Ο ναυαγός

κεφάλαιο 35

Αν δεν σταματήσω εδω όμως? Συνεχίζω την διαδρομή ριχνοντας της κλεφτες ματιές....με κοιτούσε παρεξενεμενη...

Φτάσαμε στην παραλιακή

"που με έφερες?" λεει

"να σε βιασω"

"αντε από δω"

Σταματάω το αμάξι κατεβαίνω και της ανοιγω την πόρτα,της πιάνω το χέρι και την βγάζω έξω

Κατεβαίνουμε τα σκαλάκια που οδηγούσαν στην παραλία εκεί ήρθε αντιμέτωπη με ενα μονοπάτι λουλουδιών με κοίταξε πονηρά χαμογελώντας και προχώρησε....

Χωρίς να το καταλάβει εφυγα από πίσω της...θα με ξαναδεί σε λίγο...

Μεριά Άννας

Ακολουθούσα το μονοπάτι μέχρι που είδα ενα μικρό στρογγυλό τραπεζάκι όπου ειχε πάνω του μπόλικο κόκκινο κρασί σε κολωνατα ποτήρια,πορσελανινα πιάτα οπου πάνω τους ηταν γεμάτα με όλου του κόσμου τα καλά...

Γύρισα πίσω να τον αντικρίσω και είπα "καλα τι εχεις καν..." δεν ηταν εκεί...που στο καλό πήγε?

Ήρθε ενα κύριος με έπιασε και με έβαλε να κάτσω... Το τραπεζάκι ήταν 2 βήματα από εκεί που σκάει το κύμα...

Σήκωσα τα βλέμμα μου και τον είδα από μακριά να ερχεται ενω ο ίδιος κύριος που με έβαλε να κάτσω φορούσε ενα άσπρο κουστουμι και άρχισε να παιζει βιολί...γνωστή μελωδία...μα ναι!! Το τραγούδι μας..."ο ναυαγός σου" ψυθιρισα

Ο Βαγγέλης πλησίαζε ενω τραγούδαγε

"τα μάτια σου μια θάλασσα και γω ο ναυαγός σουυ μου φαίνεται πως πνίγομαι στον θολο των δακριων σουυυ..."

Ένας άλλος κύριος έφερε ενα δίσκο που ειχε μεσα μια καμπάνα (αυτό το ασημένιο με το στρογγυλό καπακι) την ακουμπαει στο τραπέζι και την ανοίγει...

Εγω περίμενα να δω φαι αλλα αντί αυτού είδα ενα κόκκινο βελούδινο κουτάκι

"δεν το πιστεύω Βαγγέλη" είπα ενω ειχα τι χέρι στο στόμα μου και τα μάτια μου θολά από τα δάκρια

Ο Βαγγέλης πηρε το κουτάκι το άνοιξε και γονάτισε μπροστά μου...εγω στην ίδια φάση με πριν έκλαιγα λιγο περισσοτερο

"ο ναυαγοοος σουυ" ειπε τον τελευταίΟ στίχο με αυτή την μαγευτική του φωνή

"πριγκίπισσα μου...θελω να ξέρεις οτι θα ειμαι για παντα δίπλα σου,δεν θα λείψω λεπτό από το πλευρό σου,υπόσχομαι οτι θα σε κανω ευτυχισμένη για όλη την αιωνιότητα,θα ειμαι το στήριγμα σου,ο άνθρωπος σου,ο φύλακας σου...ο άντρας σου..."

Εγω έκλαιγα και προσπαθούσα να μην κανω ήχο...οταν τα έλεγε ολα αυτά με κοιτούσε στα ματια και μιλούσε πιο σοβαρά από ποτε....

Έπειτα από λίγο συνέχισε

"πριγκίπισσα μου...θες να με παντρευτείς?" μου ειπε ενω ηταν ακόμα γονατιστός

Εγω συνέχισα να κλαίω και εκάνα νεύμα με το κεφαλι μου "ναι"

"πες το θελω να το ακούσω!" μου λεει

"ΝΑΙ!! ναι ζωή μου!!" είπα εκείνος σηκώθηκε με ενα πλατύ χαμόγελο μου σκούπισε τα δάκρυα με τους αντιχειρες και έσκυψε και με φίλησε...

Πέσαμε στην άμμο αρχίσαμε να κυλιομαστε...έπειτα τα ρούχα μας κάναν φτερά και βρεθήκαμε ενωμένοι μέσα στην θάλασσα....

Ξερω ξερω ξερω άργησα υπερβολικά πολύ (Σεμίνα μπορείς να με βρίσεις ελεύθερα δεν υπάρχει πρόβλημα ;) ) αλλα δεν ειχα ίντερνετ...τώρα έχω ομωωωωωως χιχχιχ

Don't forget vote and commenttt <33