ឈានចូលមកដល់ពេលរសៀល Han នៅតែអង្គុយនៅលើពូកក្នុងបន្ទប់មិនអាចចេញទៅណាបានដដែល បាយក៏មិនទាន់បានហូបតាំងពីព្រឹករហីតដល់ចង់រសៀលទៅហើយ ប៉ុន្តែរាងតូចមិនមានអារម្មណ៍ឃនលាននោះទេ ព្រោះក្នុងចិត្តកំពុងតែនឹកគិតបារម្ភពីរាងក្រាស់ខ្លាចថាដូចសម្តីដែល ji hoon និយាយណាមួយកំពុងរកវិធីចេញពីទីនេះផង
" អង្គុយនឹកដល់វាមែនវាមែន " Ji hoon ចូលមកជាមួយបាយមួយចានយកមកដាក់នៅលើតុ
" បើមែនវាយ៉ាងមិច " Han មិនដែលថាចាញ់នាយម្ដងណាឡើយ
" អូន! ហុឹស នេះបាយឆាប់ញុាំទៅបងមិនចង់រករឿងអូននោះទេ " Ji hoon
" ខ្ញុំមិនត្រូវការ យកទៅវិញទៅ " Han
" Hwang Jisung កុំមកធ្វើខ្លាំងនៅទីនេះឲសោះ ទីនេះមិនមែនជាភូមិគ្រឹះ Hwang ដែលអូនអាចឆ្មើងឆ្មៃបាននោះទេ " Ji hoon នាយចាប់ផ្តើមក្តៅស្លឹកត្រចៀកទៀតហើយ
"បើចឹងលោកក៏នាំខ្ញុំត្រឡប់ទៅវិញទៅ " Han
" អូនកុំសង្ឃឹមឲសោះ ឆាប់មកញុាំបាយមកទាន់បងនៅមិមទាន់ខឹង " Ji hoon
" លោកស្តាប់មិនបានទេឬ ខ្ញុំប្រាប់ថាមិនត្រូវការ " Han
" Hwang Jisung កុំឲបងអស់ទ្រាំជាមួយអូនឲសោះ" Ji hoon
" លោកចង់យ៉ាងមិច " Han
ឮសម្តីរបស់ Han ហើយ Ji hoon កាន់តែសាំចិត្តលើសដើមនាយឈរច្រត់ចង្កេះ យកអណ្តាសទល់ថ្ពាល់សម្លឹងមុខរាងតូចជាប់ ទើបដើរទៅជិតរាងតូច
" ឆាប់មកនេះ " Ji hoon ក៏ចូលទៅទាញដៃរាងតូចឲមកជិតតុបាយ
" លែងខ្ញុំ " Han
" ឆាប់ញុាំបាយភ្លាម " Ji hoon
" ទេ " Han
Ji hoon ក៏ក្រវាត់រាងតូចមួយទំហឹងឲដួលអុកគូទទៅលើការ៉ូ ឲក្បាលក៏ត្រូវនឹងចែងតុធ្វើឲហូរឈាមមករឹមៗ
នាយចូលលទៅច្របាច់មាត់រាងតូចមួយទំហឹង ឲយកបាយមកបញ្ចុករាងតូច
" ឆាប់សុីទៅ " ji hoon កាន់តែចង់ឈ្នះរាងតូច
ឯរាងតូចវិញក៏មិនព្រមចាញ់ទោះជាយ៉ាងណាក៏នាយមិនព្រមបើកមាត់ញុាំបាយដែល Ji hoon បញ្ចុកបោះទេ
" ពុទ្ធោអើយ ផាច់" ji hoon ដោយសារតែធ្ញនឹងរាងតូចពេក នាយក៏បានទះរាងតូចមួយកំភ្លៀងធ្វើឲមុខរាងតូចត្រូវងាកទៅតាមកម្លាំងដៃ ឯនាត់ក៏ចាប់ផ្តើមហូឈាមមកតិចៗ ត្រឹមតែមួយភ្លេតប៉ុណ្ណោះនាយស្តើងបែកទាំងក្បាលបែកទាំងមាត់
