YENİ BİR HAYAT (TAMAMLANDI)

2.BÖLÜM

_ N'oldu baba? Ne konuşacağız? Hem sen uzun zamandır gelmedin şirkete. Yani resmi olarak bana bırakmış olmasandan sözlü olarak öyleydi.

_ Evet oğlum çünkü şuan birbirimizle tartışmanın tam zamanı değil mi? Ciddi ol Kerem.  Karşında baban var seninle biran önce konuşmak için geldim.

Kerem geçip koltuğa oturup bir ayağını diğer bacağının üzerine koydu. Babası da karşısına otururken baktı ona.

_ Dinliyorum. 

_ Sen kendi ağzınla söyledin Kerem ben bu şirketi henüz resmi olarak sana bırakmadım. Artık sen tek başına çevirebiliyorsun şirketi kaç senedir sen başındasın. Ama benim sana bu şirketi resmi anlamda devretmem için evlenmen lazım artık oğlum. Öyle her gün başka biriyle olmaz. Artık evlenme yaşına geldin.

_ Baba başladın yine evlilik evlilik diye. Şuan ki düşüncelerimin arasında evlilik yok. Ayrıca sen bu şirketi eninde sonunda bana devredeceksin. Başka seçeneğin var mı?

_ Öyle mi Kerem bey?  Sen öyle san. Ben bu şirketi bir süre tek başıma yönettim daha sonra ortaklarımız oldu. Ve biliyorsun ki Sinan beyin oğlu Ceyhun evlendi...

Kerem babasının ne demek istediğini anladığı anda ayağını yere basıp kalktı sinirle.

_ Bana sakın o herifin bu şirketin başına geçeceğini falan söyleme baba.

_ Ben söylemiyorum Kerem, çocuk evli ayrıca işindede iyi.

_ İyi mi? Asıl sen kendin söyledin ben bu şirketi yıllardır tek başıma yönetiyorum, yeri geliyor burda sabahlıyorum. O herif bu şirketi batırır. Birbirimizi sevmediğimiz ortada. İkimiz yapamayız. Hele ki o üstteyken.

Ahmet oğlunun sert çıkışı ve sesi ile onun gibi ayağa kalkıp karşısında durdu.

_ Bende tabii ki oğluma bırakmak isterim şirketi ama devredilmeye en uygun kişi Ceyhun olarak gözüküyor. Biliyorum evlilik çok önemli bir şey, tek seferlik bir şey. Senin kimseye bir şey hissetmediğini de biliyorum ama artık zaman da daralıyor. Ben bir kez daha söylemek istedim oğlum. Senin burayı hak ettiğini çok iyi biliyorum. Neyse sen sakinleş biraz sakin kafayla düşün bende gideyim.  İyi düşün oğlum. Görüşürüz.

Ahmet odadan çıkar çıkmaz Kerem önünde ki sehpaya sinirinden bir tekme savurdu. Biliyordu böyle olacağını babasının bunları söyleyeceğini ama o adamın bu iş için uygun olmadığını biliyordu. Kendisi çalışmış gerekirse şirkette sabahlamıştı. Evet kendi yaşındaki bazı kişiler evleniyordu ama evlenmenin yaşı yoktu ki. Ne zaman aşık olursan o zaman evlenirsin teorisi vardı onun içinde. Ağzından çıkan küfür ile odadan çıkıp hızlıca kendi odasına girip ceketini giyindi, telefonunu cebine koyup çıktı şirketten. Yoğun yağan yağmur için hızlıca ilerleyip bindi arabasına. Çalıştırıp öylesine sürmeye başladı. Nereye gittiğini bilmeden. Sakin bir yere gitmek istiyordu, kafa dinleyebileceği bir yere. Önünde ki kavşaktan dönüp daha önceden gördüğü bir yere sürmeye başladı. Küçük restorantın önünde durup içeri bakınca çok kişinin olduğunu gördü ama gelmişti bir kere bir daha hiç başka bir yere gitmek istemiyordu. Arabadan inip hızlıca ilerdi. Kapıyı açıp içeri attı kendini. İlk bulduğu kenardaki yere oturdu. Çok geçmeden yanına gelen garsona döndü. 

_ Hoşgeldiniz efendim. Ne alırdınız?

_ Sen kafana göre getir hafif bir şeyler olsun.

_ Tabii efendim hemen getiriyorum. 
Garson gittikten sonra Kerem telefonunu çıkartıp masanın üzerine koydu. Başını dışarı çevirip yağan yağmura baktı yeniden aklından düşünceler geçerken. Güzel bir yer gibi gözüküyordu geldiği yer, küçük olmasına rağmen çok gelen gideni var gibiydi. İçerisi doluydu neredeyde boş yer yoktu. Kerem önüne konulan tabak ile dışarı bakmayı kesip döndü. Az önce gelen adam değil de yerine bir kadın vardı. Kıvırcık saçları dikkatini çekmişti ilk olarak. Bir an kadının yüzüne bakarken saçlarının kapatmaya çabaladığı ama çok da başaramadığı kızarıklık ve morluk arası olan yanağına baktı kaşları çatılırken. Bu şekilde dikkatli baktığını idrak edince hemen başını masaya çevirdi ve salatayı gördü. Kadın adama dikkat etmeyerek masayı hazırlarken işi bitince başını ona çevirip baktı. Adam çok iyi giyinmiş özenli birisiydi insanlar gelirlerdi ama böyle gelenler pek olmamıştı. Zeynep daha fazla bakmak istemeyerek konuştu adamın gözleri ile buluşurken.