Ο ναυαγός

κεφάλαιο 24

3 μήνες αργοτερα

Ξύπνησα το πρωί και φουριοζα ξεκίνησα να ντύνομαι...έβαλα κάτι πρόχειρο,δεν με νοιαζει έτσι και αλλιώς γιατι θα με ντύσουν και θα με βαψουν εκεί...έπιασα έναν κότσο πήρα και την τσάντα μου και πήγα να φύγω...

Έπιασα το χερούλι της πόρτα όμως με σταμάτησε η σκέψη μου.Βαγγέλης.

Πήρα γρήγορα ένα χαρτάκι και το κόλλησα στο ψυγείο,μετά από αυτό μπορούσα πλέον να φύγω...

Μεριά Βαγγέλη

Είχα ψιλοξυπνησει οταν άκουσα την πόρτα να κλείνει. Πάλι έφυγε. Εγώ εκανα τα πάντα για να ελαττωσω τις ώρες της δουλειάς μου τώρα αυτή λείπει όλη μέρα...έχουμε να βρεθούμε σαν ζευγάρι 3 ολόκληρους μήνες....εχουν πάρει τα μυαλά της αέρα,φοβάμαι μην την χάσω...αν την χάσω δεν θα το αντέξω....

Σηκώνομαι βαριεστημένα από το κρεβάτι ξέροντας πως θα ειμαι μόνος μου...χωρίς αυτήν το σπίτι ειναι άδειο...είναι πολύ καλή γαμωτο και την ζητάνε συνεχεια για καινούριες δουλειές...

Πάω στην κουζίνα...κιαλλο χαρτάκι

"καλημέρα μωρό μου,μην με περιμένεις θα αργήσω,σαγαπαω" νευριασα...το τσαλακωσα,το εσκυσα,το πεταξα κάτω,το πάτησα...όπως πάτησε αυτή την σχέση μας...την αγάπη μας....και το πέταξα στον κάδο...

Ντλιν ντλον

Μήνυμα. Μόνο να μην ειναι από την Άννα...ααα! Τζιμι.

"που σαι ρε? Στις 2 στο γνωστό μερος" έγραφε....θα πάω μπας και ξεχαστώ...

Ετοιμαστηκα και έφυγα...

(....)

"αντε ρε" είπε ο τζιμι οταν τον πλησίασα...

Κατσαμε,παραγγείλαμε...

Σιωπή.

"για πες ρε? Τι νεα? Η Άννα καλά?" είπε ο τζιμι προσπαθώντας να σπάσει την σιωπή

"ναι" απάντησα ξερά...

"τι έχεις ρε?"

"τι να έχω ρε μαλακα? Τιποτα δεν έχω...αν εξαιρέσεις οτι έχουμε να το κάνουμε 3 μήνες,έχουμε να βγούμε έξω εξίσου 3 μήνες και έχουμε να φιληθουμε 2 βδομάδες....τιποτα δεν έχω ολα καλα....και να σου πΩ και κατι? Εγω φεύγω δεν μπορώ άλλο...." είπα φεύγοντας χωρίς να του αφήσω περιθώριο να μιλήσει...

Βράδυ πλέον έχω ξαπλώσει στον καναπε ενώ το μόνο φως που υπάρχει ειναι αυτό της τηλεόρασης...άκουσα το ασανσέρ...ήρθε...μετά από κάποια δευτερόλεπτα άκουσα τα κλειδιά...εγω συνέχισα να "παρακολουθώ" τηλεόραση...μόνο κοιτούσα...άλλου είχα την προσοχή μου ....

"μωρο μου ήρθα αλλα πρεπει να φύγω...." λεει ενώ τρέχει προς την κρεβατοκάμαρα μας

Την ακολουθώ χαλαρά και στέκομαι στην κάσα της πόρτα ακουμπώντας τον ώμο μου...

"που θα πας?"

"έχουμε μια νέα δουλειά...από το περιοδικό ντίβα το πιστεύεις?? Θέλει να με δει ο ίδιος ο διευθυντής" μου λεει γρήγορα και κουμπωνει το φερμουάρ του κολλητού φουστανιου της

"ως ποτε?" της λεω ήσυχα

"τι πραγμα μωρο μου?"

"ως ποτε θα γινεται αυτό?" λεω εξίσου ήσυχα

"Ποιο μωρο μου?"

"γαμωτο!!! Ως ποτε θα πας με όποιον βρεις??? Όλοι αυτοί θέλουν να σε πηδήξουν κατάλαβε το!!!! Έχουμε χαθεί!! Δεν υπάρχουμε σαν ζευγάρι!!! Νιώθω κάθε μέρα να απομακρύνεσαι και να μην ξαναγυριζεις....δεν αντέχω άλλο...εκάνα τα πάντα για να μείνει αυτή η σχέση σοβαρή, είχε γερά θεμέλια μέχρι που ήρθες εσύ και τα γκρεμισες....δεν εισαι πλέον δικιά μου....δεν σε νιώθω...ξαπλωνεις δίπλα μου και νιωθω οτι βρίσκεται τοιχος!!!....από τοτε που έπιασες αυτή τη κωλο γαμημένη δουλειά ολα σβήστηκαν....εσύ τα εσβησες..." είπα φωνάζοντας

"εγώ? Εγω τα έσβησα? Εσύ με εδιωξες,εσύ ελειπες από το πρωι μέχρι το βράδυ και εμένα μόνη μου όλη μέρα,εγω εκάνα τόσα πράγματα για να κρατήσω αυτή τη μαγεία...απλά ξέρεις κατι? Εισαι ααχάριστος...φεύγω και οταν γυρίσω ελπίζω να έχεις καταλάβει αυταόπου είπες...." ειπε κλείνοντας την πορτα....

Δεν θα το αφήσω έτσι!!! Θα την ακολουθησω...