Piskopat Geliyorum Demez (KİTAP OLDU)

*Söz Vermiştin Şirine*

HER GÜN YB PAYLAŞIYORUM. AMA BUNDAN SONRA NE KADAR ÇOK YORUM O KADAR ERKEN YB OLSUN DİYELİM Mİ? ÇÜNKÜ YORUMLARINIZ BENİ O KADAR FAZLA MUTLU EDİYORKİ TAHMİN EDEMEZSSİNİZ. BU BÖLÜMÜ İTHAF ETTİĞİM KİŞİYE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM YORUMLARI VE MESAJLARI İÇİN.

OY VE YORUM LÜTFEN. ERKEN GELEN YB KARŞILIĞI.

Kayık yavaş yavaş hareket ederken biz hala hayallerimizi yazıyorduk. Son bir kağıdı daha aldım ve yazdım:

^^Bugün hiç bitmese^^

*** 

Yazdım. Belki bu bir dilek gibi olmuştu ama oda belki hayallerim gibi gerçekleşecekti. Nerden bilebilirim ki? Kayık yavaş yavaş karşı tarafa yanaşmıştı. Ona baktım. Kağıtlarını bitirmişti. Hemen telefonumu çıkardım ve Ozan'a mesaj attım .

''Ozan biz karşı tarafa geçtik. Sen göldeki kağıtları topla. Ama sakın açma. Hepsini tek tek okumak istiyorum. Tamam mı kardeşim?''

''Tamamdır. Sana iyi şanslar. Bahar gitmek falan isterse ben arabanın ordayım. Alırım onu.''

''Şansa ihtiyacım var gerçekten kardeşim. Umarım sana da gerek kalmaz.''

''Umarım kardeşim''

Telefonu cebime koyduğumda bahar bana merakla bakıyordu. Kayıkı iyice kıyıya yaklaştırdım ve önce ben indim ve ona elimi uzattım. Yardım ederek onunda inmesini sağladım. O önde ben arkadan ilerlemeye başladıkça o çevresine bakıyordu.

*BAHAR'DAN DEVAM*

Kayıktan indik ve çimenlerde ilerlemeye başladık. Çevreme bakındım. Yerde çok olmasa da beyaz gül yaprakları vardı. Karşıda pofuduk minderlere doğru ilerledik. Beyazlardı. İkimizde oturunca ona beklentiyle bakıp:

-Evet tanıt bana kendini.

-Emin misin?

-Evet. Giray korkmadan anlattı her şeyini. Sıra sende.

-Ama ben Giray değilim.

-Nasıl yani?

-Ben onun kadar masum değilim. Öyle yetiştirme yurdu ile işim yok. Yani önceden vardı ama büyüdükçe gitmemeye başladım.

-Bana her şeyi baştan anlatır mısın?

-Peki. Ama bana bir söz vermeni istiyorum senden.

-Ne sözü?

-Her şeyi anlattığımda gitme olur mu?

-Neden gideyim ki?

-Dediğim gibi ben Giray kadar masum değilim.

-Anlat.

-Yaklaşık olarak on yaşımdaydım. Bir sabah annem, babam ve abim ile pikniğe gidiyorduk. O gün ailemle geçirdiğim son gündü.

-Nasıl yani?

-Soru sorma. Sözümü kesme sadece dinle.

-Peki.

-Piknik dönüşü biz abim ve annem ile bağırarak şarkı söylüyorduk. Birden o lanet kaza oldu. Babam hızla fren yaptı ama her şey için geç kalmıştı. Bir çocuğa çarpmamak için yolunu değişmiş ve kaza yapmıştık. O kazadan sadece ben sağ çıkmıştım. Şans eseri oda. Annem , babam ve abim beni bırakıp gitmişlerdi. O gün hayatımın hem en mutlu hem de en kötü günüydü. Annem arabada demişti ki 'en kötü günümüz böyle olsun' . o kazadan sonra hastaneye kaldırıldım. Annemlerin cenazesine bile gitmeme izin vermemişlerdi. Beni yetiştirme yurduna götürmüşlerdi. Kimse ile konuşmamıştım uzun bir süre. Yemek yememiştim. Okula boş boş gidip geliyordum. Bir gün yurttakiler benimle saçma sapan bir şekilde dalga geçmişlerdi. Bende kavga çıkarıp dövmek isterken hepsi bana vururken başka biri onların bana vurmasına engelledi ve beni korudu. O günden sonra sürekli o çocuk benim yanımdaydı. O çocuk Giray'dı. İki kardeşi gibi olmuştuk. Bir gün yurda bir aile geldi. tek çocuklulardı. Aslında bağış için gelmişlerdi. Kadın beni çok sevmişti. Ve aylar sonra ilk kez bende o kadına gülümsemiştim. Beni evlat edindiler. Onlar şimdiki ailem. Bir abim var. onlar benim üvey ailem değilde sanki öz ailem gibi oldular. Bir abi kaybetmişken beni çok seven başka bir ailem vardı artık. Giray hala yurttaydı. Kimse onu evlat edinmek istemedi. Çünkü hırçındı. Ama iyi biriydi. Benim birde onunla beraber erkek bir kardeşim daha olmuştu. Aylar sonra ailem benimle ilgili bri şeyler fark etmeye başlamışlardı. Farklı bir çocukluğum vardı. Hırçınlaşmaya başlamıştım. Hem kendime hem çevremdekilere zarar veriyordum. Hayvanlardan nefret ederim. Karıncadan bile. Onlara eziyet çektirirdim. Sonunda beni bir psikoloğa götürdüler. Psikolog bana psikopat teşhisi koymuştu. Ne olduğunu kısaca anlatayım: bir travma sonu oluşan bir hastalıktı. Hayvanlara çevresine ve kendisine zarar verirdi hastalar. Bende öyleydim işte. Özel destek gördüm. On sekiz yaşıma bastığımda doğm günümü yıllar sonra ilk kez çok güzel kutlamıştım. Bir kız vardı. Doğum günü partimde. Mavi gözleri siyah saçları ve masum gülümsemesi ile ona hayran kalmıştım. Gidip tanıştım adı Rüya'ydı. Çok güzel bir kızdı. Bir süre sonra birbirimize aşık olmuştuk. Ya da ben öyle sanıyordum. Çıkıyorduk. Psikoloğum beni iyileşmeye başladığımı söylüyordu. Daha doğrusu bunun nedeni Rüya'ydı. O kadar mutluyduk ki... Bir gün eve bir zarf geldi. banaydı. İçinde bir cd vardı. Odama geçip hemen izlemeye başladım. Giray ile Rüya'mın görüntüleri vardı. Yatakta. Bana bunu nasıl yapar giray dedim. Ona kardeşim demiştim. O bana ihanet etmişti. O zaman işte cidden psikopat kimliğime bürünmüştüm. Gidip Giray'a dalmıştım. Bana yalan söyleyip durdu. Neymiş sarhoşmuş. Falan filan işte. Rüya zaten çekip gitmişti. Hiç bir açıklama yapmamıştı. Bir gün aradı beni aşık oldum falan ben Giray'a dedi. O an beynimden vurulmuştum. Sonra okulda zaten adım piskopat olmuştu. Kimseye acımadım. Sana da. Asla pişman olmamıştım yaptıklarımdan ama ilk kez sana yaptıklarım için pişmandım. Seni kullandım Giray'a karşı. O dosyalarda Rüya ile ilgili bir şey vardı. Bundan emindim. Ama o seni kandırmıştı. Aslında amacım seni önce-

-Devam et Rüzgar.

-Önce onu sana aşık edecektim. Sonra ise seni ondan alıcaktım. Bu şekilde intikamımı almış olacaktım. Tahminlerim doğruda çıktı. O senden etkilenmişti. İlk görüşte benim gibi hem de. Senin yataktaki görüntülerini ona yollayacaktım. Ama ben sana---

-Ne bana?

-Bilmiyorum. Ben senden etkileniyorum galiba.

Hızla ayağa kalktım ve ona tokat attım. Beni kullanacaktı. Çevreme bakındım. Karşıya nasıl gidicektim derken Doğukan kayıkta bana gel işareti yaptı. Hızla kayıka bindim. Her şeyi planlamıştı. Bunu öğrenince gideceğimi biliyordu. Arkamdan gelen son sözleri ile gözyaşlarımı hapsetmekten vazgeçtim.

-Söz vermiştin Şirine gitmeyecektin. Gitme Şirine...