Ο ναυαγός

THE END

Μέχρι που ένιωσα κατι υγρό ανάμεσα στα πόδια μου...δεν έδωσα σημασία και πήγα με τον δίσκο στο σαλόνι,τον άφησα στο τραπέζι και χαλαρή πήγα να κάτσω όμως κατάλαβα οτι ειμαι μούσκεμα και η φόρμα που φορούσα ειναι λουτσα

"ωχ που βραχηκα" λεω ενω την πιάνω και την κοιτάω

Τα κορίτσια κοιτάχτηκαν με γουρλωμενα ματια και σηκωθηκαν πάνω πανικοβλητες

"εεε...εε που έχεις την τσαντα??" λεει η Σεμ ενω τρέχει στο δωμάτιο

"τον τζιμι γρήγορα τον τζιμι" λεει η Αναστασία ενω δεν μπορει να πληκτρολογήσει επειδή τρέμει...τι γινεται ρε παιδιά?

"εσύ μην αγχώνεσαι ανασουλες! Φου φου φου φου"μου λεει η ελιζα

Βλεπω την Σεμ να τρέχει με την τσάντα στο χερι

Με κοιταει και μου φωνάζει

"γεννας!!!" τι κανω? Οχι θελω τον Βαγγέλη!

"πάμε γρήγορα ο τζιμι εχει ερθει!!" λεει η Αναστασία και βγαίνουν όλες έξω....κλεινουν την πόρτα επειδή ειναι ηλίθιες και με κκλειδώνουν μέσα

Τις ακουω να λένε

"καλε η Άννα καλε!" και μου ξαναανοιγουν

"αμαν με ξεχασατε!" λεω και παω μαζι τους

Με πήγαν στο μαιευτήριο μεσα σε 5 λεπτά ενω ταυτόχρονα είχαν ειδοποιήσει και τον γιατρό μου

Με το που φτασαμε με πηραν μεσα με το φορείο ενω εγω φώναζα οτι θελω τον Βαγγέλη...

Μετά από λιγο με έπιασαν οι πόνοι...

Με έβαλαν μεσα στο δωμάτιο και τους άφησαν όλους απ'έξω...

Μεριά τζιμι

3 ώρες αργότερα...

3 ώρες.3 ώρες αναμονής...καθόμαστε έξω από την αίθουσα και βλέπουμε να μπαινοβγαίνουν γιατροί...

Έχω τους αγκώνες στα γόνατα μου τα οποία πάνε πάνω κάτω πολύ γρήγορα με κοφτές κινήσεις..

Που ειναι και ο άλλος...τον πήρα τηλέφωνο...2 λέξεις έφταναν

"η Άννα γεννάει" μου το έκλεισε κατευθείαν και υποθέτω θα έρχεται....βασικά έπρεπε ήδη να είναι εδώ

Είμαστε όλοι εδω και έχουμε γεμίσει την αίθουσα αφού ειμαστε πολλά άτομα...

Ξαφνικά ξεπροβαλει ο αναμαλλιασμενος στρατιώτης! Καλώς τον μας!

Μεριά Βαγγέλη

Οταν άκουσα την φωνή του τζιμι στο τηλέφωνο "η Άννα γεννάει" το πετάω κάτω και τρέχω έξω..βρίσκω τον συνταγματάρχη μου και με άφησε να φύγω επειδή με συμπαθεί...