"Ruhumu cezalandır güzel adam.
Bedenimin hisleri tatmasını sağla.
Bir Anka kuşu misali,
Önce usulca yakmaya başla beni,
Daha sonra küllerimin içinde boğ bedenimi.
Ruhumu cezalandır hisli adam.
Hak ettiğim tüm günahların bedeli,
Bedenimin üzerine usu...
Önümdeki notları okumaya çalışırken babamın oturma odasından yatak odama kadar ulaşan sarhoş sesini bastırmaya çalışsam da başarılı olamıyordum. Yarım saat önce kendimi odama kapatmış, kapıyı kilitlemiş ve çalışma masama oturmuştum. Ancak vücudumdaki sızı henüz dinmemişti, birkaç gün daha bu sancıyı hissedeceğimden emindim.
Bugün onun için kötü bir gündü.
Onun için kötü bir olmuşsa, benim içinde öyle sayılırdı.
Bedenimde açtığı yaralar ile hissettiği aşağılık duygulardan arınmaya çalışırdı. Babamın neyle uğraştığını bile bilmiyordum ama işleri ne zaman kötü gitse acısını benden çıkarırdı. Akşama kadar içip sarhoş olur, bağırtılarıyla gece geç saatlere kadar beni uyanık tutardı. Komşularımızın uzun zamandır bu gürültüye nasıl dayandığını anlamıyordum.
Yine de zaman ilacım olmasa bile hayatıma alışmıştım. Kendine göre saf olan beyazı önce griye bulamış daha sonra katran kadar siyaha çeviren babama sessizce alışmıştım.
Böyle bir adamın her günü zehirle dolu olmalıydı ama tam aksine zehre ben bulanmıştım. Beni kendiyle birlikte o karanlık batağına çekmeyi asla bırakmamıştı.
Kendimi toparlamak için yüzümü ovuşturduğumda dudağımda bir sızı hissettim. Harika. Her zamanki gibi harikaydı. Pislik herif dudağımı patlatmıştı ve bu gizlemesi en zor yaraydı. Dudakların delicesine sızlar ve kalın et parçası sanki dövülmüş bir bifteğe benzerdi. İşte bu küçük ayrıntı görüntünün daha da kötü olmasını sağlar ve sarkan bir et parçasını dudaklarınızda aşağıya doğru sallandırırdı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Derin bir nefes aldıktan sonra zihnimdeki görüntümü sildim. Elime kalemimi alıp birkaç kere çevirdikten sonra tekrar çalışmaya uğraştım ama tüm çabalarım başarısızlığa doğru sürükleniyordu. Babamın sesi, her denememi bozuyor ve onunla ilgili kabuslarımın su yüzüne çıkmasını sağlıyordu. Bu yüzden boşa kürek çekmeyi bıraktım ve en sonunda pes ettim, ışığı kapatıp kendimi yatağın üzerine attım.
Uyumadan önce hep uzun uzun düşüncelere dalardım.
Doğrusunu söylemek gerekirse çok iyi şeyler de düşünmezdim. Yıllar önce vefat eden annemi düşünürdüm. İlk başta onun gülümsemesini, parfümünün kokusunu hatırlardım. Sandal ağacının kokusu burun deliklerime dolar ve eski anılarımla gülümsemeye çalışırdım.
Daha sonra acı gerçekler su yüzüne çıkardı ve hayatımı söndüren babamı düşünürdüm. Onun ne zaman böyle acımasız bir adam olduğunu hatırlamaya çalışırdım ve o sırada tek seçenek annemin gidişine doğru yol alırdı. O öldükten sonra parçalanmıştı hayatımız.
