonra merdivenlerden indi. Kendisi kapıya ulaştığında beklemeden açtı. Kerem'i beklerken önünde koskocaman bir oyuncak buldu. Çünkü büyüklüğünden Kerem'i bile zor görüyordu. Kızının ona atlama isteğini durdurdu ve sevinç çığlığını duydu. Koskocaman bir şirine vardı karşısında. Nerden bulmuştu bu adam bunu. Kerem'in sonunda içeri girmesi ile daha fazla soğuk almadan kapattı ve yeniden oyuncağa odaklandı. Kızının kucağından alınması ile yeniden ona baktı. "

_ Naber babacığım? Bak sana ne aldım.

" Kerem bir eli ile oyuncağı havaya kaldırdı ve kızının ulaşmasını sağladı. Zeynep bir an Duygu ve oyuncağın arasında ki olmayan dengeye baktı. Gülümsedi. "

_ Kerem bu Duygu dan büyük. Ayrıca ne gerek vardı.

_ Duygu benimde kızım değil mi ? O da bir şirine ve görünce dayanamayıp aldım. Duygu dan büyük ama istediği gibi oynar işte onunla. Hadi içeri geçelim ben çok acıktım zaten.

"Kerem'in güler yüz ile söylediği şeyleri kendisi de güler yüzle dinlerken onun hızlıca daha da yakınına girmesi ve yanağını öpüp içeri geçmesi ile yüzündeki gülümseme ile kaldı olduğu yerde. Zorla yutkundu. Elini kaldırıp yanağına götürmek istedi. Onu bile yapamadı. Şimdi ise yine düşünce yetilerini kaybetsede içeriye nasıl gideceğini düşünüyordu.................