Ο ναυαγός

κεφάλαιο 17

Αυτό που αντίκρισα δεν το περίμενα καθόλου!!

Ηταν μια λιμουζίνα...θεέ μου! Ούτε στα πιο τρελα μου όνειρα!

"κυρία μου...περάστε" ένας νεαρός κουστουμαρισμενος και ευχάριστος άνθρωπος μου άνοιξε την πόρτα...

Εγω μες την τρελή χαρά και έκπληκτη από αυτά που έχει κάνει ο Βαγγέλης πέρασα μέσα...

Έπειτα από κάποια ωρα το αυτοκίνητο σταμάτησε και η πόρτα άνοιξε...

Μου εκανε νεύμα να προχωρήσω μπροστά...

Προχωρουσα πάνω σε ενα κόκκινο σκαλί και έπειτα ανέβηκα κατι μικρα σκαλάκια...άλλος ένας κουστουμαρισμενος κύριος μου άνοιξε την πόρτα που οοδηγούσε στον κεντρικό χώρο....τι στο καλό? Εμενα περίμεναν?

Με το που πατάω μέσα στον κύριο χώρο άρχισε να παίζει ενα τραγούδι....το τραγούδι που είχα αφιερώσει στον Βαγγέλη...το sad song...

Ηταν τόσο δυνατά τα ντεσιμπέλ...ένας προβολέας έπεσε και φώτισε ενα στρογγυλό τραπέζι με φαγητά,σαμπάνια και ενα λευκό τριαντάφυλλο...

Άλλος ένας προβολέας έπεσε και φώτισε ενα μαύρο σακάκι...ηταν ο Βαγγέλης!! Ο πρίγκιπας μου! Γυρίζει προς το μέρος μου και με κοιτάει...αυτος ο άνθρωπος ειναι απίστευτος...

Τον κοιταζα,με κοίταζε,άρχισε να με πλησιάζει τραγουδώντας

"without you I fell broke like I'm half of a whole..." ειπε ενώ ήμασταν σε απόσταση αναπνοής και κοιταζομασταν στα ματια

"without you...I'm just a sad song..." συνέχισα εγω...

Έσκυψε και με φίλησε τόσο παθιασμένα...λες και είχε να μΕ δει χρόνια...

Άρχισαν να πέφτουν παντού εκατομμύρια μικρά,χρυσα χαρτάκια...

Ολα ηταν τόσο υπέροχα...ειδικά ο Βαγγέλης...

Αυτος ο άνθρωπος...ειναι άγριος αλλα και ρομαντικός,γλυκός αλλά και απότομος,βλάκας και ηλίθιος....νταξει το τελευταίο δεν ισχύει.....τουλάχιστον οχι πάντα...το βλαμενο....το αγαπαω όμως...τόσο που δεν ξερω αν μπορω να αντέξω...ολόκληρη η ζωή μου ειναι ένας άνθρωπος....αυτος ο άνθρωπος!!...

"τι ειναι ολα αυτά?"

"απλά μου είχες λείψει..."

"ολα αυτά τα λεφτά για το φορεμα??"

"οοο...αυτά θα λέμε τώρα?"

"οχι...."

"σαγαπαω"

"και γω!"

Αυτή η βραδιά πιστεύω ηταν η καλύτερη της ζωής μου...δεν νομιζω οτι θα μπορούσε να έρθει κάποια που να την ξεπεράσει...

Μια μέρα αργότερα

"βαγγεληη..." είπα ναζιαρικα

"βαγγελουκοοο" ενώ ετριβα ενα τριαντάφυλλο στην μύτη του

"βαγγελοζελεδιοσκατοκαρδουλα μουυ"

Δεν ξυπναγε...εεε χεσου!

"αμάν!"

Πάω να σηκωθώ αλλα με τράβηξε και έπεσε από πάνω μου

"το ξερα οτι εισαι ξύπνιος!"

"δεν σε πιστεύω!"

"αλήθειααα...το ειχα καταλάβει! Δεν εισαι καλός ηθοποιός!"

"αντε από δω που θα μου πεις εσύ οτι δεν ειμαι καλός ηθοποιός!!" και άρχισε να με γαργαλαει

"αυτό το βράδυ ηταν το καλύτερο της ζωής μου..." μου ειπε σοβαρός

"αυτό το βράδυ...δεν νομιζω οτι θα μπορέσω ποτέ να ζήσω καλύτερο..."

Χαμογέλασε τόσο ικανοποιητικά...Σαν να πέτυχε αυτό που ήθελε

Εγω κάποια στιγμή κατσουφιασα...μου ήρθε στο μυαλό οτι θα πρεπει να φύγει πάλι σε λίγη ωρα...

"ειιι...τι φάτσα ειναι αυτή?" μου είπε χαϊδεύοντας το μαγουλο μου

"πφφφ...σκέφτηκα οτι θα πρεπει να φύγεις πάλι σε λιγο....και..."

"δεν θα φύγω....σήμερα θα είμαστε όλη μέρα μαζί..!"

"αλήθεια??"

"ναιι!!"

"σαγαπω σαγαπω σαγαπω σαγαπω αγάπη μου ζωή μου ψυχή μου λατρεία μου" αφού τον ειχα γυρίσει απότομα και ειχα βρεθεί εγω από πάνω του σε κάθε λέξη του άφηνα και ενα φιλί σε κάθε εκατοστό του προσώπου του...

Χευυυ έβαλα επειδή πρώτη φορά ειχα τόσα σχόλια σε ενα κεφάλαιο (το προηγουμενο κεφάλαιο) σας ευχαριστωω <333

Vote and comment if you want it love u <3