Ο ναυαγός

κεφάλαιο 3

Οταν ξύπνησα ο ήλιος ειχε κάνει την εμφάνιση του και ο καταγαλανος ουρανός καθρεφτιζε με γαλαζοπράσινα νερά...

Βγήκα από την σπηλιά *άρης ακόμα κοιμόταν* τεντωθηκα και ακουγα τα πουλάκια...

Έσκυψα πήρα μια χούφτα νερό και την έριξα στο πρόσωπο μου για να ξυπνήσω εντελώς...όλοι έλειπαν...χμμ θα εχουν πάει στην άλλη πλευρά του νησιού...έβγαλα ολα αυτα που φορούσα και μπήκα στον ωκεανό...όλο το βράδυ γινόταν χαμός και σήμερα ειναι μια εντελώς διαφορετική μέρα...

Μετά από αρκετή ώρα κουράστηκα να κολυμπάω και έκατσα πάνω σε ενα βραχακι που υπήρχε μέσα...ανέβηκα πάνω του μέχρι που πρόσεξα κάτι να επιπλέει στην ακροθαλασσια...τεντωσα το κεφαλι μου σουφρωνοντας τα ματια μου για να καταλάβω τι ειναι αυτό το...πράγμα? Δεν μπορω να δω τι ακριβώς είναι...

Πέφτω από τον βράχο και κολυμπαω μέχρι έξω...βάζω γρήγορα τα ρούχα μου και τρέχω κατά μήκος της παραλίας για να φτάσω στο σημείο όπου βρισκόταν αυτό...

Όσο πλησιαζα μπορούσα να διακρίνω κιαλλα πράγματα...

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!

τρέχω γρήγορα κοντά του φορούσε ενα άσπρο σκισμενο πουκαμισο και ενα μπλε παντελόνι που έφτανε λίγο πιο πάνω από τον αστράγαλο το παντελόνι ειχε κολλησει πάνω του (λόγο του νερού) και το πουκάμισο τον είχε "αγκαλιάσει" και ειχε φουσκώσει πάνω του...τα μπροστινα μαλλιά του ηταν πιο μακριά από τα πίσω και επεπλεαν...δεν ειχα δει το πρόσωπο του ακόμα επειδή ηταν μπρούμυτα και η μούρη του ηταν στο νερό

"θεέ μουυ" γονατιζω δίπλα του και τον γυρνάω

"οοοοοο...ειναι τόσο όμορφος..."

Πλησιάζω την μούρη μου ΣτΠ στήθος του για να δω αν αναπνέει...

"αναπνέει!!" φώναξα από την χαρά μου

Του εκάνα τα μαλλιά του πιο δίπλα για να δω καθαρά το πρόσωπο του...ειναι πολύ όμορφος...και κοιμαται...σαν πρίγκιπας...εχει μισάνοιχτα τα μεγάλα χείλη του και κλειστά τα ματάκια του...

Δεν ξερω και εγω πόση ωρΑ τον χάζευα οσπου κούνησε τα μάτια του ....και τα άνοιξε!ααχ τι ματάκια ειναι αυτά...

"μμμ" έκανε σαν να μην καταλάβαινε που βρισκόταν

"περίμενε! Μην κουνηθεις! Φέρνω βοήθεια!!" του είπα και σηκωθηκα όρθια τρέχοντας προς την σπηλιά για να ξυπνήσω τον Άρη

"Άρη Άρη Άρη Άρη Άρη Άρη" είπα καθώς έτρεχα...

Μπήκα μέσα και τον είδα να κοιμαται του καλού καιρού

"Άρη ....αρηηη σήκω γρήγορα!! Σήκω σήκω σηκωωω" του είπα ταρακουνοντας τον

"μμ...τι...τι έγινε?"

"έλα γρηγοραα...έλα ελααα" βγαίνω έξω από την σπηλιά και με ακολουθεί γεμάτος απορία...

"τρεχαααα" του είπα τον έπιασα από το χέρι και αρχίσαμε να τρέχουμε ενώ τον καθοδηγουσα εγω που ήθελα να τον πάω...

"κάποιος ναυάγησε!!"

"ΤΙ?"

Μου ειπε ενώ είχαμε φτάσει...γονάτισε μπροστά του ενώ εκείνος ειχε ανοίξει τα μάτια του...

"έλα φίλε...έλα να σε πάω μέσα" του είπα ο Άρης...

Τον σήκωσε τύλιξε το χέρι του στον ώμο του και τον πήγαινε μέσα ενώ παραπατουσε και δεν μπορούσε να στεριωθει στα πόδια του

Τον έβαλε μεσα τον ξάπλωσε και τπν σκέπασε μιας και έτρεμε σαν το ψάρι...

"τι θα κάνουμε?"

"μην ανησυχείς μικρή" και μου ετριψε το κεφάλι
"θα γίνει καλά...."συνέχισε...

Χευυυυ και ναι ο Βαγγέλης εκανε την best of εμφάνιση!...vote and comment if you like it <3