YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

11.BÖLÜM

_ O zaman; bak anneciğim bu, yani Kerem, yani karşındaki adam, şuan da elini tutan kişi...

_ Senin babanım küçük prenses.

Zeynep onun bir anda söylediği şey ile ağzı açık şekilde gözlerini Kerem'e çevirdi. Ama o kendisine değil Duyguya bakıyordu gülümseyerek. Hayal ettiği şeyi gerçek olmayarak yaşıyordu. Bir kurgu üzerine. Yutkunduktan sonra kendiside artık söyledi Duyguya.

_ Evet, senin baban.

Duygu annesine baktıktan sonra hiç birşey anlamazken ellerini ağzına götürüp yeniden Kerem'e döndü. Kerem Duygu'nun elini çekmesi ile kendi elini onun karnının üzerine koydu. Zeynep de söylemişti. Baban demişti. Artık onun kızıydı. Kısa bir süre sonra ne kadar gerçek olmasada Zeynep karısı olacaktı. Duygu'nun karnındaki elini biraz hareket ettirince Duygu dan kıkırdama sesi yükseldi. Kerem gıdıklandığını anlarken gülümsedi ve elini biraz daha hareket ettirdi. Duygu o elini hareket ettirdikçe daha da fazla gülüyordu. Elini ağzından çekince sesi daha yükselmişti. Zeynep kızının kahkahalarını gülümseyerek dinledi. Kerem çalan telefonu ile durmak zorunda kalırken elini çekip telefonunu çıkarttı cebinden. Açıp açmamak arasında kalırken açmaya karar verdi.

_ Efendim.

_ Yarın erkenden gelip halledeceğim.

_ Yok bugün imkansız. Sen ara özür dilediğimi falan söyle yarına ertele bir şekilde. Saat kaçta isterlerse o zaman olsun.

Kerem telefonu kapattıktan sonra koltuğa koydu. Telefon Duygu'nun dikkatini çekmişti. Zeynep henüz öğrenmesini istemediği için mecbur kalmadıkça göstermiyordu ona böyle şeyleri. Duygu dan bu sefer başka bir ses duydular.

_ Aaa.

Duygu'nun tiz sesi ile söylediği şeyden sonra telefonu almak istemesini Zeynep onu tutarak engelledi.

_ Hayır anneciğim. O senin kullanabileceğin bir şey değil.

Duygu bunun üzerine mızmızlanmaya başlayınca Kerem konuşmaya karar verdi.

_ Sorun değil alabilir.

_ Yok o yüzden değil. Bu yaşlarda bu tarz şeyleri göstermek pek iyi bir şey değil. Mümkün olduğunca yanında telefon, televizyon gibi aletleri kullanmıyorum. Bu yaşta bunlara alışması çok gereksiz. Duygu onlar yerine kitaplara bakıyor, oyuncaklarıyla oynuyor. Onun gelişimi için bunlar önemli.

_ Dikkat edeceğiz yani.

_ Duygu olmadığında kullanırsan sevinirim. Gördüğün gibi hemen dikkatini çekiyor.

Ama Duygu telefonu istediği için mızmızlanmaya başlamış neredeyse ağlayacak duruma gelmişti. Zeynep onun bu haline kıyamıyordu ama yanlış şeyleri ona vermek istemiyordu.

_ Oyuncakları da burda yok, olsa onlarla oynarken unuturdu. Ne zaman gelir bizim eşyalarımız?

_ Çabuk olun dedim birazdan getirirler.

Zeynep Duyguyu oyalamaya çalışırken Ufuğun içeri girip Kerem'in yanına gelmesi ile Duygu susmuş yine annesine yaslanmıştı. Ufuk Kerem'in önünde ceketinin tek düğmesini ilikledikten sonra konuştu.

_ Müsait misiniz Kerem bey?

_ Söyle Ufuk.

_ Kıyafetler ve diğer eşyalar geldiler efendim. Haber verin demiştiniz.

_ Öyle mi? İyi oldu. Tamam içeri aldır. Zeynep'in odasına çıkart.

_ Emredersiniz Kerem bey.