κεφάλαιο 41

468 40 5
                                    

3 μήνες αργότερα...

"αντεεε...Άννα τελείωνε! Άσε τις ανασφάλειες σου! Στο κατω-κάτω πατέρας θα γίνει δεν πρέπει να το ξέρει? Είστε και παντρεμένοι να πεις οτι είχατε απλό δεσμό..." μουρμουριζει η Αναστασία...αν δεν την σκοτώσω αυτήν την κοπέλα μια μερα δεν θΑ ησυχάσω..

Μεσα σε αυτούς τους 3 μήνες εχουν αλλάξει πολλά...ιδιαίτερα στην εμφάνιση μου...δηλαδή η κοιλιά μου ειναι μεγαλύτερη κατά 4-5 πόντους...εμφανής διάφορα!

Ειμαι έγκυος στον 4ο μήνα και ο Βαγγέλης δεν το ξέρει...δεν ήθελα να του το πω από το τηλέφωνο,ήθελα άλλον τρόπο...δεν θεώρησα οτι το τηλέφωνο είναι το πιο ρομαντικό για την περίπτωση μου...σε μία ωρα ο Βαγγέλης θα βρίσκεται Αθήνα...παίρνει την πρώτη του άδεια και τον περιμένω όπως ένας ναρκομανης περιμένει την δοση του...

Μου εχει λείψει απίστευτα πολύ και το κανει πιο δύσκολο το γεγονός οτι του επιτρέπουν να μιλάει στο τηλέφωνο μόνο μια φορά την εβδομάδα...

Οταν έμαθα οτι ήμουν έγκυος η Αναστασία και ο τζιμι δεν με άφησαν ποτέ μόνη μου,πολλά βραδυα μάλιστα ερχόντουσαν και κοιμόντουσαν μαζι μου για να μου κάνουν παρέα...ειδικότερα ο τζιμι εχει γίνει πολύ υπερπροστατευτηκος...

"ενταξει σταματα τώρα..."
Της λεω μετα από δεκαπέντε λεπτά συνεχόμενης ομιλίας από μόνη της...

Χτύπησε το κουδούνι ηταν ο τζιμι ο οποίος μας περίμενε από κατω για να πάμε στο αεροδρόμιο να παραλάβουμε τον Βαγγέλη...δεν μπορω άλλο,δεν κρατιεμαι να τον ξαναφιλησω,να τον σφίξω στην αγκαλιά μου...και να μάθει επιτέλους οτι θα γίνει μπαμπάς ενός κοριτσιού...

Κατεβαινουμε από το αμάξι και εγω τρέχω περπατώντας προς την είσοδο του αεροδρομίου...

Πριν 5 λεπτά ακουστηκε από τα μεγάφωνα οτι η πτήση του έφτασε...κοιτάζω μεσα στο πληθος των ανθρώπων που έρχονται μήπως τον εντοπίσω αλλά μάταια...

"να τος!" λεει ο τζιμι ανακουφισμένος

Εγω γυρίζω το βλέμμα μου και τπν βλέπω γύρω στα εκατό μέτρα μακριά...εκείνος με βλέπει πετάει τον σάκο του κάτω και αρχίζει να τρέχει προς εμενα...άρχισα να τρέχω με όλη μου την δύναμη οσπου...μπαμ....είμασταν ξανά ένα...επιτέλους ξαναμυρισα το άρωμα του,ξαναενιωσα την αγκαλια του,το φιλί του...

Με είχε αγκαλια και με έκανε σβουρες στον αέρα...δεν το έχει προσέξει ακόμα...

Με κατεβασε και με κοιταζε στα ματια με μια λαχτάρα

Εγω έπιασα την κοιλιά μου και εκείνος χαμήλωσε το βλέμμα του

Σοβαρεψε,γουρλωσε τα ματια και την άγγιξε...ύστερα χάιδεψε το μάγουλο μου με τα ακροδαχτυλα του ενω ειχε βουρκωσει καΙ μου είπε

"σ'ευχαριστώ"
Σκυβει και με φιλάει ξανά...και ξανα....και ξανα...

Ο ναυαγόςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα