Ο ναυαγός

κεφάλαιο 33

"πόσο πολύ μου έλειψες" μου ειπε χαϊδεύοντας το μάγουλο μου

Εγω τον αγκάλιασα τόσο σφιχτά που οταν τον έβγαλα από την αγκαλιά μου ειχε κοκκινίσει και πηρε μια βαθιά ανάσα...

"πάμε να φύγουμε?" μου είπε

"και που να πάμε?"

"κάπου οι 2 μας"

"περίμενε να ειδοποιήσω τα παιδιά"

"άστα αυτά τώρα θα καταλάβουν" μου ειπε και με τράβηξε οδηγώντας με στο αμάξι,με έβαλε μέσα και μπήκε στην θέση του οδηγού...

Ξεκίνησε και πήγαινε προς την παραλιακή....άφησε το αυτοκίνητο και κατεβήκαμε στην παραλία...

Κάτσαμε στην άμμο και με ειχε αγκαλιά ενω κοιτάζαμε και οι 2 την θάλασσα...

"μ'αγαπάς?" του είπα σπάζοντας την σιωπή

"ποιο πολύ από την ζωή μου" χαμογέλασα και τον φίλησα...

Έπεσε πάνω μου και κυλιομασταν στην άμμο...είχαμε γίνει χάλια...τα μαλλια μας,το μαύρο του πουκάμισο και το φόρεμα μου...

Ήμασταν πλέον γυμνοί και σπαρταρουσαμε...οχι από το κρύο αλλα από το πάθος που τόσο καιρό είχαμε να νιώσουμε...αυτή η βραδιά επανασύνδεσης ηταν η καλύτερη...

Οταν τελειώσαμε με είχε αγκαλιά,με σκέπασε με το πουκάμισο του ενω με πηρε ο ύπνος στην καυτή και ασφαλισμενη φυλακή του...

Με σήκωσε στα στιβαρά του χέρια και με άφησε στα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου για να ειμαι πιο άνετα αφού ειχα εξαντληθεί...συν ο χορός αλλα συν και αυτό που ζήσαμε πριν λίγο...ηταν πολυ έντονο που με έκανε ερείπιο...

Εγω συνέχισα τον γλυκό μου ύπνο οταν ένιωσα να βρίσκομαι στον αέρα και μετα να ακουμπάω σε ενα αφράτο,πουπουλενιο στρώμα...έπειτα από λίγο ξαναενιωσα αυτή την ασφάλεια στο γυμνό του στήθος...