Piskopat Geliyorum Demez (KİTAP OLDU)

*Çiğköfte*

YB GECİKTİ. BOL BOL OY VE YORUM BEKLİYORUM.

LÜTFEN

birden bağrışma sesleri ile içimi bir korku sardı.

-Rüzgar noluyor?

-bilmiyorum.

Seslerden anladığım yangın olduğu. İçimde bir kötü his var demiş miydim başında? Demedim dimi? Ama şimdi berbat bir his var içimde. Korkuyordum. Ve bambaşka hisler.

# RÜZGAR'DAN DEVAM #

Bahar elimi sıkıca tutmuştu. Ceketimi çıkardım. Hızla ona uzatarak:

-bunu ağzına kapat.

-sen napıcaksın?

-sen kapat bahar. Konuşma. Nefes alma fazla.

etrafa bakındım. Her yer dumandı. Görüşüm çok zayıftı. İçerdeki bağrışma sesleri azalmıştı. Anladığım kadarıyla salonu boşaltmışlardı. Merdivenlerden inecektim ki ateşler buraya kadar sıçramıştı. Bahar'ı daha da sıkı tutuyordum. Telefonumu çıkardım. Ozan arıyordu zaten. Koluma ağzımı kapatarak cevap verdim.

-nerdesiniz?

-içerde kaldık.

-Bahar iyi mi? Lan nerdesiniz? Aradık sizi o kadar.

-çatıya çıkan merdivenlerdeyiz. İtfaiyeyi çağırdınız mı?

-çağırdık da çıkmanız gerek. Hem de hemen.

-önümüzde ateş var.

-Rüzgar çatıda yangın söndürücü varmış.

-baştan söyleseydin keşke.

-çık hemen.

Telefonu kapattım. Tam geriye dönmüştüm ki düşen bir parça ile iki ateş arasında sıkışmıştık. Ben iyiydim. Daha önce yangın bilgim vardı. Ama Bahar pek iyi gözükmüyordu.

-Bahar sen burada bekle. Yangın söndürücü varmış yukarda.

-ben ben korkarım.

-bekle beni. Sakin ol bekle.

Çevreme bakındım. Yerdeki paspası aldım ve ateşin üstüne attım. Geçmem için yeterliydi. Hızla merdivenlerden çıkarak terasa vardım. Öksürürken yangın söndürücüyü arıyordum. Köşedeki tüpü görünce hızla onu alıp aşağıya koştum. Temiz havada aldığım hava ile dumana karıştım. Önüme düşen tahtalardan zorda olsa geçerek Bahar'ın yanına gittim. Bahar yoktu. Hemen yanımda çarptığım sert bir şey ile yanıma döndüm. Bahar yerde baygındı. Hızla tüp ile önümüzdeki ateşleri azda olsa söndürdüm. Çıkış kapısına çıkabilecektik. Geri döndüm. Bahar'ı kucakladım ve hemen salondan çıktım. Dışarı çıktığımızda kalabalık bizi bekliyordu. Gelen sedyeye Bahar'ı bıraktım. Öksürürken bende kendimi yere bıraktım. Ozan'ın yanıma geldi:

-iyi misin?

-Bahar nasıl?

-bilmiyorum.

Öksürmeye başladım. artık bende dayanamıyordum.

# 1 SAAT SONRA #

Gözlerimi açtığımda gözüme çarpan ışıkla ellerim ile ovdum gözlerimi. Ağzımdaki buharı çıkardım. Hemşireye dönerek:

-Bahar nasıl?

-müdahale odasında.

Ayaklanınca hemşire:

-dinlenmen gerek.

-Bahar'ı görmem gerek.

-iyi o. Senden dinlen.