Piskopat Geliyorum Demez (KİTAP OLDU)

*Şarkı*

YB GELDİ. OY VE YORUM DİYORUM SADECE. GECİKTİ BÖLÜM AMA HASTAYDIM. SERUMLU KOLLA YB YAZAMADIM. OY VE YORUM BOL OLURSA YB AKŞAMA KADAR GELİR

OY VE YORUM LÜTFEN YA.

ÔNEMLİDİR.

MEDYADA YENİ BİR KAPAK TASARIMIZ VAR. SİZCE ŞİMDİKİ KAPAĞIMIZ MI YOKSA MEDYADAKİ TASARIM MI YENİ KAPAĞIMI OLSUN?

İpek hanımların arabasına bindik. İçimde ufak bir ürperti vardı. O kadar şeyden sonra onunla aynı evde kalmak benim için hiç iyi olmadı. Ondan uzak durmalıydım. Öfkeliydim ona. Onun yüzüne bakamazdım. Sesini duyamazdım. Ama şimdi ben onunla aynı evde kalacağım. Adalet mi bu? Nerede adalet. Ondan daha fazla iğrenmem için sanki herkes iş birliği yapıyor. Ah be Rüzgar ah be? Keşke o gece bana inansaydın da şu an boynumdaki izlerden kendimden nefret etmeseydim.

***

# RÜZGAR'DAN DEVAM #

Duştan çıkıp üzerimi giyindim. Aşağıdan sesler gelince bende aşağıya indim. Merdivenin son basamağında gördüğüm manzara beni şaşırttı. Annem ve Neriman teyze Baharım'ın koluna girmiş yürümesine yardımcı oluyorlardı. Bahar'ı salondaki tekli koltuğa oturttular. Ona bakmaya devam ediyordum. Ama o benim yüzüme bile bakmadı. Annem bana dönerek:

-Rüzgarcım, Bahar bir süre bizde misafir olacak.

-Peki. Sevindim. Yani tehlikede değil ya ondan sevindim.

-Anladık oğlum anladık.

Annem gülerek mutfağa geçti. Babam elinde telefon ile çalışma odasına , Neriman teyze de annemin peşinden gidince salonda ben giray ve baharım kaldık. Geçip Bahar'ın karşısındaki tekli koltuğa kendimi attım. Bahar başını koltuğa yaslamış gözlerini kapatmıştı. Gözünden bir damla yaş aktığını görünce kendime yine küfrettim. Daha fazla dayanamayarak:

-Bahar?

-Ne var?

-Özür dilerim.

Bahar başını kaldırdı ve bana bakarak:

-Dileme Rüzgar. Buraya annen için geldim o kadar. Sen bittin benim için Rüzgar. Bittin.

Ağzımı açmıştım ki salona giren kalabalıkla başım kapıya çevrildi. Ozan, Doğukan, Dünya, Kerem ve Savaş girdi. Kerem, Bahar'ın yanağından makas alıp kanepe oturdu. Dünya ona sıkıca sarıldı ve sevgilisinin yanına geçti. Ozan, yalaka gibi Bahar'ın elini öptü ve oda yerine geçti. Doğukan gülerek göz kırptı. Savaş. Daha onunla tanışmamışlardı. Savaş elini, Bahar'a uzatarak:

-Sen beni tanımasan da ben adını çok duydum. Adım Savaş.

-Memnun oldum. Bende Bahar.

Savaş'da oturunca, Dünya:

-Ee Bahar nasılsın?

-İyim. Ama canım sıkılıyor.

-Hım tüm olanları unutmaya ve can sıkıntımızı geçirmeye ne dersin?

-Nasıl olacak o?

-Bara gidelim. Tibet'in barına.

Bahar'ın cevap vermesine izin vermeden:

-Olmaz Dünya?

-Neden?

-Şeyden dolayı. Çünkü bugün sınıftaki birinin doğum günü partisi var. Oraya gideceğiz.

-Kimin doğum günü? Ben hatırlamıyorum.

-Barış'ın.

-Ben bilmiyordum ama neyse. İyi o zaman  gidelim. Saat kaçta?