We are different.

Κεφαλαιο 19.

"Αριεττα. Ξεκολα. Θα σε συμπαθησουν σιγουρα. Και ασε που θα ειναι και ο Βαγγελης με τον Τζιμμυ. "

"Ναι ωραια.. Εισαι σιγουρος πως θες να ερθεις να με παρεις εσυ;"

"Ναι. Διευθυνση;"

"Οδος Ζαντας 20 στην Κυψελη."

"Α ωραια μενουμε καπως κοντα. Ενταξει. Κατα τις 9 παρα θα ερθω για να φτασουμε ακριβως. "

"Να φορεσω καλα ρουχα;" Ειναι ομορφος ο τροπος που κανει την φωνη της οταν ρωταει κατι ακυρο.

"Κοιτα... εγω θα βαλω ενα σκησμενο τζιν και απλη μπλουζα."

"Καταλαβα." Γελαει.

Γελαω και εγω.

"Εσυ εχεις φιλες να φερεις για να μην νιωθεις αβολα με τα υπολοιπα τεσσερα- πεντα ατομα που δεν θα ξερεις;"

"Ααα μαλιστα... Οχι δεν εχω ακομα. Οι μονοι φιλοι μου στην Αθηνα βασικα ειστε εσεις μεχρι τωρα." Μπορω να ακουσω την στεναχωρια στην φωνη της.

"Ω.." ξεροκαταπινω. Τι πρεπει να πω τωρα; Παντως ειναι καλο που μας θεωρει φιλους της. Ειμαι φιλος της. Ομορφο αυτο. Τελειο.

"Ναι..." λεει το ιδιο αβολα.

"Θα ειναι και κοριτσια εκει οποτε ισως κανεις και αλλους φιλους... " Θελω να την βοηθησω σε αυτο.

"Α. Ωραια. "

"Ναιπ. Λοιπον, τα λεμε το βραδυ..." Δεν θελω να το κλισω ειλικρινα ομως πρεπει γιατι ισως την ζαλιζω και την ενοχλω απο κατι που κανει. Δεν ξερω τι αλλο να πω κιολας.

"Τα λεμε. Ευχαριστω για την προσκληση!!"

"Ελα τωρα. Μην με ευχαριστεις Αριεττα! Ο φιλος εινα εκει για τον φιλο του." Τι ειπα μολις τωρα; ΕΙΜΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ. ΘΑ ΜΕ ΠΕΡΑΣΕ ΓΙΑ ΒΛΑΚΑ. Γαμωτο.
Πεταω κατω τα τσιγαρα μου απο την βλακεια που ειπα.

"Αμ ναι, οντως." Δεν ξερει τι να πει. Βεβαια. Επρεπε να.πω την μαλακια μου.

"Τα λεμε λοιπον."

"Γεια..."

Την αφησα να το κλεισει εκεινη. Πεφτω στον καναπε και ακουμπαω την πλατη μου στα μαξιλαρια πετωνας το κινητο διπλα μου. Βαζω τα χερια μου στην μουρη και αναστεναζω.

Τι εχω παθει; Γιατι μου αρεσει τοσο; Ναι ειναι ομορφη. Ειναι κουκλα. Φαινεται εξυπνη και απο το λιγο που την ξερω ειναι διαφορετικη απο τις αλλες.
Αλλα ποτε δεν εκανα ετσι για καποια. Ιδιαιτερα για ενα κοριτσι που ξερω μονο μια μιση μερα;
Θελω τοσο να γινει το κοριτσι μου. Να την βγαλω ραντεβου και να την φιλαω γλυκα ως που να την ριξω σιγα σιγα στο κρεβατι, με την θεληση της, και να λεει το ονομα μου δυνατα αναστεναζοντας.

Ποτε δεν εχω ξανα σκεφτει για ενα κοριτσι ετσι. Δεν με φανταζομουν και ποτε. Παντα ηθελα καποια να πηδαω. Χωρις συναισθημα. Ετσι ειναι ο τυπος μου. Σκληρες γυναικες που θελουν οτι θελω και εγω. Να περναναι καλα. Ο τυπος μου.
Νομιζω ηταν ο τυπος μου.

Αυτο το κοριτσι εχει κατι παραξενο που με κανει να σκεφτομαι διαφορετικα.
Μην τα σκατωσω αποψε.

"Αααααα." Φωναζω καθως με κοπαναω με ενα μαξιλαρι του καναπε σαν ενα μικρο αγορακι που μολις ερωτευθηκε.

Arietta's POV

Τι ηταν μολις τωρα αυτο; Θα ξανα βγουμε σημερα;
Γαμωτο μου ειναι τοσο γλυκος. Και μου προτεινε να βγουμε και να γνωρισω φιλους του... Μην φανω χαζη σημερα. Ελπιζω να του αρεσω. Θεε μου, μακαρι να του αρεσω.

Τι να φορεσω;

Τρεχω στην ντουλαπα μου και κοιταω τα ρουχα.
Χμμ ειπε πως θα φορεσει σκισμενο τζιν και απλη μπλουζα οποτε...

Αυτο το πολυ σκισμενο ασπρο τζιν και την ροζ μπλουζα; Ή αυτη την μπλε.

Βοηθεια.
Η Δημητρα.

"Ελα Αριεττα." Το σηκωνει στην δευτερη κληση μου και εχω ηδη φτιαξει καφε. Ποτε προλαβα;

"Σε χρειαζομαι Δημ. " Πινω απο το καλαμακι του φραπε μου μια γουλια.

"Ωχ.. λεγε."

Με βοηθησε και τελικα καταληξαμε στο να φορεσω το ασπρο σκισμενο τζιν που διαλεξα εξαρχης και μια κοκκινη αμανικη μπλουζα με ενα αστερι πανω που ειχαμε αγορασει μαζι. Εκεινη ξερει τα ρουχα μου οπως τα ξερω και εγω.

Μου ανακοινωσε πως θα ερθει σε δυο μερες Αθηνα. Ηθελε να μου κανει εκπληξη στην αρχη ομως δεν ξερει απο Αθηνα και της ειναι δυσκολο.
Θα μεινει σε εμενα φυσικα.
Μου λειπει και θελω να την δω...

Ανυπομονω για σημερα!