Adopted By 5SoS (ft. 1D en 5SoS)

Hoofdstuk 23: "A Cup Of Tea(rs) With A Piece Of Flashback"

Aemilia POV:

We zitten met zijn alle in de Starbucks, te genieten van onze Vanilla Frappucino en Bleuberry Muffin als er een grote zwarte auto stopt voor de deur, eentje zoals mijn vaders rijden. Er stappen vier jongens en een meisje uit, het meisje loopt naar een van de jongens en ze beginnen een praatje, aan het einde haalt het meisje haar schouders op en draait zich om. Zodra ik doorheb wie het is, spring ik op en ren naar haar toe. "Aspasia Catherina Burgans, wat doe jij in het prachtige Sydney?" gil ik. "Ik kom mijn bestie bezoeken, miss Hemmings!" roept ze. Wat ze niet had moeten doen, want gelijk komen er meisjes en paps aan rennen. "Oepsie daisy?" zegt Assie. Ik trok haar de Starbucks in, en ik rende naar de balie. De jongens en meiden kwamen ook aan rennen. "Aspasia, sukkelige eenhoornlama! Waarom riep je dat ook!" scheeuwt Kleia, en Michael moet lachen om Kleia haar scheldwoord. We rennen via de achterdeur de Starbucks en we bellen Paul dat hij ons moet halen. Aspasia is met Astrid aan het praten en zo te zien vinden ze elkaar wel aardig, Calum is naar Aspasia aan het staren. Ik loop naar hem toe en doe "subtiel" zijn mond dicht. "Callie? Ik weet dat Aspasia knap is, maar je hebt geen extra proteïne nodig!" fluister ik in zijn oor, net hard genoeg, dat Luke, die naast hem staat, het kan horen.

Calum POV:

Owh fuckadoodle! Aemilia heeft me zien staren en nu heeft Luke het ook wel door. Hij kijkt me aan met een –WTF-blik en hij maakt een we-moeten-praten gebaar. Hij trekt me mee en de rest kijkt ons vreemd aan. "Calum, vind jij Aspasia leuk?" vraagt hij een beetje boos. Ik haal mijn schouders op, ik weet het wel, maar alsof ik hem dat aan zijn neus ga hangen. "Calum, ze is 16! Jij bent 19! Ze is de beste vriendin van onze dochter!" fluister-schreeuwt hij. Ashton moet gezien hebben dat er wat was, want hij komt naar ons toe en hij sleept Michael mee. "wat is er, lads?" vraagt hij, ik kijk Luke aan met een waag-het-niet blik, maar Luke kijkt me vernietigend aan. "Calum vind Aspasia leuk!" fluister-schreeuwt hij. "Wat!?!?!" schreeuwen ze en de meiden kijken ons aan. Aemilia komt hier naartoe gerend en kijkt ons vragend aan. "Er is niets hoor" zeg ik. "Calum, het wordt makkelijker als je het gewoon toegeeft, maar weet wel dat ik mijn beste vriendin niet als "moeder" wil!" zegt ze. SHIT! Ze heeft het door. Ik begin te blozen en schuifel wat met mijn voeten. "Calum Thomas Hood, je laat mijn vriendinnen met rust!" gilt ze en gelijk kijken alle meiden om. Ik schrik me helemaal te pletter, want Aemy kan hard schreeuwen en is best wel angstaanjagend, als ze zo schreeuwt.

Aspasia POV:

Aemilia en haar ouders zijn aan het praten als Aemilia ineens heel hard gilt, we kijken allemaal gelijk om en Calum lijkt geschrokken, iedereen eigenlijk, maar Calum meer. "Aemilia, wat is er nu weer?" vraag ik als ze aan komt rennen. Met tranen in haar ogen snikt ze: "Ik wil een normaal leven!" en ze duwt mijn arm van haar schouder af en rent weg. Ik ben boos nu, niemand laat mijn zusje huilen. "Jongens!" schreeuw ik en ze wijzen automatisch naar Calum. "Calum Thomas Hood! Wat heb je gedaan?" schreeuw ik en ik loop dreigend op hem af, de andere drie jongens maken zich snel uit de voeten. "Calum Thomas Hood, jij hebt net een breekbaar jong meisje aan het huilen gemaakt, hoe kun je!" schreeuw ik woest terwijl de tranen al in mijn ogen staan. Ik sla woest mijn vuisten en val met tranen in mijn ogen op de grond. Eurykleia, Phenesine en Adelfe komen aan rennen, Kleia en Pheentje naar mij en Ally naar Calum. Kleia en Pheentje helpen me overeind en brengen me ergens anders heen. Zachtjes til ik het randje van mijn t-shirt op en een groot litteken komt tevoorschijn. Ze weten waarom ik zo heftig reageerde, het gaat om de tijd voordat ik in het weeshuis kwam.

~Flashback~

Mijn kleine zusje Kate-lee zit met haar barbie's te spelen als onze ouders binnen komen lopen. Mijn moeder trekt mij aan mijn arm mee en mijn vader Kate. Kate begint te gillen en mijn vader begint te schreeuwen, Kate barst in huilen uit. Mijn moeder trekt me mee een aparte kamer in en mijn vader loopt ons met Kate achterna, Kate huilt nog steeds. Er glimt iets in mijn vaders hand en pas als hij zijn hand beweegt, zie ik wat het is, maar dan is het al te laat. Mijn vader heeft voor mijn ogen mijn zesjarige zusje neergestoken. Hij komt op mij af en omdat ik net op tijd wegduik, komt het mes in mijn buik terecht. Ik gil en mijn ouders rennen weg, even later komt de buurvrouw binnen rennen en ze belt 000 . Ik werd in een ambulance geladen en mijn zusje in een lijkenwagen.

~End Flashback~

Ik heb het overleefd, maar ik mis Kate-lee nog elke dag. Ik barst in tranen uit en gil: "Kate!" De meiden kijken mij met medelijden in hun ogen aan en de jongens, Astrid en Perrie een beetje vreemd. Aemilia komt aanrennen en komt naast me zitten. "I am so sorry, Assie, ik dacht niet na! Vergeef me, please!" huilt ze en iedereen kijkt ons vreemd aan, ze weten niet dat ik niet tegen huilende mensen kan.

�R�Qc/)2