YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

11.BÖLÜM

Zeynep Ufuğun Kerem ile bu denli resmi konuşmasına bir anlam veremiyordu. Tamam patronuydu ama bu kadar şeye gerek var mıydı?

_ Birazdan yukarıya çıkartırlar.

_ Peki. Teşekkür ederim tekrardan.

_ Teşekkür etmene gerek yok. Sonuçta sizi buraya apar topar ben getirdim. Neyse ben bir bakayım. Sana haber veririm.

_ Tamam.

Kerem gülümseyerek Duygu'nun karnına bir kez daha dokunduktan sonra kalktı ve dışarı çıktı. Aşırı rüzgar ve yağmurun belirtisi olan çok sayılı bulutlar vardı gökyüzünde. Eşyaların içeri taşınmasını bekledikten ve işleri bittikten sonra içeri Zeynep'in yanına geçti.

_ Çıkarttılar yukarı. Birlikte çıkalım bak bakalım eksik var mı?

Zeynep kafasını salladıktan sonra kalktı ve merdivenlerden yukarı çıktılar. Kerem'in kapıyı açması ile ondan sonra kendiside girdi. Girdi girdi ama odada önceden görmediği bir şey vardı. Beşik. Beşiğe baktıktan sonra Kerem'e döndü.

_ Beşik yoktu ama, bir yanlışlık oldu sanırım.

_ Hayır herhangi bir yanlışık yok. Duygu beşikte uyumalı.

_ Hiç gerek yok lütfen. Böyle bir şey istemedim. Ayrıca Duygu beşikte yatamaz hep benimle birlikte uyudu.

_ Sen istemedin ama ben almak istedim. Bunu bir hediye olarak kabul et lütfen. Ya da kızıma aldığım bir hediye olarak.

_ Gerçekten gerek yok. Böyle hediye istemiyorum. Daha öncede söyledim kötü oluyorum. Altından kalkamayacağım bir şey.

_ Verilen hediye geri çevrilmez. Ben Duyguya aldım zaten. Senin yapman gereken bir şey yok.

Kerem Zeynep'in itiraz edeceğini anladığından ellerini birbirine vurdu ve kapıya ilerledi. Elini kapıya koluna koyup geri Zeynep'e döndü.

_ İtiraz istemiyorum. İtiraz edilmesini de hiç sevmem. Artık bu evde yaşıyorsunuz. İstediğiniz gibi davranabilirsiniz. Herhangi bir ihtiyacınız olursa bana, Nurgül'e, Ufuğa, diğer çocuklara hepsine söyleyebilirsin. Güzelce dinlenin, bende biraz dinleneyim. Akşam yemeğinde görüşürüz.

Zeynep ağzını açacakken kapı kapandı ve Kerem çıktı odadan. Söyleyecek lafı ağzında kalmıştı, söyleyememişti. Bir süre kapıya baktıktan sonra beşiğe baktı. Bembeyaz, tülleri olan üstünde müzik çalan aleti olan kendi yatağının yanında bir beşikti. Muhteşem gözüküyordu. Zaten Duygu'nun da hemen dikkatini çekmişti. Kızını hiç kırmadan götürüp koydu içine. Duygu içindeki şeylere etrafa merakla bakıyordu, mutlulukla bakıyordu. Zeynep bir süre içinde kalmasına izin verdikten sonra Duyguyu beşikte bıraktı ve çantaların içindeki kıyafetleri dolaba yerleştirdi. Duygu için temiz kıyafet çıkarttı ve yatağın üzerine koyup Duyguyu alarak banyoya geçti. Banyoya girdiğinde bebek şampuanları, bebek bornozları bebekler için lifler vardı. Bir bebeğin hassas cildi için herşey mevcuttu. İyi bir şey olarak gözüksede Zeynep eziliyordu bu şeylerin altında. Çok masraflı şeylerdi. Tanımadığı bir adam karşılıyordu. Belki kendisine sahip çıkan birisi olsaydı bunların hiç biri olmayacaktı. Kendi düz hayatında kendisine kızına ailesine yeterek yaşayacaktı. Gözleri dolarken derin bir nefes aldı ve Duygu'nun da kendinin de üstünü çıkarttıktan sonra sıcak suyun içine girdi.

_ Banyodan çıktıktan sonra odanın da ev gibi sıcak olmasına rağmen üşümemesi ve hasta olmaması için önce hızlıca kızını giydirdi. Onu beşiğin içine bıraktıktan sonra kendiside hızlı bir şekilde üzerini giyinip ıslak saçlarını havlu ile kurutmaya çalıştı. Bu havada böyle durursa hasta olacaktı. Duyguya bir kez daha bakıp banyoya döndü ve istemesede çekmecelere baktı. Bulduğu saç kurutma makinası ile saçlarını kuruttuktan sonra taradı ve topladı. Yerine koyduktan sonra içeri geçti. Duygu beşiğin içinde uzanarak oyuncakları ile ilgileniyordu. Çantasının içinden kremi alıp iki göğsüne de yavaşça uyguladıktan sonra yerine koydu. Bu onun rahatlamasını ve canının acımamasını sağlıyordu. Duyguyla yatağın üzerinde eğlenerek bakıyordu kitaplara. Yeri geldiğinde ne yazdığını okuyor yeri geldiğinde de şekilleri kişileri anlatıyordu. Duygu da kendince bir şeyler söylüyor annesini dinliyordu. Zeynep kitapta yazan şeyi okumaya devam ederken kapının çalınması ile yarıda kaldı. Kapı çalındıktan sonra yavaşça açıldı. İçeri çıktığı gibi Kerem girmişti.