Ο ναυαγός

κεφάλαιο 46

"μην φύγεις σε παρακαλώ..."

"οοο έλα ματάκια μου...θα ξαναπαρω άδεια...έχω καλο συνταγματάρχη...μην μου στεναχωριέσαι" μου λεει ενω μου σκουπίζει τα δάκρυα..τζάμπα όμως επειδή τα μαγουλα μου ξαναγεμιζουν σε ενα δευτερόλεπτο

"δεν μπορω να έρθω τουλάχιστον μέχρι το αεροδρόμιο?"

"δεν κανει να σηκωθείς βρε αγάπη μου...δεν πειράζει θα με πάει ο τζιμι"

"σαγαπαω...παρα πολύ..."

"και γω ψυχούλα μου..."

"Βαγγέλη...θα αργήσουμε" φωνάζει ο τζιμι από το σαλόνι

"τώρα..." απαντάει ο Βαγγελης

Καθόταν στο κρεβατι ενω εγω ήμουν ξαπλωμένη και μου κρατούσε τα χέρια

Γυρίζει με κοιτάει και λέει

"θα μου λείψεις...σαγαπαω" ενω μου έδωσε ενα τελευταίο φιλί και έφυγε με τα στρατιωτικά του ρούχα...

Για τις επόμενες 2 ώρες έκλαιγα ασταμάτητα και κ τζιμι με την Αναστασία με παρηγορουσαν...

Μεριά Βαγγέλη

Φεύγω...πάλι...γαμω τον κωλο στρατό μου μεσα και όλο το σύστημα! Την αφήνω μόνη της και ειδικά από αυτό που περάσαμε δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να φύγω! Δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν...κανείς δεν μπορεί να την προσέξει όπως εγώ...δεν λεω ο τζιμι και η Αναστασία μας εχουν σταθεί παραπάνω και από αδέρφια αλλά...

Φορούσα γυαλιά γιατι δεν ήθελα να φαίνεται οτι κλαίω ολόκληρος μαντραχαλος...οταν καταλαβα οτι ένα δάκρυ κατρακυλουσε έξω από την περιοχή που κάλυπταν τα γυαλιά το σκούπισα γρήγορα με το χέρι μου...

Θα παρω άδεια το συντομότερο δυνατό!

6 μηνες μετά...

Μεριά Άννας

Σήμερα έχουμε κανονίσει να έρθει η Αναστασία,η ερρικα,η Ελιζα και η Σεμ ( semina_ ) για να στολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι μου...αφού δεν μπορω να τα κουβαλησω και να τα στήσω μόνη μου επειδή η κοιλιά μου ειναι σαν να έχω καταπιεί 3 μεγάλα καρπούζια...που θα πάει θα γεννηθεί η μικρούλα μας...ελπίζω να περιμένει όμως μεχρι την άδεια του πατέρα της επειδή θελω να τον έχω δίπλα μου στην γεννα...από τοτε που πηρε άδεια δεν του εχουν ξαναδώσει...έχω να τόν δω 6 μήνες...δεν λεω αν μου λείπει επειδή δεν υπάρχουν ούτε λέξεις ούτε αριθμοί για να προσδιορίσουν την κλίμακα για το πόσο μου λείπει

Έτσι λοιπον καθόμουν στον καναπέ και έτρωγα ενα μπολ ποπ κορν οταν χτύπησε το κουδούνι

Άνοιξα και τις είδα όλες μαζεμένες ενω τσιριξαμε και έπεσαν πάνω μου αγκαλιάζοντας με

Στα χέρια τους κρατούσαν πολλές σακούλες με δώρα και χριστουγεννιάτικα στολίδια...ααχ τι ωραία!

Αφού ξεκινήσαμε να στήνουμε το δέντρο η Σεμ η έξυπνη έκανε 5-6 σβουρες γύρω από τα λαμπάκια και έγινε σαν...λαμπατερ...την έβαλα και στην μπριζα και φωτιστηκε ο τόπος...

Όλες γελασαμε απίστευτα ενω εκείνη ειχε την φάτσα του δολοφόνου σαν να μας έλεγε " είστε ηλίθιες"

Έπειτα αφού την ξεμπλεξαμε ξεκινήσαμε να βάζουμε τα στολίδια στο δέντρο...

"μαα ρεε παιδιά! Οχιι τα μεγάλα πάνε κάτω!!" λεει η Σεμ

"εγω λεω οτι τα μικρά πάνε κατω!" λεει η Αναστασία

"παιδιά! Οχι! Τα μικρά πάνε πάνω!" λεει η ερρικα...ωωχ θεέ μου τι θα τις κάνω

"δεν θα μου μάθετε εσείς πως θα στολιζω δέντρο καριολακια" λεει η Σεμ

Αυτή και ο Βαγγέλης πια! Οι ειδικοί στα δέντρα! Τα βλαμενα! Εεεμ αν δεν ταιριαζανε δεν θα συμπεθεριαζανε! Ειναι η αδερφη του αγοριού της Μυρτώς....δηλαδή της αδερφής του...

Αφού περασε μια ωρα για να βρουν πως θα βάλουν τα στολίδια αποφασισαν επιτέλους!!

Πήγα στην κουζίνα να φέρω λίγο νερό οταν...

Χευυυυ πρινσες! Το επόμενο θα ειναι το τελευταίο επειδή έχει τραβήξει πάρα πολλά κεφάλαια....θα κανω μια νέα ιστορία που θα λέγεται "όσο μ'αγαπάς" ελπίζω να μην με ξεχάσετε και να την διαβάζετε και αυτήν όπως την ιστορια "ο ναυαγος" σας ευχαριστω για όλα!

Υ.Γ ναι Σεμίνα είπα να σε βάλω στο τέλος έτσι για να κανεις δυναμική εμφάνιση guest star παιδί μουυυ <3 :Ρ