Ο ναυαγός

κεφάλαιο 7

Μια εβδομάδα μετά

"έλα ρε Βαγγέληηηη μου" του είπα παρακαλώντας τον

"ειναι επικίνδυνα!!"

"σεεε παρακαλωω" τον πλησίασα και άρχισα να παίζω με τα κουμπάκια του πουκαμισου του κοιτάζοντας τον με παπι φεις

"τςς...οοοοοο καλά!"

"σε ευχαριστω σε ευχαριστω σε ευχαριστώ!" λέγοντας και ενΑ ευχαριστω του έδινα ενα φιλί στο μάγουλο....

"Άντε πάω να φέρω μερικά φρούτα για να φάνε τα παιδιά και συναντιόμαστε εδω"

"εντάξει...." γύρισα πίσω μου και είδα τον Άρη να μπαίνει στο "σπίτι" του..
"Βαγγέλη...να πω και στον Άρη?....δεν μπορω να τον βλέπω έτσι...." συνέχισα

"φυσικά και να του πεις να έρθει!!"

"σε ευχαριστώ πάω!"

Προχώρησα προς εκεί και μπήκα μέσα...ειχε γυρισμενη πλατη από την πλευρά που ήμουν εγώ και ειχε χωσει το κεφάλι του στις παλαμες του...

"Άρη...?" του είπα με σιγανή φωνή

"Άρη μου?" συνέχισα αφού δεν πήρα απάντηση την πρώτη φορά...

Τον πλησιασα και ακούμπησα την παλάμη μου στην πλάτη του διστακτικά....γύρισε και με κοιταξε....ηταν σαν τώρα να καταλαβε οτι ήμουν εκεί....

"Άννα??!" μου είπε σκουπιζοντας τα ματια του από τα χιλιάδες δάκρυα που έτρεχαν

"πφφφφ...Άρη μου..." σηκωθηκε και με μανια με αρπαξε στην αγκαλιά του...από τοτε που εγίνε αυτό το σκηνικό ζήλιας προς τον Βαγγέλη δεν είχαμε ξαναμιλήσει

"μου ελειψες τόσο πολύ" μου ειπε σφίγγοντας με περισσότερο

"και εμένα αρουλη μου"

"υποσχεσου μου οτι δεν θα ξαναφυγεις από κοντα μου"

"στο υπόσχομαι...δεν θα ξαναμαλωσουμε!!"
Πήγε να με φιλήσει όμως τον σταμάτησα...

"Άρη....ειμαι με τον Βαγγέλη...σε βλέπω σαν αδερφό μου και μόνο!"

"εντάξει καταλαβαίνω..."

"θα έρθεις μαζι μας για βαρκάδα?"

"ναι!"

"τέλεια!! Αντε πάμε!!"

Τον πηρα από το χέρι και βγήκαμε έξω...είδα τπν Βαγγέλη που ετοίμαζε την βάρκα που είχε φτιάξει....

Μπήκαμε μέσα και ξεκινήσαμε την βόλτα μας...

Είχαμε φτάσει πολύ μακριά από το νησί

"Βαγγέλη μην πάμε άλλο!"

"δίκιο έχεις....εγω βουτάω θα έρθετε?" ειπε βγάζοντας την μπλούζα του

"Βαγγέλη οχι!! Σε παρακαλώ!! Εχει καρχαρίες!!"

"αντε ρε χαζή που εχει καρχαρίες....πάμε Βαγγέλη!" ειπε ο Άρης

"ρε παιδιααα"

"μωρό μου...εισαι χαζή" και μου εδωσε ενα φιλάκι...

Σηκώθηκαν όρθιοι στην βάρκα και καναν κωλοτούμπα στον αέρα πέφτοντας στο νερό

Εγω καθόμουν και τους κοίταζα από την βάρκα...

(.....)

Έπαιζαν σαν μικρά παιδιά μέσα στο νερό ... Τα μάτια μου γουρλωσαν,η ανάσα μου εγινε γρήγορη και βαριά και με έκοψε κρύος ιδρώτας...ξεροκαταπια και είπα ήρεμα

"Βαγγέλη"

"έλα μωρο μουυυ" ειπε φωνάζοντας να τον ακούσω

"ΚΑΡΧΑΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣ" τσιριξα με ολη μου την δύναμη

Ο Βαγγέλης και ο Άρης γυρίζουν τα κεφάλια του πίσω και βλέπουν ενα σκούρο,τριγωνικό πτερυγιο να "σχιζει" το νερό και να τους πλησιάζει απειλητικά

"οοο ΜΑΛΑΚΑ....κολυμπα!!!!!" λεει ο Άρης και αρχίζουν να κολυμπάνε όσο πιο γρήγορα μπορούσαν... Εγω φώναζα τσιριζα να κάνουν πιο γρήγορα ....

Ο Άρης εφτασε και με την βοήθεια μου ανέβηκε στην βάρκα... Προσπαθούσε να βρει την ανάσα του όσο εγω τσιριζα για τον Βαγγέλη

Κολυμπούσε με όλη την δύναμη του....ο καρχαρίας ηταν ενα χιλιοστό απόσταση οσπου....

Οσπου πρόλαβε ανέβηκε στην βάρκα και ο καρχαρίας χτύπησε στην βάρκα αντί τον Βαγγέλη...

Είχαμε κάτσει αρκετή ωρΑ αμίλητοι προσπαθώντας να συνέλθουμε...

Ύστερα αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω....