Ο ναυαγός

κεφάλαιο 21

Έφυγα για το σπίτι...μεν χαρούμενη που επιτέλους θα μπορούσα να κανω κατι στην ζωή μου δε όμως δεν ήξερα για το πως θα μπορούσε να το πάρει ο Βαγγέλης...λεω να του κανω μια συζητησουλα το βράδυ...οταν θα είμαστε οι στο μας...μόνοι μας...και θα είναι κουρασμένος...χμμμ

Του μαγειρεψα (οοχι δεν τον καλοπιανω) χαμηλωσα τον φωτισμό (ηταν βράδυ πλέον) και έκατσα στον καναπέ ξαπλωνοντας...

Άκουσα κλειδί στην πόρτα...ήρθε ο άγγελος μου....ο ναυαγος μου....

"τσαααα!" του λεω βγαίνοντας από πίσω του

"μμμμμ ζωή μου!" μου λεει παιρνοντας με αγκαλιά και κάνοντας με 2-3 σβουρες

"μου λειψες!!"

"και μενα"

Ειχα χώσει το κεφάλι του στον λαιμό μου και ρουφουσε με την μύτη του το άρωμα μου

"αααχ...πεινας?"

"σαν λύκος"

"το καταλαβα...όμως επειδή ειμαι η καλύτερη κοπέλα στον κόσμο μαγειρεψα για το αγόρι μου που ήρθε κουρασμένο από την δουλειά"

"αααα εισαι θεα"

"το λενα πολλοί"

"αααα θα φας ξύλο"

"αντε απο δω... Τσουλε"

Ενώ πηγαινε στο μπάνιο μόλις άκουσε το "τσουλε" γύρισε αργά το κεφάλι του και είχε φάτσα σαν να έλεγε "πέθανες!!!"

"εμμμμ...εεε εγω θα βάλω στον άντρα μου να φάει..."

Μου χαμογέλασε ειρωνικά και συνέχισε την διαδρομή του

(....)

Καθόμαστε αγκαλιά ξαπλωμένοι στον καναπέ και παρακολουθούμε τηλεόραση...

"μωρο μου...?" του είπα χαϊδεύοντας το στήθος του

"μμμμ?"

"αγοράκι μου...?"

"μμμμμμμμμμμ?"

"βασιλιά μου...??"

"ωωωωωωωωωωχ...γιαα πες"

"εμμ..να ήθελα να μιλήσουμε..."

"τι να πούμε?"

"να...απλά..."

"πες μου μωρό μου...μιλα καθαρά..."