κεφάλαιο 30

440 39 4
                                    

Ημέρα παρτυ

Ξύπνησα χαρούμενη από την μία πλευρά που θα ηταν τα γενέθλια μου στενοχωρημένη όμως επειδή ήθελα να τα περάσω με τον Βαγγέλη...

Έφτιαξα καφέ και έπειτα άνοιξα την ντουλαπα μου για να δω τι θα φορέσω το βράδυ.....

Μεριά Βαγγέλη

Ξύπνησα από τπν εκνευριστικό ήχο του κουδουνιου...ποιος παπαρας ειναι πρωί-πρωί?

Πάω και βλέπω τον τζιμι...

"τι θες ρε παπαρα τέτοια ωρα?" του λεω σγουρό ξυπνημενος

"πρεπει να μιλήσουμε..." μου λεει μπαινοντας μέσα και καθοντας στον καναπέ ενώ εγω έχω μείνει να τον κοιτάω "οκ" λεω και καθομαι απέναντι του

"λοιπόν...?" τον ρωτάω

"εχουν γίνει κάποια πράγματα που δεν ξέρεις..."

"έπαθε τιποτα η Άννα???" ενώ τον εχω πιάσει από τον γιακά

"οχι ρε ηρέμησε...βασικά...πφφφ άκου..."

"εκείνη την νύχτα που ....έγιναν ολα αυτά τέλος πάντων...."

"ναι..." λεω κατεβάζοντας ακόμα....μου ξυνεις τις πληγές ρε τζιμι...

"δεν ξέρεις όλη την αλήθεια...."

"τι εννοεις??"

"εκείνο το βράδυ αυτός ο τύπος την οδήγησε στο γραφείο του...."

"και?? Τι? Μιλα!!"

"και.....Βαγγέλη...την βίασε..."

"ΤΙ???? ΈΚΑΝΕ??? ΑΓΓΙΞΕ Ο ΓΕΡΟΣ,Ο ΒΡΩΜΙΑΡΗΣ,Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ????? ΘΑ ΤΟΥ ΓΑΜΗΣΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ! ΘΑ ΤΟΝ ΚΆΝΩ ΝΑ ΦΤΥΣΕΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ....ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΤΗΝ ΑΓΓΙΖΩ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ? ΜΟΝΟ ΕΓΏ!" λεω ενώ έχω γίνει κόκκινος από θυμό και τον εχΩ πιάσει από τον γιακά ενώ κρέμεται στον αέρα μια και τον εχΩ σηκώσει

"εμμμ...Βαγγέλη...δεν το εκανα εγω..."

"ας τολμούσες!!!" του λεω και τον πετάω στον καναπέ

"δεν μου λες...διεύθυνση του γραφείου έχουμε?"

"έχουμε έχουμε!"

"ωραία...λεω να κανω μια επισκεψουλα στον κύριο...."

"οοοο γουστάρω"

Μεριά Άννας

Εκεί που καθομαι στον καναπέ κοιτώντας γισ χιλιοστη φορά το βιντεο του Βαγγέλη χτυπάει το κουδούνι...

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω στο πατωμα ενα μπουκετο νε κόκκινα τριαντάφυλλα...τα σηκώνω και βλέπω μια κάρτα

"χαρούμενα γενέθλια να χαμογελάς πάντα....Βαγγέλης"

Ενώ έχω πάθει 50 εγκεφαλικά βάζω τα κλάματα και αρχίζω να φιλάω την κάρτα
(....)

Σε δέκα λεπτά θα περάσει ο Στράτος και η ερρικα να με πάρουν να φύγουμε και ειμαι σχεδόν έτοιμη...

Το μόνο που μένει είναι οι γόβες μου,άρωμα καιιι...έτοιμη! Κόρνα! Στα τσακ πρόλαβα

Παίρνω το παλτό μου και μου έρχεται στο μυαλό ο Βαγγέλης...

Χιχιχχιχχιχ σας παιδευω λίγο <3 :Ρ

Ο ναυαγόςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα